Het sociale stelsel is toch ook enorm versoberd sinds de jaren 80? Als je in die jaren in de WAO terecht kwam, dan kon je daar meestal zonder herkeuring in blijven tot je AOW leeftijd. Als je een eigen huis had, dan maakte dat ook niet uit voor je uitkering. Dat is tegenwoordig wel anders.
We zien nu namelijk heel veel uitgaven vanuit overheidswege wat onder de noemer 'corporate socialism' vallen. Toeslagen repareren tekorten in salarissen veelal (het is gewoon subsidie op goedkoop personeel), huurtoeslagen zijn nodig omdat anders de huurmarkt onbetaalbaar wordt, HRA is er zodat een hypotheek betaalbaar en bereikbaar zou blijven en ga zo maar door.
De voorbeelden die jij geeft zijn juist prijsopdrijvend in mijn ogen. Door de HRA wordt de huizenprijs gewoon hoger, want mensen betalen gewoon wat ze maximaal kunnen krijgen. Door de HRA is dat meer en drijft het de prijs dus op. Daarbij is de HRA vooral interessant voor mensen die veel verdienen en niet voor de lagere inkomen, omdat de IB-druk daar veel minder is.
Het opheffen van het ziekenfonds en dit op de vrije markt plaatsen zou ervoor zorgen dat de verzekeringskosten goedkoper worden voor zorg.
Je zal mij ook niet horen beweren dat marktwerking in de zorg voor heel veel verbetering heeft gezorgd. Ik denk wel dat het huidige systeem beter is dan het oude systeem waar je het ziekenfonds en particulier verzekerden had. Of allemaal het ziekenfonds in, of allemaal de particuliere verzekering in.
We kunnen deze voorbeelden blijven stapelen: het gros van het betaalbaar houden is er door simpelweg hele groepen mensen weg te snijden. Als dat het systeem is wat we willen, daar hebben we geen vrije markt voor nodig, dat kun je beleidsmatig heel snel en efficiënt uitvoeren.
Ik ben er ook niet voor om mensen zo maar rücksichtslos sociale voorzieningen te ontzeggen, maar het systeem uit de jaren 80 vind ik ook absurd. Mijn vader is met 45 jaar afgekeurd en heeft nog 20 jaar een WAO uitkering gehad (toen werd het AOW). Zijn toenmalige werk had hij nog prima kunnen doen -met wat aanpassingen-, maar het was in die tijd voor een baas gewoon veel makkelijker om hem te laten afvloeien naar de WAO. Met een beetje bijklussen in de WAO kwam je op hetzelfde loon als bij een 40 uurs dienstverband. Dat zag je ook veel in de bouw gebeuren. Ik ben blij dat aan dat soort praktijken een eind is gekomen (ondanks dat ik indirect als kind natuurlijk van heb meegeprofiteerd).
Daar kwam verandering in toen we als maatschappij een sociaal contract aangingen waarbij we ook het belang van onderwijs in zagen en in essentie ook langzaam begonnen te erkennen dat je afkomst geen relevantie mocht hebben voor wie of wat je wilde worden.
Dat is ook een groot goed vind ik. Als je uit een arm gezin komt heb je al mindere kansen, omdat de ouders vaak ook het belang van goed onderwijs niet onderkennen. Ik ben dan ook van mening dat ieder kind eigenlijk gelijke kansen moet hebben, maar in de praktijk is dat natuurlijk niet zo. Extra bijles is voor veel ouders niet te betalen. Maar dat er een bepaalde resultaatverplichting is vind ik niet onlogisch. In "mijn tijd" zag je mensen gewoon 7-8 jaar doen over een HBO studie. Lekker teren op de studiefinanciering en een beetje aanklooien. De staat betaalt wel.
[...]
ook niet geheel waar: de zorg is ook (of zou dan toch) efficiënter moeten zijn.
De zorg zal ook deels efficiënter zijn dan vroeger, maar het feit dat er nu allerlei behandelingen zijn die vroeger niet mogelijk waren maakt de zorg natuurlijk veel duurder. Had je vroeger kanker of serieus hartfalen, dan ging je dood. Vervelend, maar wel relatief goedkoop voor de zorg. Nu zijn er verschillende vormen van chemotherapie, bestralingen, transplantaties, ... Dat is gewoon bijzonder kostbare zorg. Ook zijn er tegenwoordig medicijnen voor hele zeldzame aandoeningen. Die zijn schandalig duur -vanwege patenten of beperkt aantal aanbieders-, maar beter duur dan niet te koop is dan het motto.
