Ik ben gisteren lekker bezig geweest met het plateaulager van de 401.
op 1 of andere manier is er altijd veel te doen om 301/401 plateaulagers (vooral 301, die heeft ook verschillende lagertypen).
Het is een geharde lagerpin die draait op een sinterbrons bal/dome (het is geen complete bal maar een cutout in een plastic houder)
Er is een beetje slijtage te zien, dus de tafel is in z'n leven wel gebruikt:
Pin:
Taatsbal:
Dit is niets excessiefs. Het is vergelijkbaar met de meeste foto's die ik op het internet zie
Het slijtplekje op de sinterbrons taatsbal verloopt natuurlijk in het begin erg snel: als ie nieuw is, is het oppervlak waarop de pin rust bijna oneindig klein, dus is de druk enorm hoog.
Het plekje op de pin is met je nagel nog net voelbaar (scherpe krasjes), maar diep is het niet (waarschijnlijk ~1 micron). De diepte van het afgeslepen plekje op de taatsbal is misschien 1/100mm of iets in die trant (ik zou het kunnen berekenen).
Ik heb beide slijtplekjes weggewerkt.
Bij de pin heb ik deze geschuurd. dmv schuurlinnen/papier op een vlak oppervlak te leggen en de pin er recht overheen te trekken (je voelt gelijk met je vingers of de pin recht staat of niet) heb ik eea. glad geschuurd. Ik heb het niet spiegelend gepolijst, dat kan een negatieve eigenschap hebben. Kleine krasjes vullen zich toch een beetje met olie en geven daardoor een betere microfilm. (in de techniek is het ook normaal dat dingen die in olie lopen een minimale oppervlakteruwheid te geven)
De afdruk van de slijtageplek is nog iets te zien, maar niet te voelen. Dat was dus ook eigenlijk het doel: de richeltjes moeten weg zijn:
De taatsbal heb ik in een soort heel klein mini/speelgoeddraaibankje geplaatst (geen idee hoe ik daar ooit aan ben gekomen), laten draaien en gewoon met een stukje schuurlinnen het kantje weggeschuurd. Doordat eea draait wordt het altijd weer een vrijwel perfecte dome, precies gecentreerd op het middelpunt.
Ik heb ook wel een full size draaibank, maar dat is toch anders als een grote klauwplaat vlak langs je vingers draait met een enorme kracht.
Het resultaat is denk ik prima:
Ik verwacht dat er na een relatief klein aantal draaiuren er vrij snel wel weer een plat kantje zal onstaan, dat is inherent aan het ontwerp, maar nu heeft het iig een verse start.
Ik heb ook de diameter van de lagerpin gemeten met een micrometer (een digitale die ook echt microns meet) op de plaatsen van de radiaallagers in vergelijk met het tussengedeelte waar geen lager zit, en daar zat gewoon geen verschil in. Visueel is er een miniem verschil dat je kan zien dat de as ter plekke van de lagers iets meer gepolijst is, maar meetbaar is er dus geen verschil.
Ik denk dat bij moderne tafels (in het hogere segment, dus clearaudio/transrotor/etc) vooral bij de plateaulagers grote verschillen zijn geboekt. Het zijn nu allemaal hooggepolijsde keramische taatsballen op hele harde assen, of zelfs keramische assen, zwevende (magnetische) lagers etc etc.
Veel frictievrijer en kleinere contactoppervlaktes. Maar ja, hedendaags ontwerp en materialen VS. 50+ jaar ontwerp