Het zal een wat langere post worden, omdat ik ook het kader moet scheppen waar ik qua milieu vandaan kom, dus bare with me

Ik vind de posts van
Pizza_Boom en
Jos_V behoorlijk overeen komen met hoe ik erin sta.
Ik deel de mening van Pizza_Boom dat links gewoon de problemen
mag moet benoemen, address the elephant in de room en leg de feiten maar keihard op tafel wat er allemaal kapot gegaan is. Ze zijn vaak te zacht, en willen al-tijd maar weer die handreiking naar rechts doen, en ze blijven bezig met alles te counteren/verdedigen naar wat rechts ze naar het hoofd blijft slingeren. Ik begrijp niet goed waarom, ja jawel, dat is vanwege de aard van het beestje dat nou eenmaal op samenwerking, rechtbaardigheid en empathie draait, daar heb ik
hier en
hier ook al eens over gepost. Dat mag ook, sterker nog, ik vind dat dat de default moet zijn, maar dat wilt niet zeggen dat je niet op gepaste moment eens met de vuist op tafel mag slaan. Kanttekening is dan wel, dat het niet des-links is (qua imago) om met een vuist op tafel te slaan, want dan doet rechts een appèl op "waar zijn die fatsoensnormen van links toch gebleven?"
Kortom, links moet gewoon duidelijker worden, veel meer uitspreken waar zij voor staan, wat ze willen bereiken en daar geen schaamte/bescheidenheid bij hebben. Meer zelfverzekerder overkomen waar ze voor staan, want waarom moet je bescheidenheid hebben? Als er plaats is om publiekelijk te zeggen dat je een boreale samenleving als ideaal beschouwt en dan ziet hoeveel aanhang je toch kunt vergaren, dan kan links dat zeer zeker.
Ieder mens heeft vanuit beginsel medemenselijkheid in zich zitten; de een meer dan de ander, maar het zit er, en de afgelopen decennia is dat eruit geconditioneerd door de (rechtse) manier politiekvoering. Dat betekent dat het ook terug erin geconditioneerd kan worden.
Tweaker begintmeta heeft me eens deze link gestuurd waar ik toch wel wat uitgehaald heb:
https://www.nature.com/articles/s41599-020-00581-0
Het betreft onderzoeken die uitwijzen dat empathie iets is dat afgeleerd en aangeleerd kan worden (door perspective taking methodes) en dat geeft mij iets van hoop tussen al dat rechtse, populistische geblaat wat alle (social)media lijkt te domineren tegenwoordig, alsof dát de waarheid is waar het gros van het volk het mee eens is (maar dat is niet zo, de meeste mensen willen juist een empatischere samenleving).
Ik ben met een redelijk klein wereldje opgevoed, door babyboomgeneratie-ouders die niet veel geld hadden, maar ook niet zo weinig als de echte arbeidersklasse, maar zeker niet zoveel als de toenmalige middenklasse. Ergens ertussenin zou ik zeggen. Als kinderen hadden we nooit te klagen, er was altijd iemand thuis, altijd eten en kleren, vaak 2e hands, maar dat maakt niets uit. Speelgoed genoeg (lang niet zoveel als andere kindjes), maar wel tevreden, ookal kregen we 9/10x nee te horen. Wel was ik op de roomskatholieke basisschool (inmiddels allang en breed uitgeschreven) nogal een buitenbeetje: deels indo in een klas met alleen maar witte kinderen en een van de minst welvarende komaf; in die tijd was het toch anders om een ouder van indonesische afkomst te hebben, dus pesten (pindarijter, rijstvreter, spastische neger etc etc) kwam met regelmaat voor. En met typcursus sleepte ik met een ouderwets zware typmachine en had mijn linkerpink regelmatig geschaafd, waar iedereen anders een elektrische typmachine kon betalen/huren. Ondanks dat, ben ik met vlag en wimpel geslaagd

En zo kabbelde dat op de HAVO ook voort, gelukkig was ik nog van de lichting vóór de beruchte "tweede fase" en kon ik dankzij studiefinanciering mijn Hogere Informatica opleiding+bijbaantjes gewoon voor elkaar krijgen. Mijn ouders hebben het dus nooit (nu ook niet) breed gehad en ook zij "klagen" regelmatig over hoe vroeger alles beter was en projecteren daarbij veel van die situatie op de huidige situatie waar wij millenials mee te maken hebben. Ze doen zich in groeps/familieverbanden vaak extremer voor dan dat ze in werkelijkheid zijn (Wilders naar de mond praten, Zwarte piet promoten e.d.), want ze hebben een goed, maar vaak onwetend hart. Zij zijn niet van de generatie die zelf dingen gaat zoeken om zich onderwerpen eigen te maken om dán een onderbouwde mening te hebben, dus zij worden gewoon bedolven onder de mediaberichten en vormen al snel een mening "vroeger was er nooit geklaag over woordjes, en nu moet iedereen zich beledigd voelen". En toch stemmen ze nooit rechts, maar altijd SP of Partij voor de Dieren ofzo.
