Zo, alle afleveringen van seizoen 1 gekeken, en nu is het wel duidelijk: men houdt strikt aan het devies "beter goed gejat dan slecht verzonnen", en elke aflevering is een feest der herkenning met een kwis waar ze het verhaal dit keer van hebben geleend. Zelfs de laatste aflevering, die nominaal over Pike gaat en zijn lotsbestemming, weet toch weer gewoon een remake van een TOS aflevering te zijn (op het kleine stukje dat het seizoen afsluit na).
Maar is dat erg? Nee. Strange New Worlds komt er openlijk voor uit (tot op de achtergrondmuziek toe!) en weet heel goed waar het mee bezig is: de fans geven wat ze willen, en dat doen ze echt heel goed. Het moet gezegd worden: de sets, de kostuums, alles ziet er fantastisch uit. De brug van de Enterprise heeft er nog nooit zo mooi uit gezien, en de manier waarop ze de retro look van TOS weten te combineren met een hypermoderne uitstraling is iets wat praktisch uitnodigt om het in VR te hebben. Discovery zag er ook mooi uit, maar daar werd het effect nogal vaak teniet gedaan door shaky cam, lens flares, rare hoeken en vooral heel veel donkere scènes. Strange New Worlds doet dat allemaal niet en probeert geen Hollywood blockbuster te zijn: goed belichte sets waarin je als kijker nog gewoon mag zien wat er gebeurt. Zelfs de bekende "screen shake" als er dingen exploderen beperkt men hier tot een minimum.
Combineer dat met Anson Mount, die de lach aan z'n kont heeft hangen, die je volgens mij in de encyclopedie terug kan vinden als je het woord "charismatisch" opzoekt, en die zo mogelijk nog meer op Kirk lijkt dan Kirk zelf, en een crew die het overwegend professioneel houdt, zoals je van "the best of the best of Starfleet" (hun woorden) ook mag verwachten, en je kijkt naar iets dat absoluut het mooiste eerbetoon aan klassieke Trek genoemd mag worden dat je met dit budget kunt kopen. Vooruitstrevend is het allemaal niet meer, maar Trek zelf en de fans van het eerste uur worden er natuurlijk ook niet jonger op, en wat er gebeurt als men wel "vooruitstrevend" probeert te zijn naar moderne maatstaven weten we inmiddels: gemakzuchtig geschreven pulp waar men de naam "Star Trek" op plakt voor de marketing, en waar je blij moet zijn als ze het oorspronkelijke materiaal met rust laten in plaats van wat elementen eruit te pulken en ze rond te paraderen bijkans als slechte parodie.
Als het enige dat Strange New Worlds verweten kan worden is dat het niet origineel is is wat er overblijft nog altijd dik de moeite van het kijken waard. Als de schrijvers ergens nog wat avontuurlijker willen worden en de gulden middenweg kunnen ontdekken tussen fanservice en hun eigen verhalen vertellen heeft dit potentie om niet alleen de beste Trek te worden van de afgelopen jaren (dat is het al, maar dat is makkelijk gewonnen), maar ook z'n eigen plek te veroveren tussen de klassiekers; maar ook als men het op safe blijft spelen en alleen het beste van wat vooraf kwam nog eens dunnetjes over wil doen blijft het onverminderd leuk om "space, the final frontier" te verkennen.
Het is "bagatelliseren", van "bagatel". A, a, e, twee keer l, één keer s.