Medicijnprijzen vliegen echter door het dak heen zonder enige aantoonbare reden.
Daar zijn genoeg redenen voor te verzinnen. Kijk eens de aflevering "Drugs short" van Dirty Money (Netflix) en dan wordt het snel duidelijk hoe het wereldje in elkaar zit.
fals narrative. Het zijn 2 problemen: in het geval van werkeloos zijn dicteert ons sociaal contract (Dit is trouwens grondwet, ik dacht artikel 18 of 19, 20 en 21) dat we die persoon een bestaansminimum moeten geven. Hier wordt heel actief aan geschaafd en gezaagd ('ga maar blaadjes prikken!').
Ik snap niet wat dit te maken heeft met het feit dat het niet echt motiverend is voor veel mensen dat een 40-uurs baan maar weinig meer oplevert dan een uitkering of werken in deeltijd. Hoe groot het verschil kan zijn geeft Pieter Omtzicht in onderstaande video goed weer:
Het tweede probleem is dat we hier ook het fenomeen van werkende armen beginnen te krijgen, iets waar de VS heel erg bekend mee is. Er is geen relatie tussen die 2 die oplossingen voor beide wederzijds uitsluiten, al is dat wel wat je insinueert. Het zou niet eerlijk zijn.
Wat bedoel je hier nu te zeggen?
we moeten ook rekening houden met het geld wat wegstroomt de grenzen over. Denk aan Amazon/Google/Microsoft/Alibaba, buitenlandse durfinvesteerders, belastingkortingen enz.
Als je gewoon als regel stelt dat je belasting gaat heffen waar je het geld verdient, dan moet je al een heel eind komen. Ook allerlei schimmige constructies moet je daar binnen laten vallen (zoals bijv. Starbucks die amper winst maakt, omdat ze zoveel rechten moeten betalen voor de formule die toevallig betaalt wordt aan een firma in een land waar je vrijwel geen belasting betaalt). Wil je zaken doen in NL, dan wordt alle belasting daarover hier betaalt. Is dat te duur, dan blijf maar weg. Zal alleen niet makkelijk zijn, maar uiteindelijk lijkt me dit het eerlijkste. Volgens mij is Frankrijk daar wel wat verder in.
ah de moraliteit!

Want! Jij werkt, je beslist in zekere zin om ZZPer te worden en bepaalde risico's te aanvaarden (of je bent verkapt gedwongen tot ZZP-er zijn, dat kan) en op basis daarvan is een oordeel op zijn plaats dat mensen die toeslagen of uitkeringen krijgen mogelijk hun leven verkwanselen. Wat een vreselijk misplaatste veroordelende arrogantie toon je hiermee.
Zoals ik aangeef vind ik het geen enkel probleem dat de minder bedeelden kunnen genieten van de belasting die ik betaal. Maar als je dan het ontzettende gajes ziet in je stad dat enkel asociaal gedrag vertoont, nog geen dag in zijn leven gewerkt heeft, dan baal ik inderdaad dat het belastinggeld daar ook naartoe gaat. Dat heeft niets met arrogantie te maken. Ik hoef niet te bepalen waar het geld naartoe gaat, maar het is volstrekt menselijk om het jammer te vinden dat het geld naar tuig gaat waar je enkel last van hebt. Ik liep toevallig laatst door de binnenstad -toen ik naar de kapper moest op een doordeweekse dag-. Ongelooflijk hoeveel gajes er rondloopt die blijkbaar niet veel anders te doen hebben dan maar een beetje rondhangen. Daarmee zeg ik dus niet dat iedereen die niet werkt gajes is, maar er is een onderlaag die enkel neemt en niets geeft. Parasietengedrag vind ik dat en daar kan ik mij inderdaad verschrikkelijk aan ergeren.
Want, als jij als ZZPer faalt, de eventuele bijstand, komt van mijn belastinggeld deels ook. Ik heb er wel issues mee dan dat we mensen moeten gaan uithelpen die ervoor kiezen om veel risico te nemen en anderen maar wat veroordelen of ze hun leven verkwanselen of niet.
Een ZZP-er kan helemaal geen aanspraak maken op WW, ziektewet of arbeidsongeschiktheid. Die vliegt meteen de -veel somberdere- bijstand in. Mijn risico is prima afgedekt door een AOV en een eigen buffer, maar veel mensen die ZZP-er worden (uit nood) kunnen dat helaas niet opbrengen. En ja... Ik veroordeel inderdaad sommige mensen die hun leven verkwanselen. Het leven zou een stuk prettiger zijn als er wat minder van die profiteurs rondliepen.
