D-e-n schreef op vrijdag 2 april 2021 @ 13:25:
@
Virtuozzo
Je legt steeds de bal bij de oppositie die zou falen maar zolang D66 en CDA door de hoepel springen kan de oppositie toch geen ene moer? Ik vond met name Marijnissen, Dassen en Ouwehand het prima doen. Af en toe is het ook gewoon zoals het is: als de meerderheid van de kamer (en ga het even cru stellen....) 'corrupt' is kun je weinig doen dan agenderen en hopen dat het ooit ergens aankomt in de hoofden van de kiezer.
Ik leg niet de bal bij een oppositie die zou falen, ik merk op dat de bal wel conform ontwerp van bestel bij oppositie ligt. Let wel, niet enkel daar, ook coalitie heeft opdracht vanuit dat ontwerp - ook voor nadenken over collectieve functionaliteit, relatie kiezer en zo meer.
Dit is waarom ik opmerk dat over de gehele linie er een falen is. De functionaliteit is gecompromitteerd zoals ik schreef.
Je hebt gelijk, het functioneren van oppositie is daarbij gecompromitteerd, omdat er een machtspolitieke verbinding is. Dat is wat de keuzepunten voor methodologie en arena voor oppositie zo van kritiek belang maakte.
En daar liggen - hoe gevoelig ook - een aantal meetbare observaties bij die onderwerp voor post mortem zouden moeten zijn. Links- of rechtsom, evaluatie is altijd een vereiste. Er is focus op leren van lessen, of niet. Wanneer je ergens niet in slaagt, is het van belang om uit te vogelen waarom niet.
Ouwehand, Marijnnissen, Dassen - net als anderen waren ze inderdaad sterk. Maar dat is niet enkel iets wat niet zomaar voldoende of zelfs effectief is. Keuze van arena, scope, focus, methodologie - het zijn allemaal factoren.
Ouwehand bijvoorbeeld had een singuliere focus op de onderliggende problematiek van de kwestie. Ze was daar heel sterk in. Aan het begin was dat ook elders aanwezig. Helaas, dat ging op gegeven moment verloren. En dat is wel iets waar we bij stil mogen staan, al was het maar omdat we in andere domeinen best goed weten hoe zoiets effect kan hebben.
Mijn inschatting is dat het inderdaad een punt is dat er een machtspolitieke meerderheid is die diepe verbinding heeft met netwerkcorruptie en grensoverschrijdend politiek gedrag in de politieke arena. Je kan dan inderdaad in die arena niet veel doen. Je kan er dan voor kiezen om toch in die arena te engageren, je zal dan echter wel a) een eigen verbinding moeten hebben en b) het niet de enige arena laten zijn.
Nu ja, daar hebben we het in andere topics over gehad, daar ligt menige verdere complicatie. Geen bereik mechanismen collectieve perceptie. Hier ligt een verschil in benadering. Binnen veel van oppositie is er een overtuiging dat al is de functionaliteit van politiek gecompromitteerd, de functionaliteit van het bestel is intact. Ik merk op dat dit al heel lang niet meer het geval is. Men kan er niet op vertrouwen bijvoorbeeld dat een vierde macht conform operationele vereisten functioneert. Dit is immers aantoonbaar niet het geval.
Nu ja, dan is er een kwestie, volgend op een eerdere kwestie van constatering ondermijning rechtsstaat, waar een behoorlijke ingang ligt voor een narratief van "niemand is veilig" - dan zeg ik dat men gezien aanwezige condities moet overwegen om niet binnen een specifieke politieke arena te blijven. De beschikbare hefbomen daar worden gedefinieerd door machtspolitiek. Die daarbuiten slechts beïnvloed - daar zijn en blijven ze kwetsbaar voor narratief en publiek debat.
Als opmerking daarbij, er is inderdaad ook menige hoek met overtuiging t.a.v. hoe de kiezer zich informeert en positie neemt. Het is een lange en complexe verkenning, maar menselijke sociale psychologie conformeert niet aan de aanwezige overtuigingen daarbij. Perceptie wordt gevormd. Als je ander gedrag zoekt of verwacht, dan moet je het scheppen. Middels vormen van perceptie. Hoe gevoelig ook, machtspolitiek erkent dit en neemt het als gereedschap en ruimte voor toepassing van gereedschap.
Die verkenning is inmiddels veelvuldig voorbij gekomen in het topic over Linkse politiek. Gevoelig. Maar wederom ligt er ook in deze kwestie een les in deze. Juist omdat men te maken heeft met onvermogen tot correctie vanuit grensoverschrijdend gedrag van een kleine minderheid die effectief meerderheid weet te bewegen.
Ik begrijp dat het snel gezien kan worden als een aanval op oppositie, dat is echt niet het geval. Hier ligt puur een probleem van rol en functie. Het is links- of rechtsom aan oppositie om correctief op te treden. Vanuit ontwerp van ons bestel. Dat is zuur, problematisch, gecompliceerd en op allerlei manieren niet fair en eerlijk en zo meer. Maar dat is onderdeel van rol en functie.
Ja, ook coalitie kent zoiets. Echter dat is al sinds Lubbers I van tafel. Verwachten dat het daar terug zal keren is als bankieren op Einstein's definitie van krankzinnigheid. Daarbij, menselijke groepsdynamica, richting is vereist in prikkel. Er is geen zelf corrigerend wat dan ook in menselijke sociale psychologie. Dat volgt altijd vanuit de groepsdynamica. Net zoals perceptie voor het absolute merendeel extern gevormd wordt.
Laat ik het zo zeggen: in besef van alle schadelast en uitdagingen ligt hier een noodzaak tot post mortem. Niet gewoon een evaluatie thuis. Maar echt een koppen bij elkaar steken en fundamentele toetsing en analyse. Dat is al decennia niet meer echt gedaan. En het is nodig, want het functioneren van oppositie is niet enkel gecompromitteerd in aanwezige condities, het is ook gecompromitteerd in het reactief bewegen binnen die condities. Dat is een disfunctionele dynamiek, en dat is zelden of ooit een fundament voor resultaat.
Ja, daar zit inderdaad een gruwelijke valstrik. Hoe pak je gecompromitteerde condities aan vanuit gecompromitteerde functionaliteit. Nu ja, in ieder geval niet in de arena die men telkens neemt, en niet met de methodologie die men telkens hanteert, en niet met de eigen dynamiek die telkens aanwezig is. Want dat levert botweg niet de gezochte resultaten.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.