Dus ik heb dat eens liggen bedenken hoe dat kwam, en ik had wat gevonden: ik heb eens
gepost dat de naoorlogse (WOII) situatie en de behoeftes van de generaties van toen een verklaring zijn van waarom we nu in deze situatie zitten.
Voorlopig zitten vele mensen van die generatie van toen nog steeds in het werkende leven en we worden steeds ouder. Dus de invloeden van toen, blijven voorlopig nog steeds een overgrote stempel drukken op de politiek van vandaag.
Mijn eigen conclusie is dat het gros van die generatie ook niet altijd goed duidelijk te maken is dat ze vaak alleen vanuit hun eigen kader denken, en dat is moeilijk aan te leren.
Anyway, nu 37, 15 jaar werkzaam in de IT/Telecom met ook al die tijd een goed salaris, zit ik toch precies in die leeftijdscategorie waarbij de meeste stappen/inzichten gezet worden in het volwassen-worden, vooral qua denkwijzes, levenservaringen etc. In mijn werkend leven heb ik dus nooit echt geldissues gehad, nooit echt op blaren heb hoeven zitten, ondanks ik van een arbeidersklasse gezin kwam en ik ben mij enorm bewust van alle privileges die ik heb (gehad):
- i can pass for white, ondanks indo-roots, dus ik ben nooit echt benadeeld in het vinden van een (bij)baantje en andere dingen in "het systeem"
- ik heb een "respectabele" opleiding gehad die ik met het toenmalige IB-groepbeleid aangaande studiefinanciering en bijbaantjes heb kunnen bekostigen zonder superveel extra (geld)stress
- ik heb na het afstuderen een baan kunnen vinden zoals dat "verwacht" wordt: status, goed salaris, 40u/werkweek, dus ik ben voor de maatschappij een ideale deelnemer, en precies ook de doelgroep voor mogelijk rechtse politieke inslag
- armere mensen werken ook in de meest uitknijpende sectoren zoals de detailhandel; daar hoef ik me geen zorgen om te maken; ik kan gewoon thuis in mijn eigen comfort werken en hoef geen minimum-loon-arbeid te doen en continu blootgesteld worden aan de angst om corona te krijgen
- ik kan dagelijkse levensonderhoud (huur, vaste lasten e.d.) goed betalen en dan nog wat sparen en eens uit eten gaan
- ik kan mijn partner, die kunstenaar is, daarbij volledig onderhouden (bewuste keuze van ons samen geweest in 2010)
Ik beschouw mezelf toch als erg fortunate dat ik op dat gebied zorgelozer kan leven. Toch frustreert de politieke situatie zoals die is behoorlijk, omdat het gewoon haaks staat op wat ik als belangrijkste kernwaardes vind: empathie, saamhorigheid, gelijke behandeling, vrijheid van discriminatie en racisme, en de huidige scheefbalans tussen de werkende mens & kleine ondernemer vs. grote (multinational) bedrijven die maar overal een hand boven het hoofd gehouden wordt en buitensporig veel subsidies kunnen aanvragen e.d.
