De Standaard heeft een interview gepubliceerd met drie Oekraïense frontsoldaten.
De eerste man heet Haviley en deelt zijn ervaringen aan het front bij Bilohorivka, the beginnen met stank:
‘Ik heb een pilletje moeten nemen om rustig te blijven’, zegt Oleksandr Haviley met een zuinige glimlach. Hij zit in het station van Kramatorsk te wachten op de trein die hem naar huis brengt. Op z’n hurken, met de zoveelste sigaret aan zijn lippen. Na negen maanden gaat hij eindelijk terug met de Kiev-trein richting Tsjernihiv, waar z’n vrouw en z’n twee kinderen hem opwachten. Hij is nerveus voor het weerzien.
Vóór de oorlog werkte hij als bouwvakker, na de Russische invasie heeft hij zich direct bij het leger gemeld. Het laatste jaar heeft hij mee enkele dorpen in de Donetsk-regio bevrijd en nu staat hij in de loopgraven in Bilohorivka, waar al enkele maanden om enkele meters grond wordt gevochten. Stank, dat woord laat hij geregeld vallen. De stank van de rottende lijken die in het niemandsland blijven liggen. ‘In de winter viel de geur nog mee, maar nu de bomen beginnen te botten en de temperaturen stijgen, is de stank soms niet te harden’, zegt hij. ‘Stel je een veld vol paddenstoelen voor’, zegt hij, terwijl hij z’n armen wijd uitspreidt. ‘En al die paddenstoelen zijn lijken.’
De Russen laten hun doden liggen:
Hij begrijpt de Russen niet. ‘Ze laten hun dode soldaten gewoon liggen.’ Hij heeft zelf gezien hoe de Russische militairen op hun gewonde kameraden stappen. Soms liggen tussen de lijken ook de lichamen van z’n maten, die ze nog niet konden weghalen omdat het gebied tussen de Oekraïense en Russische loopgraven levensgevaarlijk is. In de winter was het ook niet evident om ze achter de linies te begraven, de grond was te koud, je raakte nooit diep met een spade.
Haviley zat in de loopgraven en vertelt over de groepen Russen die constant aanvielen:
Haviley is een infanterist, zijn plek is in de loopgraven in de eerste linie. Hij vertelt over de golven Russische soldaten die op hem afkomen. Als de eerste groep gesneuveld is, volgt vrij snel een tweede en dan een derde. ‘Er zijn dagen dat er om de twee à drie uur een nieuwe groep nadert. Dan heb ik net de tijd om één sigaret te roken voor de volgende aanval begint.’ Hij vertelt dat zijn geweer soms zo heet is, dat hij vreest dat het dienst zal weigeren.
‘Ze gaan om gedood te worden. Soms denk ik wel eens dat ze een middel gekregen hebben om hun angst en pijn te onderdrukken. Ze zijn zo roekeloos. Dan roep ik: waarom geef je niet op? Soms heb ik zelfs medelijden met hen. Maar uiteindelijk weet je toch: het is zij of ik’, zegt Haviley. ‘Ze lopen bijna in de voetsporen van de vorige golf soldaten die wij pas neergeschoten hebben’, bevestigt Sokol. ‘De laatste drie maanden hebben we bijna geen tanks gezien. Dat materieel houden ze achter. Nu sturen ze mensen de vuurlinie in, daarvan hebben ze er voldoende’, verklaart Lawyer. ‘Groepjes van vijf à tien soldaten worden neergemaaid en kort daarna verschijnt een nieuwe groep die hetzelfde pad volgt.’
Een andere frontsoldaat heet Sokol, en vertelt over de lange dagen in de modder rond Bachmoet:
Alle aandacht is dezer dagen gericht op dat kleine stadje met de grote betekenis. De toestand in Bachmoet is onduidelijk. De overheid heeft de zone ‘rood’ ingekleurd, dat betekent dat er geen journalisten in het gebied toegelaten zijn. Alleen de verhalen en getuigenissen van soldaten die er vechten, geven een indruk van de toestand. De twee soldaten in Bachmoet die wij spraken, ontmoetten we in hun vrije tijd op enkele kilometers van Bachmoet.
Op Twitter heeft iemand de kaart van het stadje van 43,5 vierkante kilometers bestudeerd: grofweg 80 procent is intussen in handen van de Russen. Ze schuiven langzaam op en hebben het stadje nu bijna volledig omsingeld. Alleen de ‘weg van het leven’, zoals een militair hem noemde, is nog open. Dat is de laatste route waarlangs de Oekraïense soldaten kunnen ontsnappen als de strop rond Bachmoet dichtgeknepen dreigt te worden.
