Dat is het pervers geniale van het ontwerp. Enfin, één van de componenten.
Het is aan de burger zelf om het door te krijgen. Of dit nu vanuit eigen verkenning is, gesprek, observatie of journalistiek - dit is kritiek aspect van open samenleving en democratie: de burger is dé component. Daar komt alles van macht vandaan, daar eindigt het dus ook.
Wanneer die burger na al die jaren en jaren en jaren van methodologie, toolboxen, toepassingen, drama en spel het nog steeds niet doorziet, tja, dan mogen we blij zijn dat a) er ruim voldoende anderen zijn die er wel over nadenken en b) het spel van de architecten van hefbomen als een PVV langzaam maar zeker meer op tafel komt.
Vooroordelen? Daar is men zelf bij. Eigen verantwoordelijkheid. Niet eigenaardig, men krijgt er ook de rekening voor.
Snap niet dat Rutte hierin meegaat, bij het bepalen van toekomstig beleid zijn imo verhoudingen in de kamer en wat in de samenleving leeft weldegelijk relevant. Wat je er ook van Wilders vindt, hij vertegenwoordigd een grote groep kiezers die alleen maar verder van de politiek vervreemden als ze keer op keer zo opzichtig buitenspel staan.
Mark heeft directe baat erbij.
Het spijt me, ik ga nu echt even hard zijn. Hou eens op met het klakkeloos overnemen van politieke marketing. Leer het in kaart te brengen. De politieke arena is a) niet het spel zoals jij subjectief denkt dat het is en b) niet de bepalende arena.
Wilders heeft enkel een relatie van vertegenwoordiging met kiezers. Daar wringt nu de hele schoen.
Hij heeft geen enkele relatie van behartiging met kiezers.
Elke focus, elke inzet, elke beweging, elke kreet, elk stuk spel, elk stuk beeldvorming, heeft één consistente relatie van behartiging: machtspolitiek.
Je lijkt vast te zitten in aannames. Mark zit al geruime tijd in te zetten op gebruik van verschuivingen, beleidstoepassingen en zo meer die juist zeer specifieke gericht in sociale geografie correlaties van vertrouwen van de burger doet breken. Dit is niet "oh foei" of "oh daar maakt hij een fout". Dit is toepassing.
Loop nog eens terug door het Brexit drama, alles wat we de afgelopen jaren in het Nederlandse de revue hebben zien passeren hebben we daar al zien escaleren. Het zijn Britse draaiboeken. Hoe meer je af weet te snijden van mobiliteit electorale geografie des te beter bij beheersing van mechanismen participatie en kiesgedrag.
Dit is geen kunst. Het is berekening. Toegepaste wetenschap. De focus is niet eens het verkleinen van volume, maar het bewegen van segmenten zodat de kritieke bredere en conformistische selecties (conservatief én progressief) vastgezet kunnen worden in gedragslijnen waar laagdrempelig richting aan gegeven kan worden. Bij een veranderende en segregerende sociale geografie waar wat in toenemende mate onder dat bewegende glazen plafond komt de facto gekanaliseerd wordt in politieke associatie waar de burger van denkt dat er een relatie van behartiging is - terwijl er enkel relatie van vertegenwoordiging is.
Verhoudingen in de kamer als relevant? Laat me niet lachen. Zie het artikel van Trouw eerder geplaatst hier. De politieke arena is niet langer de bepalende. Wake up time. Dan kan pas weer wanneer de machtspolitieke verbinding in een situatie komt waar de poppetjes ervan komen te werken voor het geld. Dan heb ik het niet over beeldvorming en marketing. Maar daadwerkelijk werk. Niet bankieren op sadopopulisme. Handen uit de mouwen.
Het overzicht van @
alexbl69 vanochtend laat zien dat het motorblok zich precies in het midden van het politieke krachtenveld bevind. Laten we het erop houden dat de combinatie die vandaag aan tafel zat daar nogal vanaf week.
Als eerste, het zou verstandig zijn wanneer mensen zich eens achter de oren zouden krabben bij het zich laten programmeren in gebruik van labels. Motorblok heeft een connotatie en een associatie. Een die op geen enkele wijze in het huidige politieke landschap geworteld is in iets van "het werk ook echt doen".
Gebruik van dat label is een signaal van volgen. Het is saillant om dan mensen in hun volgen toch met de vinger te zien wijzen naar van alles en nog wat. Maar niet naar zich zelf.
Als tweede, er is geen motorblok. Er is een machtspolitieke verbinding, en dan is er de rest van het politieke landschap wat zich wel conform vereisten van parlementaire democratie gedraagt.
Die machtspolitieke verbinding is groter dan VVD, CDA, D66. Daar zit ook PVV en FvD bij. Immers, het zijn hefbomen van machtspolitiek. Daar zijn ze voor ontworpen, dat is hun functie, de baten liggen consistent bij de machtspolitieke verbinding.
We denken dan snel "oh jee, dat is dus een meerderheid -> dus de meeste Nederlanders denken bruin".
Nee. De meeste mensen oriënteren zich op politieke marketing. Zeker, dat gaat tegen eigen belang in, maar dit is wel wat hen geleerd is. Onderwijs, opvoeding en prikkels bij consumptie van informatie.
De machtspolitieke kern is - zoals altijd in de geschiedenis - een marginale minderheid. Maar wel een die zich anders kan voordoen, en vanuit beeldvorming anders kan positioneren. Omdat er gebankierd wordt op politieke marketing.
De crux is dat het Nederlandse politieke landschap eigenlijk al sinds de jaren '70 geen motorblok functies meer heeft gekend. Dat viel als concept én mechanisme uit elkaar onder enorme druk van werkgeversorganisaties in die periode. Sinds die tijd is er langzaam maar zeker een narratief geschapen van herdefiniëren.
Maar ja, zet het allemaal eens nuchter op een rijtje. Machtspolitieke verbinding heeft sinds Lubbers voor aanwezige collectieve uitdagingen niets voor elkaar gekregen. Effectief onder de streep teert gecontinueerd beleid in op wat voorafgaand aan dominantie van machtspolitiek allemaal opgebouwd is geworden - al de rest is afsnijden want nogal wiedes, als je het werk niet doet kun je ook de rekening niet dragen.
Motorblok? Nee. Wat dit aangaat sluit ik mij aan bij de beleidseconomen door het hele land heen die wijzen op continuïteitsproblematiek. Status quo is destabilisatie op zijn minst erg.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.