We zijn geconditioneerd om onze waarde in productiviteit te leggen, en we hebben daarbij dus niet in de gaten dat we als batterij behandeld worden; is ie leeg, dan zo min mogelijk opladen (lees: sociale vangnetten versoberen), en als ie niet meer opgeladen kan worden, dan weg ermee (lees: ontslagrecht versoepelen en mensen eruit smijten).
Ergens is dat ook niet geheel onze schuld, want wij zullen toch mee moeten draaien in de maatschappij, anders hebben we geen geld om in ons levensonderhoud te voorzien. Maar hoeveel mensen passen eigenlijk niet in de 40u/week, als maar presterende werkcultuur waarbij productiviteit op nummer 1 staat? Je moet ouder zijn, 40u/week werken en daarnaast nog per mail/telefoon standby staan, en in het weekend heb je daardoor je andere verplichtingen, waardoor je gewoon 0 headspace meer over hebt om over échte dingen na te denken. Hoeveel mensen zouden eigenlijk liever ander werk willen doen of hoeveel mensen dromen van totaal iets anders? Hoe krijg je weer headspace terug om over je eigen kern, je eigen reason-d'etre na te denken? Er is zoveel potentieel in mensen die verdoofd geraakt wordt doordat ze in het huidige keurslijf moeten passen, omdat er anders de dreiging/angst zit dat zij niet meer in hun levensonderhoud kunnen voorzien. Daar komen ook gigantisch veel burnouts van.
Universeel basisinkomen zie ik dan ook als een onvermijdelijke volgende stap, wat geen kwestie is van óf, maar van wannéér. Door UBI neem je de angst weg dat je zonder je basisbehoeftes komt te zitten, zodat de permanente survivalmodus plaats kan maken voor je échte potenties. Maar nee, in plaats van dat we dát een kans geven, gaan we het zien als de grootste uitkeringsfraude (veroorzaakt door links natuurlijk

) die de wereld ooit heeft meegemaakt. Van dat stigma moeten we gewoon af. Ja, het zal misschien niet meteen in 1x het resultaat hebben wat we hebben gedacht, maar werkt het niet met alles zo? Niet alles is instant-gratification, maar een proces, en aan een proces moet je lange-termijn-werk in stoppen, net zoals rechts nu al zeker 18 jaar austeritypolitics als norm verheven heeft.
Ik besef me ook: ik kán ook makkelijk zeggen dat ik bereid ben wat in te leveren, omdat ik het salaris ervoor heb, maar als het erop aan komt doe dat dan ook (put your money where your mouth is). Ik besef me ook dat ik één van de laatsten ben die van een stuiver een dubbeltje heeft kunnen maken. Tuurlijk erger ik me ook als dingen duurder worden of als er weer eens een regeltje met tig uitzonderingen komen waar ik dan weer buiten val waardoor ik alweer meer moet betalen, maar uiteindelijk kijk ik dan waar ik in mijn levensstijl iets kan aanpassen om dat te compenseren, en ik merk dat er genoeg dingen zijn die ik kan laten, dus dat probeer ik ook te doen.
Daarnaast probeer ik een paar keer per jaar wat mensen zo direct mogelijk te helpen, zoals bijvoorbeeld een meisje die geld moest inzamelen om een begeleidingshond te kunnen kopen die haar zou helpen met depressie om te gaan omdat zorgverzekeraars niks vergoeden, of een Syrisch gezin die hier een restaurant willen beginnen te crowdfunden e.d.
Dit milieu, deze omstandigheden, deze randvoorwaarden hebben huidige kinderen uit een arbeidersklasse gezin bij lange na niet meer door de voortdurende de-socialisering van alles wat empathisch ingericht hoort te zijn. Onze maatschappij draait op ontmoediging en bestraffen, en het huidige "neo"liberale, conservatieve beleid is buitengewoon destructief voor de komende generaties (maar ook al de milennials en gen-y/gen-z generaties). Armoede is steeds schrijnender geworden en je kunt geen kwartje meer worden als je als een dubbeltje geboren bent. Nederland rust graag op lauweren die niet meer bestaan of nooit hebben bestaan en het pocht graag met glorie uit oude zaken.