Overdag raketten, 's nachts aanvallen. Sokol vertelt tevens dat de Oekraïense verdedigers tegenwoordig allemaal nachtkijkers hebben:
Sokol, die alleen met z’n roepnaam in de krant wil, moet die route bewaken. Hij zit 24 uur in de loopgraven en wordt dan afgelost. ‘Overdag bestoken de Russen ons met raketten. ’s Nachts sturen ze soldaten. In groepjes van drie tot vier man stormen ze op ons af en proberen granaten in de loopgraven te gooien. We krijgen zo’n twee tot drie aanvallen per nacht te verwerken.’ In het begin van de oorlog had Sokols groep te weinig nachtkijkers, waardoor ze de Russen op afstand niet konden opmerken. Nu heeft elke soldaat van zijn unit zo’n nachtkijker.
Waakzaam blijven is makkelijker gezegd dan gedaan. De kou is ook een vijand:
Waakzaam blijven is de boodschap. Maar dat is niet evident als je 24 uur in een loopgraaf staat, met je voeten in de modder op een regenachtige nacht. ‘De grootste vijanden zijn niet de Orcs (een bijnaam die de Oekraïners aan de Russen geven, red.) of de raketaanvallen. Het gevaarlijkst is de kou: je verliest focus omdat de strijd tegen de koude al je aandacht opeist’, zegt Sokol. Deze winter heeft hij eens 30 uur in de modder gestaan, omdat de plek waar de bus hen moest komen oppikken om terug naar het kamp te gaan, gebombardeerd werd.
De Russen gebruiken clustermunitie:
Op de vraag of de Russen clustermunitie gebruiken, wordt verbaasd gereageerd. ‘Natuurlijk, wat dacht je?’, antwoordt Sokol. De bewijsstukken hoef je niet ver te zoeken. In de dorpen aan de rand van het front ligt overal venijnige schrapnel, de kleine deeltjes die uit een granaat springen en afschuwelijke verwondingen veroorzaken.
Russen (in elk geval de gemobiliseerden) zoeken vaak geen dekking, de reden daarvoor is onduidelijk maar Haviley verdenkt dat ze misschien gedrogeerd zijn. Russen die zich willen terugtrekken worden beloond met een kogel:
Haviley tekent met z’n vinger op de grond: ‘De eerste lijnen zijn de gewone soldaten. Dat zijn al lang geen militairen meer van het LNR (de zelfverklaarde republiek Loehansk, red.) Het zijn mannen van de minderheden in Rusland. Daarachter komen de jongens van Kadyrov (de Tsjetsjeense leider, die Poetin in deze oorlog steunt, red). Zij moeten beletten dat de Russische soldaten zich terugtrekken.’ Hij verwijst naar Stalin, die tijdens de Tweede Wereldoorlog agenten van de inlichtingendiensten bij de militairen onderbracht om te garanderen dat geen enkele soldaat rechtsomkeer zou maken bij een onmogelijke opdracht. ‘Als we hen gevangennemen, smeken ze ons om niet terug naar hun eigen troepen gestuurd te worden.’ Ook hij sluit niet uit dat de Russen medicatie of drugs krijgen. ‘Als er een explosie is in je buurt, moet je je laten vallen en verder kruipen. Dat doen veel Russen niet: zij lopen gewoon verder op het veld’, vertelt Lawyer.
De derde man heet Lawyer, bewaakt de laatste uitweg uit Bachmoet en jaagt op tanks:
Ook commandant Lawyer bewaakt de uitweg uit Bachmoet. Hij heeft een rechtendiploma op zak en werkte jarenlang in de presidentiële administratie. Ook hij heeft zich als vrijwilliger gemeld toen de Russen zijn land aanvielen. Toen was hij nog vrijgezel, drie maanden geleden is hij getrouwd met z’n jeugdliefde. Hij zit in een team dat een Oekraïens antitankwapen bedient, een Stuhna. ‘Het beste van allemaal’, zegt hij resoluut. Lawyer en z’n team moeten Russische tanks uitschakelen.
Aan het front proberen de soldaten van de antitankbrigade onopvallend zo dicht mogelijk bij de vijand te komen, met hun Stuhna kunnen ze tanks op 700 meter tot 5 kilometer raken. Nadat ze hun systeem hebben opgesteld, is het een kwestie van seconden. De Russen krijgen in hun tank een signaal dat een vijandige laser hen heeft gespot en weten dat daarna een zware knal een einde aan hun leven kan maken. In die enkele seconden nadat de laser de tank als doelwit heeft aangeduid, moet Lawyer raak schieten. Anders komt hij zelf in het vizier van de tank.
