Eigenlijk hebben we 'n heel precair evenwicht:
Er moeten voldoende mensen zijn om het systeem in stand te houden, het grootste deel hiervan loopt significante risico's op armoede, doch, als een te groot deel hierin valt, stopt de bereidheid van mensen om het systeem in stand te houden. Mensen zijn bereid het in stand te houden omdat een groot deel níet in de armoede-val loopt, én omdat hen voorgehouden wordt "arbeid moet lonen", "armoede is je eigen schuld, "pas op, hij pakt jouw koekje" en meer van die onderbuik-bevestigende populistische praat.
Terwijl het al sinds de industriële revolutie duidelijk is dat niet arbeid, maar kapitaal loont. Heb je toevallig de beschikking over kapitaal, dan heb je 'n gerede kans dat je kapitaalkrachtig blijft en alleen maar rijker wordt. Heb je geen beschikking over kapitaal, dan moet je wel gigantisch veel geluk hebben wil je kapitaal kunnen opbouwen.
En met kapitaal bedoel ik > € 500.000.
Naast het probleem van (betaalbare) huisvesting en middels huizen vermogen opbouwen en lasten verminderen, zie ik nog 'n heel groot probleem: mensen zijn geen probleem-eigenaar meer.
Bij bedrijven is niemand meer verantwoordelijk. De kapitaalverstrekkers lopen enkel nog het risico voor het kapitaal dat ze verstrekt hebben, terwijl ze wél spelen met milieu en mensen. Dit is een perverse prikkel die snel-cashen in de hand werkt. Als 'n directeur een fout maakt, behoudt hij z'n villa, maar z'n medewerkers zijn hun baan en soms nog veel meer kwijt. Er wordt steeds geroepen "maar hij draagt zoveel verantwoordelijkheid", maar dat ís niet zo: verantwoordelijkheid komt met consequenties, en die ontbreken voor hem. En de politiek geeft het slechte voorbeeld: 'n minister stapt misschien 'n keer op wegens fouten, maar behoudt z'n inkomen, behoudt z'n vermogen, en gaat doodleuk door naar z'n volgende goed verdienende baantje. Weer: geen verantwoordelijkheid, want geen consequenties.
Of beter gezegd, in beide gevallen een hele hoop consequenties, alleen worden de risico's stelselmatig afgeschoven. Op de burgers, op werknemers, op consumenten. De opbrengsten zijn voor de CEO's, aandeelhouders en politiek.
Wat mij betreft mag het hele stelsel van aandelen, BV's en NV's per direct afgeschaft worden. Als je zo nodig een aandeel wil hebben in 'n bedrijf, heeft het bedrijf ook 'n aandeel in jou en ben je, ook met je privé vermogen, aansprakelijk voor de fouten die dat bedrijf maakt. Wat mij betreft zelfs hoofdelijk. Afschaffen dat gif. Gaat nooit gebeuren helaas, maar het zou zo mooi zijn.
Ik heb hier op Tweakers wel eens in het 'beleggen in vastgoed' topic gevraagd of mensen daar voor hun verhuurobjecten ooit getest hebben of ze niet een maximale huur hebben (dat is dus afhankelijk van het aantal punten dat hun verhuurobject krijgt). Er was er eentje die enigszins 'n antwoord gaf, de rest negeerde het. Geld voor alles, zelfs ten koste van hen die het toch al niet hebben.
Er moeten voldoende mensen zijn om het systeem in stand te houden, het grootste deel hiervan loopt significante risico's op armoede, doch, als een te groot deel hierin valt, stopt de bereidheid van mensen om het systeem in stand te houden. Mensen zijn bereid het in stand te houden omdat een groot deel níet in de armoede-val loopt, én omdat hen voorgehouden wordt "arbeid moet lonen", "armoede is je eigen schuld, "pas op, hij pakt jouw koekje" en meer van die onderbuik-bevestigende populistische praat.
Terwijl het al sinds de industriële revolutie duidelijk is dat niet arbeid, maar kapitaal loont. Heb je toevallig de beschikking over kapitaal, dan heb je 'n gerede kans dat je kapitaalkrachtig blijft en alleen maar rijker wordt. Heb je geen beschikking over kapitaal, dan moet je wel gigantisch veel geluk hebben wil je kapitaal kunnen opbouwen.
En met kapitaal bedoel ik > € 500.000.
Naast het probleem van (betaalbare) huisvesting en middels huizen vermogen opbouwen en lasten verminderen, zie ik nog 'n heel groot probleem: mensen zijn geen probleem-eigenaar meer.
Bij bedrijven is niemand meer verantwoordelijk. De kapitaalverstrekkers lopen enkel nog het risico voor het kapitaal dat ze verstrekt hebben, terwijl ze wél spelen met milieu en mensen. Dit is een perverse prikkel die snel-cashen in de hand werkt. Als 'n directeur een fout maakt, behoudt hij z'n villa, maar z'n medewerkers zijn hun baan en soms nog veel meer kwijt. Er wordt steeds geroepen "maar hij draagt zoveel verantwoordelijkheid", maar dat ís niet zo: verantwoordelijkheid komt met consequenties, en die ontbreken voor hem. En de politiek geeft het slechte voorbeeld: 'n minister stapt misschien 'n keer op wegens fouten, maar behoudt z'n inkomen, behoudt z'n vermogen, en gaat doodleuk door naar z'n volgende goed verdienende baantje. Weer: geen verantwoordelijkheid, want geen consequenties.
Of beter gezegd, in beide gevallen een hele hoop consequenties, alleen worden de risico's stelselmatig afgeschoven. Op de burgers, op werknemers, op consumenten. De opbrengsten zijn voor de CEO's, aandeelhouders en politiek.
Wat mij betreft mag het hele stelsel van aandelen, BV's en NV's per direct afgeschaft worden. Als je zo nodig een aandeel wil hebben in 'n bedrijf, heeft het bedrijf ook 'n aandeel in jou en ben je, ook met je privé vermogen, aansprakelijk voor de fouten die dat bedrijf maakt. Wat mij betreft zelfs hoofdelijk. Afschaffen dat gif. Gaat nooit gebeuren helaas, maar het zou zo mooi zijn.
Ik heb hier op Tweakers wel eens in het 'beleggen in vastgoed' topic gevraagd of mensen daar voor hun verhuurobjecten ooit getest hebben of ze niet een maximale huur hebben (dat is dus afhankelijk van het aantal punten dat hun verhuurobject krijgt). Er was er eentje die enigszins 'n antwoord gaf, de rest negeerde het. Geld voor alles, zelfs ten koste van hen die het toch al niet hebben.
[ Voor 18% gewijzigd door Ardana op 09-02-2021 22:08 ]
Investeer in een nieuwe vorm van anti-conceptie: Choice!