Met bovenstaand verhaal als uitleg, zijn dit mijn belangrijkste kernpunten:
- universeel basis inkomen
- milieu/klimaat: volledig op duurzaamheid inzetten zodat het goedkoper wordt (betaalbaarder voor een grotere groep mensen), flink subsidieren voor burgers
- grote (multinationals) aanpakken: eerlijke belastingen, en alleen subsidies voor duurzaamheid
- belastingstelsel volledig op de schop: iedereen default geven waar ie volgens de wet recht op heeft, geen drempels opgooien, geen stonewalling, maar maak het toegankelijk, ook voor de minder intellectuelen onder ons: zorg dat de taal juist is
- pro europese samenwerking, innovatie en leren van elkaar. Dat er nu dingen zijn die dat belemmeren, soit, maar zoals ik al zei, dat is een proces en moet gewoon steeds verbeterd worden. "De stekker eruit" is de easy way out
- pro inclusion, LGBTQI+, - anti racisme & discriminatie: iedereen is gelijk. Rechten geven aan mensen die het nooit gehad hebben betekent niet dat witte mensen alles afgenomen krijgen!
- cruciale steunpilaren terug naar de overheid: zorg, onderwijs, OV, post en hierbij marktwerking direct aan banden leggen, zodat de overheid weer zorgplicht voor zijn burgers heeft in plaats van dat het micro-managet
- primaire levensbehoeften nooit met winstoogmerk: water/gas/licht/eten/onderdak te allen tijde adequaat voor iedereen. Geen water/stroom afsluiten, nooit. Daar is mijns inziens nooit een goed genoege reden voor, je laat niemand stikken. Er zijn altijd mensen die domme dingen doen, maar dit is over het algemeen zwaar de minderheid. Het systeem is erop ingericht om mensen die van weinig komen continu te laten falen en er wordt grof geld verdiend aan deze mensen. Dat is gewoon fout. Kinderen draaien veel te vaak op voor fouten die ouders zogenaamd maken. Dat kan ook nooit de bedoeling zijn. Stroom en water afsluiten betekent indirect dat je de kinderen afgenomen kan krijgen want kinderen mogen niet in een huis wonen zonder water en stroom.
- onderwijs moet gratis zijn. Hoe ga je dat betalen: eerlijke belasting heffen op miljonairs en miljardairs; zij sluizen geld toch weg of investeren elders, en komt niet terug onze economie in. De arbeidersklasse en middenklasse pompen al het geld terug in onze economie. Stimuleer die dan ook, miljonairs en miljardairs hebben geen enkele steun nodig.
- NL heeft geen enkel recht om vluchtingen te weigeren of onnodig cherrypicking te doen: NL heeft een groot aandeel in verantwoordelijkheid voor de scheve verhoudingen in de wereld (meedoen met elke oorlog die amerika wilt, ons koloniale verleden e.d.)
Voor mij zijn er qua linkse politieke partijen geen enkele die 100% overeenkomen, en ik besef me dat veel partijen hun ideeën nog steeds projecteren in het huidige kapitalistische systeem. Dus wat dat betreft zou ik het juist wat radicaler willen.
Er is al veel gezegd over de one-issueness van PvdD, deels deel ik die mening, maar hun programma is wat dat betreft best compleet en gaat ook iets meer uit van een compleet nieuw systeem dan dat we nu hebben. GroenLinks staat ook open om te bewegen richting basisinkomen, en Bij1 zie ik ook als partij met een zeer compleet links programma, nog wel wat strenger links dan de rest, en ik hoop dan ook dat zij het linkse blok van de gevestigde orde (PvdA/GL/SP/PvdD) linkser kunnen maken, of in ieder geval scherper kunnen houden om niet naar het midden te kruipen.
Wat mij betreft mag er een kabinet komen van PvdA/GL/PvdD/Bij1, met als grootste partij GroenLinks.
[
Voor 3% gewijzigd door
Deathchant op 16-12-2020 13:37
]