Het is heel makkelijk, als ik de keuze heb dan heeft een MOV niet de voorkeur. Als iets alleen op MOV is uitgegeven, wat zelden zo is, dan koop ik het gewoon als ik het perse wil hebben. Vergelijken met andere media vind ik eigenlijk niet interessant. Als je niet zeker weet dat dezelfde master is gebruikt, weet je niet naar welk verschil je luistert en heeft vergelijken sowieso geen zin.JimmyNL schreef op zondag 28 september 2025 @ 20:34:
Ja dit wordt al snel een mooi verhaal haha. @Duclaasie ik was vooral benieuwd waarom je het zo nadrukkelijk zei, van die grote boog. Met andere woorden mijn gevoel was ga ik met boter en suiker in een concept wat niet zo mooi is als dat het lijkt. Maar ik begrijp nu, je geeft een paar voorbeelden van MOV persingen die je niet goed vond (Beth Hart, De Dijk, Wolfmother), dat is duidelijk. Maar mijn oorspronkelijke vraag was waarom jij zegt dat je het hele label met een grote boog mijdt. Dat is nogal een stevige uitspraak.
Dat het per titel kan verschillen geloof ik direct dat lees ik over meerdere, ook bij andere labels die verder een uitstekende reputatie hebben. Een paar tegenvallers zijn op zichzelf nog geen bewijs dat een label structureel slecht is of vermeden moet worden. MOV heeft inmiddels honderden releases gedaan en veel daarvan worden juist geprezen om stille persingen en verzorgde kwaliteit.
Wat ik een beetje te losjes vind in je onderbouwing is dat je het nu verschuift naar mijn setup en referentie. Daarmee maak je er eigenlijk een discussie van of de luisteraar het wel ‘kan horen’, en dat was niet de vraag. Het ging mij er meer om, is jouw ervaring representatief genoeg om MOV als geheel af te schrijven?
Ik begrijp dat je geen zin hebt in van allerlei technisch gedoe, ik zou dat ook niet snel doen, maar nu dit zo loopt vind ik het wel interessant. Ben benieuwd naar de uitkomsten.
/u/38673/crop689fdefe0be65_cropped.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/46486/RayBan.jpg?f=community)
https://www.soundstagexpe...ering-engineer-kevin-gray
Interessant artikel, waarin ondermeer wordt omschreven hoe er echt gemasterd wordt voor vinyl
Interessant artikel, waarin ondermeer wordt omschreven hoe er echt gemasterd wordt voor vinyl
Al is het nieuws nog zo slecht, het wordt leuker als je het op zijn Brabants zegt :)
:strip_icc():strip_exif()/u/304106/crop5c9a45f5a374e_cropped.jpeg?f=community)
Klopt, wat jammer is gezien album zoveel meer verdient. Inmiddels heb ik het album voor een enkele euro bij de kringloop weten te scoren. En dat klinkt toch wel anders is positieve zin. Het album zelf is wel echt goed opgenomen. Als er ooit nog eens een reissue komt, dan graag verdelen over twee platen.
Vinyl & CD's | Vinyl Insta | XBL tag: Yashirou | Google Pixel 9
Dat is bij bijna alle (pop en rock) platen sinds begin jaren 80 eigenlijk aan te bevelen.:
[...]
. Als er ooit nog eens een reissue komt, dan graag verdelen over twee platen.
Sinds de CD er is, maken artiesten langere albums. En pop en rock hebben een luid signaal met ook nog eens veel bas (vergeleken met andere muzieksoorten), en dat kost ruimte.
Maar ja, het is een kwestie van geld.
DMM heeft er wel gezorgd dat in veel gevallen meer op een kant past zonder de gebruikelijke echo verschijnselen, maar het blijft een compromis.
[ Voor 12% gewijzigd door mr_petit op 28-09-2025 21:18 ]
"man is not truly one, but truly two,"
Dat laatste geldt natuurlijk voor elke vinyluitgave.
Er worden ook slechte uitgaves gemaakt die los staan van MOV (of back to black) etc.
Het mag voor sommigen dan nieuws zijn, maar àlles wat op vinyl wordt uitgegeven is een commerciële prikkel
Ik bedoel...geen enkel medium heeft zo'n hoge winstmarge
Er worden ook slechte uitgaves gemaakt die los staan van MOV (of back to black) etc.
Het mag voor sommigen dan nieuws zijn, maar àlles wat op vinyl wordt uitgegeven is een commerciële prikkel
Ik bedoel...geen enkel medium heeft zo'n hoge winstmarge
[ Voor 39% gewijzigd door mr_petit op 28-09-2025 21:28 ]
"man is not truly one, but truly two,"
Dat valt dus te betwisten. wikipedia versus rabobank....