Als je goed gelezen hebt gaat het mij om de groep mensen die enkel neemt en niets geeft. Dat is wat anders dan iemand die niet (meer) kan werken door bijvoorbeeld ziekte. Het maakt in feite niet uit of je dan nog nooit gewerkt hebt of er al 30 jaar op hebt zitten. En het is ook de vraag of je niet wat anders nog wel kan doen. Als ik mijn huidige werk niet meer kan doen, maar nog wel kan werken in de groenvoorziening, dan vind ik het helemaal logisch dat ik dat moet gaan doen. Leuk als ik dat niet zou willen, maar moet een ander daarvoor dan maar opdraaien?
en welke groep is dat? Hoe groot is die groep? Waarom willen ze niets terug doen? En doen ze effectief niets terug? Wat is trouwens je kader van 'iets terug doen voor de maatschappij' nu we het toch daarover hebben.
Geen idee hoe groot die groep is, maar als ik zie hoeveel nutteloos tuig er hier in de stad rondloopt dan is het in ieder geval meer dan mij lief is. En dan heb ik het niet over een zwerver met een psychiatrische achtergrond die door de uitgeholde psychische zorg nu maar op straat loopt. Dan heb ik het over die parels die vinden dat ze denken met een grote bek onaantastbaar zijn. Wellicht dat je in een dorp woont en niet in aanraking komt met deze parels. Het gaat mij om de echte aso's en nee. Die doen inderdaad niets voor de maatschappij. Of je moet werkverschaffing voor de politie een belangrijk item vinden.
De gemeenschap moet gewono stoppen met beleid te laten vormen op basis van uitzonderingen misschien of alleen een euromeetlat te gebruiken om te zien of iets goed is of niet.
Ik beoordeel iemand helemaal niet op zijn "netto bijdrage aan de staat". Het is gewoon jammer dat er van alle goede bedoelingen ook zwaar misbruik gemaakt wordt. Dat lag natuurlijk ook aan de basis van de toeslagenaffaire. Door de "bulgarenfraude" is het beleid zo strak gemaakt dat het gierend uit de hand is gelopen.
leuk voor je, waarom denk je dat andere mensen dat niet zouden doen? Waarom we dingen via een sociaal stelsel willen doen, zoals oa. onderwijs? Omdat we daar allemaal baat bij hebben. Want jij kunt je die vrije tijd misschien wel permiteren of voor jouw vak informatie online vinden. Dat wil absoluut niet zeggen dat dit de norm is.
Je toon wordt steeds uitnodigender om uitgebreid met je te discussiëren
Ik denk dat de meeste andere mensen 's avonds geen tijd steken in studie, omdat ik dat vrijwel nergens om mij heen zie gebeuren. Dat doen eigenlijk alleen de mensen met een passie voor hun werk. Ik zeg ook niet dat het persé moet, maar als je bij wilt blijven, dan is het wel handig. Overigens zoals je hierboven al hebt kunnen lezen vind ik opleidingen volgen ook iets dat voor iedereen bereikbaar moet zijn. Maar dat moet niet inhouden dat het oneindig maar door moet gaan.
of heb je dan een groep mensen die de tijd heeft om zich te scholen? Je stelt jezelf nu de vraag waarom mensen wel zichzelf gaan scholen (en beantwoord dat met : gemotiveerd!). Je stelt jezelf niet de vraag: waarom zijn er veel mensen die zichzelf niet gaan bijscholen. Dat antwoord kan totaal anders zijn en een andere aanpak vereisen.
Ik denk dat je een passie voor je vak moet hebben om het op te kunnen brengen om vrije tijd "op te offeren" om je bij te scholen. Als je elke dag wasknijpers aan de band in elkaar zet (beetje overdreven gesteld), dan snap ik dat die passie er minder is.
Maar onze zienswijze verschilt gewoon heel erg van elkaar. Ik ben van mening dat je zelf kansen moet zien en die ook moet pakken. En sommige mensen zijn gewoon asociaal en dat kan allerlei oorzaken hebben, maar om het maar te vertroetelen en het recht te praten is niet mijn ding.
Voel je vrij om te reageren op mijn bericht, maar als je toon weer hetzelfde is verwacht dan niet nog een reactie van mijn kant... Als je reactie nu net zo sociaal van toon was als de inhoud van je betoog, dan was het een stuk fijner discussiëren.
The miracle isn't that I finished. The miracle is that I had the courage to start.