Bonsaiboom schreef op vrijdag 30 april 2021 @ 11:21:
[...]
Absoluut, er zit behoorlijk wat sarcasme in mijn post. Hoe het er nu op partijlijnen niveau uitziet voor mij is dat D66 klaar staat om de dominante positie van de VVD over te nemen over 4 jaar. Eerst Rutte 4, CDA zal verder leeggezogen worden, want wat brengen die nog in in het geheel. VVD is alleen Rutte, en die zal ook wel klaar zijn naderhand. GL en PVDA erbij zorgt ervoor dat D66 in het midden van deze coalitie staat.
Misschien dat ik het misheb, maar ik verwacht dat we de komende vier jaar een verdere verharding van de maatschappij krijgen, naar libertarisch dystopisch wereldbeeld, onder een sausje van progressief-groen.
Edit: Wat ik misschien nog wel het lastigste vind aan dit waarnemen, is hoe veel van deze zaken ik ook in het dagelijks leven bij mezelf en bij anderen tegenkom, zonder dat ik me daar bewust van was. Dat maakt me best verdrietig en pessimistisch soms.
Er gaat inderdaad een strijd komen tussen VVD en D66, al lijkt die laatste niet echt te beseffen dat je de facto op achterstand staat wanneer je de toolbox en het netwerk van de eerste krijgt voor gebruik - kwestie van verbinding. Het CDA is daar ook mee gestruikeld, uiteindelijk kon men niet anders dan het zelf doen, en dat is een nog grotere achterstand. Zeer dure achterstand ook.
Wat volgt is inderdaad een setting waar mensen in perceptie, voor gratificatie, mogen volgen maar niet kunnen raken aan koersbepaling.
Het CDA is effectief een dode partij, afsterven vanuit cumulatieve eigen keuzes. Maar, dat is niet enkel als trend aanwezig binnen coalitie, ook binnen oppositie zijn er punten waar splitsing op talking points, verjonging, participatie en verzelfstandiging van netwerk parten spelen. Een PvdA zit in dezelfde boot.
Ik sluit mij voor termijnprojecties aan bij het sociologenpanel. Britse scenario’s. Waar VVD en D66 kiezers in een kerk terecht komen bij verlies aan behartiging en compensatieregeling van harder volgen voor de kruimel en het idee van status quo - terwijl alles van politieke wetenschappen leert dat het zich meer loont om de kruimel te onthouden en te bankieren op het schommelen van de boot. Herordening, concentratie van welvaart, beperking van toegang tot welvaart, maar geloof in de uitgestelde Nederlandse belofte.
Dit is geen algemene trend die op zich zelf staat. Binnen westerse democratieën is breed een trend van destabilisatie aanwezig, een die ontkend wordt (voornamelijk vanuit beeldvorming geschapen in de overlap tussen autoritarisme en conservatisme), maar een die meetbaar is. Het is ironie dat het enige medicijn meer democratie en revitalisering van open samenleving is.
Die metingen kom je op veel plekken tegen, studies, onderzoeken, analyses. Van rechtsgeleerden tot zelfs een VNO-NCW, van economen tot cultuurwetenschappers, van denk tanks tot onderzoeksinstellingen en planbureaus.
Nederland loopt eigenlijk - achter de bühne - de andere kant uit. Ook dat komt steeds meer in metingen naar voren, in weerwil van politieke en andere marketing.
Hier ligt eigenlijk een beetje een probleem van ons zelf- en mensbeeld. We geloven dat we op een bepaalde manier in elkaar zitten, we geloven dat een bepaald beeld realiteit is, we geloven dat een bepaalde overtuiging de gemeten beste lijn is. Geloofsgedrag bij aannames en beeldvorming. Het resultaat is dat de reflex tot consumptieve en individualistische omgang met uitdagingen steeds meer laagdrempelig wordt, en dat maakt kwetsbaar.
Maar goed, democratie staat en valt bij zekere vereisten. Het is wat je er van maakt, of Hennie er niet. Zo niet, dan vallen ook alle sterktepunten weg die welvaart, recht, vrijheden en kansen mogelijk maken. Oude les. Misschien zijn de ouders van nu het zat dat ze het niet magisch beter krijgen dan hun eigen ouders, en geven ze daarom de noodzaak tot het opnieuw leren van die les aan hun kinderen door. Mooie erfenis.
Voor wie wil, wat meta context. Global Trends analysis & data projection, 2040. Dat is waar we ons in komen te bewegen.
https://www.dni.gov/index.php/gt2040-home
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.