Ik begin een beetje moedeloos te worden wat betreft mijn financiële situatie. Ben 33 jaar, alleenstaand en werkt fulltime. Ondanks dat ik helemaal geen gekke vaste kosten heb, is het toch lastig rondkomen.
Mijn inkomen is 3000 bruto per maand, netto is dit 2340 euro.
De maandelijkse kosten omvatten hypotheek, energie, water, zorgverzekering, woonverzekeringen, internet/tv, mobiel abonnement, contactlezen, sport abonnement, netflix, pathe abonnement (elke keer kaartjes kopen zou duurder zijn) bankrekening, een motor, een autootje uit 2008 en een fantastische studieschuld bij DUO. Die laatste is vrij fors, ben in mijn studie uitwonend geweest met 5 jaar lang een bijbaan en zonder ouderlijke bijdrage, maar bijlenen moest wel om toch nog tot een maandelijks inkomen te komen van ongeveer 1000 euro. Totale kosten zijn 1710 euro per maand.
Momenteel gun ik mijzelf 500 euro per maand (da's dus 125 per week) voor boodschappen, kapper, tanken en leuke activiteiten in het weekend.. Nu is dat al een hele opgave met 125 per week, vrienden om me heen hebben een eigen budget van rond de 200 per week.
Onder de streep blijft er een schamele 137 euro per maand over om te sparen. Mocht bijvoorbeeld mijn wasmachine stuk gaan of mijn vaste contract energie aflopen houd ik letterlijk geen cent over. Vier maanden moeten sparen voor een nieuwe wasmachine is toch niet normaal? Het huidige witgoed wat ik momenteel heb staan is allemaal tweedehands, zelfs een koel-vriescombinatie ooit voor een tientje gekocht die er nog steeds staat. Zelfs kleding kopen is een hele opgave. Ik moet nog steeds leven als een student en dat ben ik zat...
Doe ik iets fout? Is samenwonen inmiddels een must geworden om normaal te kunnen leven? Hoe doen andere alleenstaanden dit?
Mijn inkomen is 3000 bruto per maand, netto is dit 2340 euro.
De maandelijkse kosten omvatten hypotheek, energie, water, zorgverzekering, woonverzekeringen, internet/tv, mobiel abonnement, contactlezen, sport abonnement, netflix, pathe abonnement (elke keer kaartjes kopen zou duurder zijn) bankrekening, een motor, een autootje uit 2008 en een fantastische studieschuld bij DUO. Die laatste is vrij fors, ben in mijn studie uitwonend geweest met 5 jaar lang een bijbaan en zonder ouderlijke bijdrage, maar bijlenen moest wel om toch nog tot een maandelijks inkomen te komen van ongeveer 1000 euro. Totale kosten zijn 1710 euro per maand.
Momenteel gun ik mijzelf 500 euro per maand (da's dus 125 per week) voor boodschappen, kapper, tanken en leuke activiteiten in het weekend.. Nu is dat al een hele opgave met 125 per week, vrienden om me heen hebben een eigen budget van rond de 200 per week.
Onder de streep blijft er een schamele 137 euro per maand over om te sparen. Mocht bijvoorbeeld mijn wasmachine stuk gaan of mijn vaste contract energie aflopen houd ik letterlijk geen cent over. Vier maanden moeten sparen voor een nieuwe wasmachine is toch niet normaal? Het huidige witgoed wat ik momenteel heb staan is allemaal tweedehands, zelfs een koel-vriescombinatie ooit voor een tientje gekocht die er nog steeds staat. Zelfs kleding kopen is een hele opgave. Ik moet nog steeds leven als een student en dat ben ik zat...
Doe ik iets fout? Is samenwonen inmiddels een must geworden om normaal te kunnen leven? Hoe doen andere alleenstaanden dit?