Mooie review in de NRC vandaag:
De Skoda Enyaq: Men drukt op een knop en het rijdt.
Autotest De Skoda Enyaq zorgt voor een cultuurschok bij Bas van Putten, maar het is toch echt een Skoda. En krijgt een 9+.
Voor het nieuwe huis kocht ik een keuken. Daar moest natuurlijk inbouwapparatuur in. Ik was vastbesloten die zo trendy mogelijk te laten optuigen om mijn etage instapklaar te kunnen afstoten, mocht wonen op een flat toch niks voor mij zijn. De verkoop van mijn oude, afgedragen nering had me veel geleerd over de dispositie van de Funda-koper. Die haalt de neus op voor een tweedehandstoko. Die wil zijn droomhuis.
Het marathongesprek bij de keukenboer had de impact van een psychiatrische sessie. Wat voor oven ik wilde, stoom of combi. Wablief? De aardige adviesmevrouw ging voor naar een voorbeeldkeuken, helemaal Funda. Hij zag eruit zoals de mensen die mijn oude huis op het verkeerde aanrecht hadden laten zakken. Doen, zei ik. Qooker erbij? Maar natuurlijk. Mijn keukenparadijs wordt wit, groot, gasloos en marktconform. Ik zie de kopers van mijn toonzaal al hun ogen uitkijken. Helemaal hun lijfstijl, dood als een pier.
Zo kopen ze ook hun nieuwe, elektrische Skoda. Dat wordt na de inmiddels van de markt verdwenen VW Up-kloon CitiGo de eerste grote. Hij heet Enyaq en iedereen wil hem. Van de duizenden gegadigden kocht een groot deel blind in de verwachting dat het allemaal oké zou zijn. Techniek en platform leent hij van de VW ID.4, hij is een suv, het zwevende computerscherm is haast zo groot als mijn designoven, de duurzaamheidsdoelstelling gaat loffelijk vol gas met recyclebaar glas, staal, aluminium en plastics. Hij is royaal en representatief zoals mijn kookhoek, en net zo anoniem. Dat was met auto’s vroeger anders. Mijn oude Volvo is een mens in het verkeerde lijf. Hij heeft weleens geen zin, dan moet hij naar de Volvodokter voor een bypass, maar zijn ochtendbrom is een gekoesterd, warm contactmoment van man tot man. Ik geloof, al zal dat mijn fossiele inborst zijn, dat autorijden draait om die symbolische verbroedering.
De Skoda is mijn aanstaande inductiekookplaat. Geen kik, geen zichtbaar vuur, geen roffelende Zweedse lust. Er is geen contact. Men drukt op een knop en het rijdt. Met de figuurlijke lichtheid van de schok- en trillingvrije, vloeiende voortbeweging. Of de letterlijke van de sfeerverlichting, het head-updisplay met augmented reality en, voor wie de influencers naar de kroon wil steken, het Crystal Face: een soort kerstgrille waarvan de spijlen zijn verlicht door 131 leds en een horizontale lichtband. Samen met 21-inchwielen standaard op de Founders Edition, naar het oprichtingsjaar van Skoda gebouwd in een oplage van 1895. Toch mooi je eigen stukje Daan Roosegaarde op de burgeroprit. De wielen zijn er trouwens ook in patserzwart en de voorstoelen ook met massage.
Cultuurschok
Voor een ex-Skodaman als deze keukenprins is de cultuurschok groot. De interieurkleuren krijg je in voorgeprogrammeerde Design selections, geïnspireerd op ‘moderne binnenhuisarchitectuur’. Kleuren en materialen zijn perféct op elkaar afgestemd in 11 varianten. ‘Studio’ is wat voorheen Skoda was, dus grijs en zwart. Dan ‘Loft’, ‘modern en gezinsvriendelijk’. ‘Selection Lodge’ gaat GroenLinks met 40 procent wol en 60 procent polyester van hergebruikte petflessen. Aan de top van de piramide straalt ‘EcoSuite’ met decoratiestrips in pianozwart en lederen bekleding in cognac, ‘milieuvriendelijk gelooid met olijfolie-extracten’. Geen twijfel mogelijk: die raak je altijd kwijt.
Toch is het echt een Skoda met een bagageruimte van 585 liter en Skoda-traditionals als het ijskrabbertje, nu in de kofferklep, of de paraplu in de voordeur. In de kofferbak vind ik wel drie bagagenetjes. Ik tref er ook ‘bag hooks’, met klittenband aan de vloer klevende plastic steunwandjes voor het fixeren van bagage. De draaicirkel is met 9.3 meter ruim twee meter kleiner dan bij de vergelijkbaar grote Skoda Kodiaq. Hij komt in felrood, een onverbiddelijke aanbeveling voor een auto. Zelfs de ANWB kan tevreden zijn. De sterkste Enyaqs, de tweemotorige 80x en RS, trekken tot 1.400 kilo. Onder voorbehoud van verborgen gebreken geef ik hem een 9+.
En het mooiste is; hij presteert beter dan de ID.4. Over de hele linie boekte ik een lager energieverbruik van 19,1 kWh per honderd kilometer, terwijl ik de VW bij vergelijkbaar lage temperaturen niet onder de 20 kreeg. De voor een suv imposant lage Cw-waarde van 0,27 zal daar het zijne aan bijdragen. Vierhonderd kilometer op een lading haalt hij wel. Dat krijgt het basismodel iV60 met zijn kleinere accu niet gedaan, maar die is er met dezelfde enorme binnenruimte straks voor 41 mille. Instapklaar!
4130 WP zuidelijke oriëntatie 14 x ja solar en SE 3500 HD