Oh, er werd zeker over gesproken. En de ontkenning had meerdere laagjes. Bijvoorbeeld er werd dan intern (in de Oekraïne SSR) gezegd van dat het hun eigen schuld was. Boeren werden gestraft voor te weinig opbrengst, terwijl je bijvoorbeeld vruchtbaar land niet voor hetzelfde doel moet blijven gebruiken maar moet switchen met gewas, en het braak moet laten leggen. Ze werkten zich suf en moesten dan als straf bijvoorbeeld dieren inleveren die de boeren gebruikten voor bijvoorbeeld ploegen. Tja, dan gaat het er niet makkelijker op worden. De SU heeft de mens, dier
en natuur uitgeperst, ging vervolgens klagen over minder productie, en gaf de schuld aan de boeren. Waardoor de neerwaartse spiraal nog ernstiger werd, nog meer een survival of the fittest (met inderdaad ook kannibalisme tot gevolg; het opeten van gestorven mensen, maar ook het opeten van huisdieren, het opeten van nog levende mensen, het opeten van je kind, en het opeten van zichzelf is ook gedocumenteerd). Een andere uitleg is men zei dat het weinig tot niet voorkwam. Er werden zelfs complete toneelstukjes opgevoerd (zie de quote hieronder). Het zijn wat mij betreft dezelfde propagandatactieken als je bij bepaalde politici ziet, zo uit het boekje van de opvolger van de NKVD, de KGB. Je ziet het in dit conflict ook weer terug.
It was alleged by anti-communist activist Harry Lang, who claimed to have visited Ukraine at the same time, that Herriot was shown a carefully stage-managed version of Ukraine that hid effects of famine and poverty
De stelling was dat het equivalent is van Wir Haben Es Nicht Gewusst. Dat wij in het Westen het hebben laten gebeuren, onze kop in het zand hebben gestoken, en dat we medeplichtig zijn vanwege ons gebrek aan handelen. Zoals ik al zei waren de Oekraïners welkom in Polen, we zaten destijds in een economische crisis, en er was de opkomst van Nazi-Duitsland. Daarnaast was Oekraïne onderdeel van de USSR, dus een interne aangelegenheid.
Als ik de krantenberichten lees van 1932/1933 (en ik heb er inmiddels een aantal gelezen) dan valt me het volgende op: men quote Jones en elkaar. De artikelen bevatten duidelijk weinig diepgang, geen ooggetuige verslagen. Eigen onderzoek is er dan ook niet bij. Op zich ook logisch: dat was toen veel meer een onderneming dan tegenwoordig. Daarnaast moet men ook nog door de lagen Sovjet propaganda heen werken. Daar is onderzoeksjournalistiek voor nodig, en dat kost geld, dus er moet vraag zijn naar het onderwerp. Het onderwerp speelde niet, het was een ver van m'n bed show: "kijk eens hoe kut ze het daar hebben?" zelfde gedrag zie je ook nu nog in de media. Ik noem dat feelgood journalistiek (fastfood journalistiek misschien een leukere). Want hierdoor voelt men zich (even) wat beter na de waan van de dag. Prima voor 8 uur journaal bij een kopje koffie en een stroopwafel.
En zoals ik al zei de verantwoordelijkheid bij Polen leggen (die dusdanig veel ooggetuigen in de vorm van vluchtelingen hadden dat ze het terwijl het gebeurde in de gaten hadden) is veel te kort door te bocht. Die hadden op dat moment hun eigen sores, en werden bovendien ook gemanipuleerd door de NKVD. Wat betreft The Great Purge, ging op een soortgelijke manier, en bovendien werden minderheden tegen elkaar uitgespeeld. Een trucje dat nog steeds plaatsvindt in de politiek, helaas.
Wanneer China over bijvoorbeeld 50 jaar uit elkaar valt, en de Oeigoeren vragen ons '.. en waar waren jullie?' dan krijg je soortgelijke argumenten. Dan hoor ik het kleinkind van Baudet al zeggen 'tja, opvangen in de regio heh!' Het is zo makkelijk om zoiets te zeggen, maar ook net zo makkelijk om te oordelen als een massa mensen niets doet. En wat moet je doen, het vindt plaats op Chinees grondgebied. Of wat te denken van de Tibetanen? Noord-Koreanen?
Ik kan alleen maar bewondering hebben voor wat tegenwoordig een onderzoeksjournalist heet, Gareth Jones. Hij beet zich er in vast, en heeft zich niet laten intimideren. Hij is waarschijnlijk de reden dat er überhaupt over is geschreven in de Nederlandse media. Helaas heeft hem dat naar alle waarschijnlijkheid de kop gekost. Om dat te belonen betaal ik graag voor onderzoeksjournalistiek.