Ook hij beseft dat de dood op de loer ligt:
‘Het is een duel’, zegt hij. Lawyer is een beer van een vent, hij lacht veel en maakt grapjes. Maar daarna zegt hij: ‘Wij bevinden ons op de grens tussen leven en dood. Onze horizon ligt niet verder dan een week weg. Je kunt elk moment doodgaan. Is het niet in direct contact met de vijand, dan bij een infanterieaanval.’
‘De Russen zijn zo roekeloos. Soms heb ik medelijden met hen. Maar het is zij of ik’
:strip_exif()/u/38542/Scrat1ani.gif?f=community)
!
:strip_icc():strip_exif()/u/29007/crop592572815b642.jpeg?f=community)
:no_upscale():strip_icc():fill(white):strip_exif()/f/image/OWSojrujehswmEc3kUYXyXfx.jpg?f=user_large)
:strip_icc():strip_exif()/u/649541/crop5ce060cbdb32c_cropped.jpeg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/23872/Y2.jpg?f=community)
/u/1906/crop5dfd46928e003.png?f=community)
/u/208006/Zagor%2520small.JPG?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/249347/crop5e0e5566dd419_cropped.jpeg?f=community)
/u/217510/crop660db19c1cf7b_cropped.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/106218/wc-backbone.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/221910/crop568251d74f211_cropped.jpeg?f=community)
:no_upscale():strip_icc():fill(white):strip_exif()/f/image/ifrsQwVJvYFotDxuMxuQTUvm.jpg?f=user_large)
/u/357965/avatar2.png?f=community){kind=avatar}
:fill(white):strip_exif()/f/image/SAtcNfwrcVjTrMwToxz0ktyZ.png?f=user_large)
:fill(white):strip_exif()/f/image/jGT99OT2hfK9shtYyISdpMW7.png?f=user_large)
:fill(white):strip_exif()/f/image/4bv9UY0FEQ0uTnruNTbSh40e.png?f=user_large)
:fill(white):strip_exif()/f/image/uiV1it3FagTH1EzENPzUsU9G.png?f=user_large)
:fill(white):strip_exif()/f/image/kAnfE6PN7AlrDDaG81blhdQW.png?f=user_large)
:no_upscale():strip_icc():fill(white):strip_exif()/f/image/ECSnc8O2Q7DTmZg7UL0W03qQ.jpg?f=user_large)
:no_upscale():strip_icc():fill(white):strip_exif()/f/image/762X28UqzGRKn425IHxEu2L5.jpg?f=user_large)
:strip_exif()/u/4143/crop673c629560e43_cropped.gif?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/202430/458684_q.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/123426/anti-ipod-.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/1782186/crop63296bde071d2_cropped.jpg?f=community)
/u/13471/karnemelk.png?f=community)
:no_upscale():strip_icc():fill(white):strip_exif()/f/image/GNR1tXwSrFgLJDW7iImXZdtZ.jpg?f=user_large)
:strip_exif()/u/406500/Minisculegifloopedcropped.gif?f=community)
):strip_icc():strip_exif()/u/170519/crop57517e4714513_cropped.jpeg?f=community)
:no_upscale():strip_icc():fill(white):strip_exif()/f/image/WEZlCgdxp1nl5H88PgU36Fxs.jpg?f=user_large)
/u/18075/crop5db023aa710a8_cropped.png?f=community)
/u/164057/crop621916695ff29_cropped.png?f=community)
/u/147751/avatar455992_1.gif.png?f=community){kind=avatar}
/u/142011/crop65b383c6c6c2f_cropped.png?f=community)
:fill(white):strip_exif()/f/image/lYX9OaZkd5DW3gIWWyQrIStd.png?f=user_large)
:fill(white):strip_exif()/f/image/JmhmaAYmsFbol2lNMf6xstxk.png?f=user_large)
:strip_icc():strip_exif()/u/306017/avatar22956_6.jpg?f=community){kind=avatar}
/u/46804/crop5f989efcbb253.png?f=community)
/u/256438/crop5dbb270939de4.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/2646/shine.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/63553/crop5702a8827f86e_cropped.jpeg?f=community)
/u/107447/crop5b90d228acf2c_cropped.png?f=community)
:fill(white):strip_exif()/f/image/Gkwl3A7mVF2nVwK77wKJ3uML.png?f=user_large)
:strip_icc():strip_exif()/u/190324/crop679cb4f5dc413_cropped.jpg?f=community)
/u/127/chimera.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/170876/crop60feac2476182_cropped.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/218679/Michael_Melgar_LiquidArt_resize_droplet.jpg?f=community)
Dit topic is gesloten.