Number10 schreef op dinsdag 19 januari 2021 @ 18:37:
[...]
Dat is op zich wel een goed punt, maar dat is volgens mij een te algemene oorzaak. En de BD is niet geprivatiseerd toch? Die cederen hun vorderingen ook niet aan een private partij (en ook het CJIB is volgens mij niet geprivatiseerd gelukkig).
Een oplossing voor minder neo-liberalisme valt m.i. ook in de categorie ‘kan de zon wat zachter schijnen?’ Is dat realistisch om op te sturen? Hoe dan?
De BD niet inderdaad. Maar veel taken worden direct dan wel indirect uitbesteed aan private partijen. Er is veel meer concurrentie i.p.v. samenwerking tussen publieke diensten onderling (onderwijs, zorg). Diensten als bijstand, sociale advocatuur, arbeidsongeschiktheidsverzekeringen, allemaal erg versoberd naar ideaal van B.V. Nederland. Aandeelhouderskapitalisme en flexibele arbeidscontracten, gig-economie, concurreren met de wereld, is enorm opgekomen wat als gevolg had dat inkomens al 30-40 jaar stilstaan.
Ergo. Mensen hebben minder te besteden. Ergo, mensen worden kwetsbaarder. Ergo, mensen zullen eerder genoodzaakt zijn bij de overheid aan te kloppen voor ondersteuning. En dan zien we de overheid als grootste schuldenveroorzaker (boete op boete op boete, kortere termijnen voor reactie, duidelijkheid in communicatie en lokatie/beschikbaarheid van ondersteuningloketten) en tegelijkertijd ook schuldeiser. Etc.
Enigszins kort door de bocht maar soit.
Hier ging een mijn reactie dus o.a. over. Heel goed dat de media reflecteren, maar beklijft de zelfreflectie ook als de verkoopcijfers/kijkcijfers dalen? Wat doe je daar aan? De publieke omroep beter financieren zou wellicht kunnen, maar dan hou je commerciële nieuwsmedia over, om van social media nog niet eens te spreken.
Wederom neo-klassieke doctrine, zero-sum. Media is privaat geworden, dus een verdienmodel, dus moet er gescoord worden, dus pakkende koppen en artikelen, minder onderzoeksjournalistiek, minder toegang.
Gevolg van jarenlang de publieke omroep m.n. bashen door vooral Wilders en Baudet, en VVD, CDA, D66, PvdA die keer op keer budgetten verlaagd hebben en eigen mannetjes binnen de omroep gepositioneerd. De rest wordt overgelaten aan commerciële media.
Er moet dus, wat je zelf al zegt, en simpel gesteld, veel meer geld naar de publieke omroep. De politici zouden daar ook niet aan de slag mogen, dat moet je in een democratische rechtsstaat gescheiden houden.
Dat was het andere deel van mijn reactie en er is ondetussen wel wat gereflecteerd door politici. Kamerleden of bewindspersonen die niet (oprecht) willen reflecteren op dit debacle is inderdaad een drama. Mee eens. Maar daar verander je uiteindelijk niks aan toch? Net nog in de eerste termijn was het vrij duidelijk wie daar evident geen behoefte aan had. En dan?
Dan is het vervolgens aan de kiezer om zich daarover uit te spreken. Die kan dat echter niet alleen, die heeft een goede informatievoorziening nodig. De media dus. De media heeft geen motivatie voor kritische benadering want er is een afhankelijkheidsrelatie, de innige relatie met het Haagse zoals omschreven in de Kamer vandaag door Omtzigt, en daarnaast de Wob die problemen geeft omdat de notulering, transparantie en informatievoorziening binnen de overheid naar buiten toe niet op orde is.
Dat zal dus nog een hele kluif worden.
Zelfreflectie door de rechtspraak is ook prima natuurlijk, maar het wordt pas ‘stuurbaar’ vanuit politiek perspectief als er bijvoorbeeld dwingrechtelijke bepalingen in de Awb worden opgenomen. Die zouden bijvoorbeeld zo vormgegeven kunnen worden dat een rechter ambtshalve moet toetsen of een bepaling in een lex specialis zoals de Awir (waar het hier o.a. ging i.v.m. de alles-of-niets invordering) overeenstemt met de abbb i.p.v. andersom (een wet die de Awb derogeert). Dat betekent waarschijnlijk wel dat rechters vaker zullen oordelen dat beleid niet rechtmatig is en dus terug naar de tekentafel moet, maar dat lijkt mij het wel waard. Nog beter is om wetten vooraf goed te ontwerpen zodat ze in lijn zijn met de abbb uiteraard.
Liever zou ik zien dat de Eerste Kamer gewoon haar oorspronkelijke taak weer oppakt en geen politiek meer bedrijft. Dan zou je ook nog kunnen denken aan een constitutioneel hof wat vooraf toetst. Toetsing door een rechter kan dan achteraf mochten die beide waarborgen niet afdoende blijken.
Mee eens, maar het gaat om de lange termijn effecten en daar twijfel ik over wat betreft het reflectiemoment. In de spiegel kijken lijkt mij absoluut relevant, maar ik mis in de discussie de inhoudelijke kant. Dat betekent dus niet dat er geen reflectie hoeft plaats te vinden, maar het moet de inhoudelijke discussie volgens mij ook niet in de schaduw zetten. En dat is wat sommige politici wel lijken te doen door te wijzen naar de kamer, de journalistiek en ‘ons allen’. Die maken dus dankbaar gebruik van de mogelijkheid om te reflecteren en na de verkiezingen weer verder te kijken wat ze daarmee gaan doen.
Nee, daar heb je gelijk in. Je moet echter wel eerst de eigen rol erkennen alvorens je inhoudelijk die discussie kunt voeren. En dat geldt voor zowel de Kamer, als het kabinet, de rechtsspraak, en de media.
Ik zie dat vooralsnog te weinig.
[
Voor 3% gewijzigd door
dawg op 19-01-2021 21:30
]