Martinspire schreef op donderdag 1 april 2021 @ 19:41:
[...]
Eens. Kijk naar de vorige premiers, ze hadden allemaal wel wat. En als dit nou het ding wordt waarvoor ie moet aftreden, dan vind ik dat wel heel bekrompen. Zeker nu nog niet duidelijk is wie, hoe of wat ervoor gezorgd heeft dat die quote daar zo kwam te staan.
Maar dat is nu een mooi voorbeeld van de effectiviteit van narratief en methodologie.
Hoe meer je een discussie of debat op het detail niveau trekt of triggert, des te minder blikveld blijft er over voor wat achter de kwesties en issues zit of speelt.
Zie de Toeslagenaffaire, schoolvoorbeeld van de toolbox. En dat werkt. Probleem is wel, daarmee is de laatste blokkade weggenomen voor het consolideren van een aantal specifieke beleidsfundamenten voor alle domeinen.
Bij die affaire werd de conclusie getrokken dat het de rechtsstaat compromitteert.
Zet het eens op een rijtje. Wat bij een domein compromitteert, doet dat dus ook bij een ander domein, want kaders en constructie zijn hetzelfde.
Hoe meer focus op detail, des te minder blik op consequenties, effecten en schadelast.
Als we dan bedenken dat de toolbox genormaliseerd is geworden door Mark, dan is er wel iets om toch even - puur vanuit eigen belang - bij achter de oren te krabben.
Laat ik het anders zeggen, deze verkenning voert immers wat ver door en er ligt een heel eigen topic over compleet met volledige onderbouwingen & verwijzingen, een analogie:
De kwesties zijn de symptomen.
Het gedrag is de ziekte.
De schadelast is er. Maar als we enkel ons richten op de symptomen, dan doen we daar niets aan. Ook niets aan de ziekte.
De vraag hier is in hoeverre de burger de schadelast en het potentieel van schadelast wil én kan (h)erkennen. En dat is een behoorlijke vraag, tevens een gevoelige verkenning. Op zijn minst omdat dit soort beoordeling vanuit perceptie heel anders in elkaar zit bij mensen dan ze denken - die perceptie wordt immers voor 80% zo'n beetje gevormd in externe prikkels. In weerwil van wat men gelooft, nu ja, dat is gewoon toegepaste wetenschap, juist in machtspolitiek.
Zie de rol van media als vierde macht. Zwaar gecompromitteerd in deze moderne tijden.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.