Dat maakt het in mijn ogen semantisch ja. En dus ook een beetje off topic. Het verandert niets aan dat muziek uitbrengen op plaat een grotere commerciele prikkel is dan het uitbrengen op CD tegenwoordig
Dat maakt het in mijn ogen semantisch ja. En dus ook een beetje off topic. Het verandert niets aan dat muziek uitbrengen op plaat een grotere commerciele prikkel is dan het uitbrengen op CD tegenwoordig
[ Voor 72% gewijzigd door mr_petit op 28-09-2025 22:27 ]
"man is not truly one, but truly two,"
:strip_icc():strip_exif()/u/50542/alice.jpg?f=community)
Ik ken zelfs labels die niet alleen alles analoog doen t/m het snijden aan toe, maar zelfs alles met buizen (ook het snijden).
Want je hebt natuurlijk analoog en analoog
Je hebt veel artiesten die er wel mee adverteren fan te zijn van analoog opnemen zoals Jack White (o.a. van Seven Nation Army, ook al ken je 'm niet, dat nummer ken je waarschijnlijk wel), maar uiteindelijk blijkt dan wel dat er in de hele keten ergens digitale apparatuur gebruikt wordt.
Voornamelijk bij het limiten, het zg 'brickwallen', wat per definitie digitale limiters zijn, omdat ze voorspellend limiten (dus op basis van welk signaal er komen gaat). Analoge apparatuur kan dat per definitie niet.
Ik denk dat dat soort artiesten voornamelijk bedoelen dat ze de instrumentale opname (en zang) op tape doen.
Maar dat er tape gebruikt wordt bij opname, daar is eigenlijk niets nieuws aan. Ik deed zelf eind jaren 90 een opleiding tot geluidstechnicus, en in die tijd was analoog (en ook platen) helemaal nergens (ja, voor housemuziek, een stroming die altijd digitaal gemaakt wordt
), maar ook toen werden taperecorders wel gebruikt omdat daar een fijne vorm van compressie in zit. Dus eigenlijk als effectapparaat.Maar uiteindelijk maakt het m.i. niet zoveel uit of je iets digitaal of analoog doet, het gaat er vooral om wàt je doet.
Neem nog ff die Jack White met z'n albums (of welke andere artiest ook):
Ik kijk graag altijd even naar de dynamic range database (aka loudness war database).
Als je dan albums op CD en op LP ziet waarvan de LP veel meer dynamic range heeft, dan weet je dat er behoorlijk mee geknutseld is, en waarschijnlijk digitaal
Dus hier white's albu Lazaretto:
https://dr.loudness-war.i...ack+white&album=lazaretto
CD versies hebben aanzienlijk minder dynamic range
Hier z'n album boarding house reach:
https://dr.loudness-war.i...lbum=boarding+house+reach
Wederom hetzelfde.
En als ik dan naar de wavevorm van Lazaretto (CD) kijk:
:no_upscale():strip_icc():strip_exif()/f/image/0QAfizQ2rMXu00ft5vDmXoZf.jpg?f=user_large)
Dat ziet er toch wel een beetje uit als digitale brickwalling. Het kan veel erger, maar dit is niet heel standaard.
En als ik dan kijk naar Seeds of love van Tears for fears (een album wat ik heel goed gemasterd vindt) in de loudnesswar database:
https://dr.loudness-war.i...s&album=seeds%20of%20love
Dan zie je dat zowel de originele CD als LP release (uit 89) eigenlijk dezelfde hoeveelheid dynamiek hebben. Hier is dus niet 'digitaal geknutseld' terwijl die hele opname natuurlijk volledig digitaal is (DDD zeg maar)
Zo'n onverknutselde opname op CD ziet er dan ook heel anders uit:
:no_upscale():strip_icc():strip_exif()/f/image/CxxqOcQ5PChAX1jhGSKik1Ya.jpg?f=user_large)
En zo zag eigenlijk vrijwel elke cd voor ca. '92 eruit, dus voor de tijd dat digitale (intelligente) brickwall limiters kwamen.
[ Voor 8% gewijzigd door mr_petit op 29-09-2025 00:40 ]
"man is not truly one, but truly two,"
Spandau heb ik zelf, gelukkig was die maar een tientje. The Veils heb ik weer doorverkocht. De overige MoV's die ik heb klinken overigens meer dan prima.
Dit zijn de MoV's in mijn collectie:
Hetzelfde zeiden alle zelfbenoemde vinylcritici van Mofi, totdat intern iemand bij Mofi toch begon te praten.
