Van der Berg schreef op vrijdag 11 maart 2022 @ 08:10:
Ik ga al sinds het begin van de pandemie (corona uitbraak) dagelijks naar kantoor werk toe. Als medewerker inventaris werk ik gedeeltelijk in een grote magazijn distributiecentrum en op kantoor. Tot nu toe nog nooit besmet geraakt en bij ons werken er veel collega's op de vloer door het magazijn. Wij hadden ook regels op werk wat betreft corona. Wij moesten als wij van ons werkplek waren en door het magazijn liepen steeds met een mondkapje rond lopen en de 1.5M afstand van elkaar houden. Ik kon deels van huis werken, maar toch ben ik blij dat ik naar werk kon blijven gaan. Het contact/sociale gedeelte vond ik altijd heel belangrijk en weg zijn van thuis.
Ik heb al mijn 3 vaccinaties van Pfizer gehad en ik maak mij niet veel zorgen en maak mij niet druk om.
Ik vond wel/niet kantoor nooit een probleem is het voorkomen/beperken van verspreiden, uit de laatste (anonieme) cijfers die ik zag voor ons kantoor is veruit het grootste deel van besmettingen allemaal gebeurd bij de 'volledig thuiswerkers'. Onze afdeling, die nagenoeg dagelijks 'open' was (1 / 2 mensen aanwezig) staat de teller nog steeds op 0.
Ik heb het idee dat regels in een kantoor zelfs onder personeel altijd nog beter worden nageleefd dan welke priveomgeving dan ook, verdere cijfers qua besmettingen waren er ook niet, dus veel valt er natuurlijk ook niet over te zeggen.
Al is er wel een nieuwe groep 'sociale contact' bijgekomen die je liever niet ziet, je 'bekende' collega's heb je al lang gesproken of gezien, directe collega's zag je al wekelijks, en dan komt die golf van 'je kent ze wel maar werkt niet met ze' die afgelopen jaar op de hand te tellen naar kantoor zijn geweest.
-Zoooooo lange tijd niet gezien, hoe is het?
insert lang monoloog die werkelijk niets toevoegt. Ken je niet, hoef je niet te kennen.
-Wow jij werkt alleen nog maar thuis, zie je nooit!
nee, ik werk 3,5 dag kantoor, jij bent hier 1x per 2 weken op de dag dat ik thuis werk.
-Hey ik hoorde dit/dat, wat was er aan de hand?
Als je gewoon ooit ergens afgelopen jaar naar kantoor was gekomen, dan had je dat allemaal geweten.
Natuurlijk zit je dan ook nog met die mensen die hun situatie 1 op 1 doorzetten als conclusie voor een ander. Natuurlijk gok-werk, maar gezien de extreme aantallen ziekenhuis/overlijden, is het niet raar te stellen dat er veel mensen zijn die wat mindere tijden hebben gehad afgelopen jaar, dus ik ga zulke gesprekken meestal in de 'die hebben er ook mee te maken gehad' principe, dan 'ik had niets, jullie ook niet!'.
En daar mis ik dat stukje logica, in de maatschappij is het prima acceptabel dat er mensen zijn die geen klik hebben, weinig met elkaar in gemeen, tot ronduit elkaar gewoon niet mogen, immers iedereen is anders. Maar op kantoor gaat dat blijkbaar niet op, zakelijk is gewoon zakelijk, doe je gewoon. Maar moet je blijkbaar 100% happy face op zetten bij de 'socializing momentjes', want oooh zo gezellig we zijn weer met z'n allen op kantoor! En dan krijg je die geforceerde overdreven social-momentjes die ze als het zou kunnen elke week willen organiseren, deed je vroeger niet, hoef je nu ook niet te doen...