Wat een discussie zeg. Ik ga me er niet voor schamen dat ik dit een geweldige aflevering vond. Het is heerlijk Star Trek (en dat hoeft niet altijd consistent te zijn, denk aan het wilde power-niveau van de 1701-D wat elke aflevering weer anders was, maar ook de shuttles van voyager en wat een roundabout wél of niet kon in DS9): het plot is wat telt.
Lower Decks en Strange New Worlds doen het wat dat betreft erg goed: ze proberen een hoop dingen uit, en gaan er vol voor, maar zijn tegelijk tussen alle lach ook wel in staat om een traan of spanning te laten zien. Het enige wat een punt is, is dat een seizoen maar 10 afleveringen heeft, en dat de verhouding daardoor wat scheef is (maar tegelijkertijd zijn er ook wat minder bottle episodes, ik bedoel, we hebben nog geen "Shades of Grey" (van TNG) gezien gelukkig.
Het is trek, en het is een universum, en dat werkt erg goed.
Ook deze aflevering was weer van dat niveau. De nummers waren (op het zwevende nummer van Una & La'an na dan, dat kon mij niet zó bekoren) goed, en sommigen zitten nóg in mijn kop.
Sommige zaken die sommige mensen "cringe" vonden vind ik ook goed uit te leggen, zoals over de Klingons:
spoiler:Toen bleek dat "geweld" niet werkte en dat de Klingons er aan kwamen had ik zoiets van: "hoe zouden de Klingons beledigd zijn hierdoor?" die houden toch van opera? En ik denk dat we hierbij moeten weten dat we in een tijd zitten dat de Federation en Klingons zeker vóór de Khitomer Accords zitten, waarvan het óók zeker 50 jaar (Enterprise C moest er voor kapot) duurde voordat de relatie écht beter werd. Bovendien zitten we vlak na een oorlog, en daaruit kunnen we afleiden, zeker als we weten hoe die oorlog begon (Disco maakte duidelijk dat "eerst schieten" nog niet echt bekend was), dat ze in deze tijd niet zoveel weten van Klingons. Vandaar dat ik Una's "Ugh, ik heb geen zin in zingende Klingons" erg goed snap. Ze weet niet dat in de toekomst zowel Klingon Opera als Klingon Acid Punk een absurd goede reputatie hebben. De Klingons die binnen komen warpen en die roepen: "we zijn in onze waardigheid aangetast" is dan als kijker "gek" want je denkt: "hey, hier komt de introductie tot Klingon Opera, en dat is niet iets waar de waardigheid een ding van is wat onder twijfel staat". Maar het is erger, zoals we aan het einde zien. Klingon K-Pop. En dat verklaart ook gelijk waarom ze pissig zijn. Dit is zo'n moment in de lijst: "we do not discuss this with outsiders". Dezelfde lijst als Worf z'n gladde kop in Trials & Tribbulations, en natuurlijk de glorious tribble campaigns waar het Klingon Kijzerrijk een lange oorlog met Tribbles heeft uitgevochten, net zoals Australië en Emu's.
Ik vind het geweldig.
En laat ik dan ook gelijk zeggen: het medium zang was hier doorgaans goed uitgevoerd, Christina Chong, Ethan Peck en Jess Bush waren erg goed.
Denk dat de concensus als je de reviews leest ook wel in het érg positieve ligt, en daar beschouw ik mezelf ook wel onder. Een 9,5/10 als je het mij vraagt.
En tsja, de karakters. Ik heb bij SNW nu naar 2 seizoenen het gevoel dat ik echt meeleef en een goede binding met die crew heb. Ik ken hun namen, en weet wat ze tijdens en buiten hun werk doen, en waar ze naar toe willen groeien (vergeet niet dat zeker een karakter als Spock hier al een zeker profiel heeft uit vorig werk waar hij naar toe moet groeien). Ik denk dat een nummer als "I'm the X" zeker een gigantische stap is in hoe Spock zichzelf door de houding van Chapel naar, zoals in de crossover werd duidelijk gemaakt,
spoiler:De Spock die de toekomst nodig heeft
ontwikkeld.
Daar is zowel in deze aflevering als SNW algemeen veel aandacht voor. En ik ben er 100% OK mee.