Maar goed, ik heb mijn info van labels en studio's waar mastertapes werden opgeslagen in geclimatiseerde bunkers. Eenmaal in de bunker komen ze er alleen maar uit om een kopie van te maken ter herdistrubering (al dan niet analoog, al dan niet dsd).
Maar dat is natuurlijk al een tijd geleden, voordat er weer een analoge revolutie plaatsvond.
Al denk ik niet dat meer aanvragen voor beschikking over de originele mastertape dat beleid doet veranderen. Ze zijn gewoon heel erg zuinig op die masters, die gaan ze niet opsturen naar 1 of ander label die er 1000 exemplaren van wil verkopen.
Sterker nog, de originele master is naar alle waarschijnlijkheid geeneens gebruikt voor de originele uitgave: de meeste albums (zeker populaire albums) werden destijds ook al op meerdere plekken gesneden, die krijgen echt allemaal een kopie van die master; het is niet dat ze die enige echte master eerst naar brazilie sturen, dan naar portugal, dan naar italie, dan naar griekenland, dan naar duitsland, dan naar thailand, dan naar australie, dan naar mexico, dan naar engeland en dan weer terug naar de usa. Terwijl het echt heel normaal is dat er van een populair album in al die landen laquers gesneden werden en platen geperst werden van datzelfde album.
Zoals ik al zei, je kan misschien een hele kleine artiest met kleine maatschappij overtuigen met geld, maar grote maatschappijen zijn daar denk ik niet onder de indruk van. Daar gaan miljarden om. (dan denk ik aan de big four etc).
Als je dat stuk uit je link goed leest, wordt ook nergens gezegd dat het geen kopie zou kunnen zijn van die originele mastertapes. Zelfs niet of die kopie analoog of digitaal is. Er staat alleen maar dat het van de originele mastertapes afkomt, en dus niet van een andere master van een reissue oid.
Zo zie ik het althans, en ik denk dat als je alleen een direct gesneden laquer rechtstreeks van de originele master verwacht en dat dat de doorslag geeft voor aankoop, je je geld beter aan iets anders kan uitgeven.
Ik denk zelf dus dat je een kopie van een kopie krijgt bij opvraag van een analoge master. En wil je 'm digitaal (dsd) dan krijg je een analoog->digitaal->digitale kopie. Die laatste digitaal->digitaal kopie is uiteraard lossless
[ Voor 42% gewijzigd door mr_petit op 29-09-2025 14:22 ]
"man is not truly one, but truly two,"
Zoals meerdere mensen op discogs ben ik ervan overtuigd dat ze de 2010 remaster hebben gebruikt voor het vinyl. Deze dus:
https://dr.loudness-war.info/album/view/148507
YouTube: To Cut a Long Story Short (2010 Remaster)
Je hoort op youtube al dat er totaal geen dynamiek in zit. (youtube bestanden zijn geen absolute graadmeter natuurlijk)
Het vinyl klinkt alsof je luistert via een Fischer Price plastic platenspeler en boxen. Doods.
Ik heb ter vergelijking ook een goedkope Spaanse variant uit 1981, "Viajes A La Gloria"
, en deze klinkt zo veel beter.
Ah dat zou natuurlijk kunnen. Als je al een vernaggelde remaster gebruikt als bron..... Crap in->crap out.
Wel jammer dat die MOV release niet in de dynamic range database staat, dan konden we 'm beter vergelijken.
Want de originele CD en plaat komen aardig met elkaar overeen.
Het enige vergelijk wat ik hier kan maken is die 2010 remaster op youtube (van hun officiele kanaal) met de uitvoering die op gold staat op youtube (ook van hun officiele kanaal) en die klinken inderdaad heel anders. Die 2010 remaster klinkt echt nergens naar (bevestigd alleen maar mijn standpunt betreffende remasters
)Die van gold:
YouTube: To Cut A Long Story Short
[ Voor 45% gewijzigd door mr_petit op 29-09-2025 14:31 ]
"man is not truly one, but truly two,"
/u/229171/crop614afdec990e7_cropped.png?f=community)
Bekend voorbeeld voor mij als het om de loudness war gaat is de dance/ (happy) hardcore scene uit de jaren '90... Sin With Sebastian had met Shut Up (And Sleep With Me) een erg leuk liedje voor die tijd... Echter is de opname compleet verprutst door de loudness war:
Op shit speakers klinkt alles slecht, maar bij goede luidsprekers valt het bij dit nummer direct op... Zo zonde!
Op shit speakers klinkt alles slecht, maar bij goede luidsprekers valt het bij dit nummer direct op... Zo zonde!