hoevenpe schreef op dinsdag 31 maart 2020 @ 14:11:
[...]
Of Rutte het beter 'verpakt' dan Trump betwijfel ik, als hij iedere Nederlander een cheque van 1000,- geeft zou het zijn populariteit nog veel harder zijn gestegen. Voorlopig zie ik in Nederland een complex systeem met controles en verrekening achteraf, doe dan echt 'helicoptergeld' voor iedereen zou ik zeggen, betwijfel echter of de coalitiepartners dit accepteren want vooral het CDA aast op het torentje.
Dat is niet Mark, het is gewoon de Nederlandse variant. In de VS is het show, in Nederland is het systeemdenken. Maar het blijft exact hetzelfde helikoptergeld als neo-klassieke toepassing. Het verschil zit hem in de verpakking / vorm van mechanisme en bron van selectie. Hoe we het ook wenden of keren, het is schuldverklaring. Dat we aanwezige reserves gebruiken voor meer schuldverklaring is en blijft schuldverklaring

Het maakt niet uit of we op de ene knop van mechanisme A drukken of de andere van mechanisme B, de mentaliteit en het model blijft hetzelfde. Het is nog steeds gewoon meer van dezelfde schuldverklaring.
En dat kost. Het kopen van ruimte ter overbrugging is prima. Dat kan echter ook vanuit fiscaal-direct gebruik van aanwezige reserves. Subtiel maar significant verschil. We kiezen er echter voor om dat niet te doen. Die keuze is vanuit de indringendheid van omstandigheden verklaarbaar, maar het strookt niet met termijnvereisten van collectieve stabiliteit. Hier zit een les van de kredietcrisis die ook nu vrij bewust afgewezen wordt.
Het schept wel minder strategische risico's, dat moet ook duidelijk gezegd worden. Dat is echter het domein van geopolitiek en monetaire verhoudingen. Het is wat toepassingen van soft power mogelijk maakt, maar goed, daar is Nederland bot slecht in geworden de afgelopen twintig jaar. Kijk, ik zie coronabonds ook niet zitten, maar ik begrijp wat de Nederlandse en Duitse centrale bank zeggen. Of we het nu leuk vinden of niet, dit is ook een crisis van gedeelde belangen. Daar zijn oplossingen voor, daar zijn condities voor op te stellen, daar is prima proactief en duidelijk in te handelen.
Het is een politieke keuze om dat niet te doen. Dit is eigenlijk weinig meer dan het laten blijken van de machtspolitieke school als dominant voor denken. Slim is het niet. Het is een blijk van extreem beperkt strategisch perspectief. Het is wel verklaarbaar, in die zin dat het politiek-electoraal nuttig is. Maar behartigend is het niet voor het electoraat.
Weet je, als ik zo vrij mag zijn, ik kan heel goed begrijpen waarom het begrip visie in Nederlandse politiek zo gevoelig ligt. Het is ook inherent kwetsbaar voor handelen op basis van overtuigingen. Het is echter wel zo dat ondanks dat we het als vies woord stellen en ons wijsmaken dat we technocratisch zijn ons beleid de afgelopen veertig jaar steeds meer is gaan wortelen in visie - ideologische visie.
Deze crisis is wat dat aangaat pijnlijk handig voor wat inzicht her en der. Neem het geloofsartikel kleine overheid en het debat rol van overheid. Wel nu, het is crisis en dus laten we die onzin maar even vallen. Waarom was het dan beleidsfundament als het onzin was ...
Enfin, hoe we het ook wenden of keren, we zouden er voor ons collectieve eigenbelang goed aan doen onderscheid te maken tussen een crisis het hoofd te bieden en een crisis te verwerken. De meest simpele les van crisis is de vereiste van aanpassing condities en kaders tijdens de crisis om niet daarna bij zelfs een lichte stoot om te vallen of door de knieën te moeten gaan.
Vooralsnog is daar geen teken van. Ik zie wel ruimschoots tekenen van gebruik van de crisis.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.