@ PhilipsFan:
Een jonge zestiger van nu (zeg even geboren rond 1960) was in 1990 plm. 30 jaar. Toen lag de officiële pensioenleeftijd nog op 65 jaar. Arbeidsongeschiktheidsverzekeringen zijn altijd peperduur geweest, maar die kon je afsluiten met eindleeftijd op 60 jaar, hetgeen de meesten deden want dat scheelde veel op de kosten van die verzekering.
Eén van de redenen daarvoor was ook dat veel mensen destijds maar tot hun tot 57e-60e jaar werkten; een groot deel van de mensen ging in die tijd vervroegd met pensioen, dat was de tijdsgeest zie:
https://opendata.cbs.nl/#/CBS/nl/dataset/37859vut/table
Een ondernemer had vaak als doel zelf die overbrugging 60-65 jaar zelf bij elkaar te sparen – niet wetende dat sparen zó slecht zou uitpakken qua rente (juist in die laatste jaren voor je pensioen) én uiteraard nooit met de verwachting dat de overheid sparen zó hard zou bestraffen door te ‘veronderstellen’ dat elke spaarder zou beleggen en daarmee gigantische inkomsten zou verwerven waarover hij “fictieve inkomsten” belasting zou moeten betalen.
Beleggen was voorheen iets dat vooral door professionals bij banken gebeurde, niet door gewone mensen die hun eigen vakspecialistische kennis hadden waarmee zij hun brood verdienden.
De banken sprongen vanaf de jaren ’90 in op de beleggingstrend door ‘beleggingspolissen’ aan te bieden. Velen zijn daarmee het schip in gegaan, want dat belegen bleek helemaal niet het voorgespiegelde rendement op te leveren en het waren bovendien vaak woekerpolissen.
Wie toch zelf ging beleggen, heeft in elk geval 2001 en 2008 meegemaakt - en dus vaak fors verlies geleden (en afgehaakt met beleggen).
En ja, je kon en kan lijfrentes kopen als ondernemer. Maar heb je enig idee hoe zwaar die fiscaal worden belast wanneer je die vóór de (nu geldende!) pensioenleeftijd laat uitkeren?
De uit eigen middelen te overbruggen periode is door het verhogen van de pensioenleeftijd steeds groter geworden, dus: méér sparen. En nee, géén ‘lange beleggingshorizon’ meer, dus beleggen is voor velen geen optie – ook omdat de kans dat je uitvalt door ziekte of werkloosheid steeds groter wordt naarmate je leeftijd hoger wordt. Dan moet dat geld dus beschikbaar zijn.
Als zelfstandige ‘zomaar’ aansluiten bij een pensioenfonds kan niet (kon destijds in elk geval niet).
Treurig dat de groep ondernemers die m.i. wel heel zwaar getroffen worden door alle toestanden rondom sparen/VRH hier zo wordt weggezet.
Reken anders gewoon eens uit hoeveel je moet reserveren om een jaar of 5-7 te overbruggen tot de nieuwe officiële pensioendatum uit eigen middelen + een aanvaardbare aanvulling op je AOW (waarvoor je ook als ondernemer gewoon > 50 jaar het volle pond hebt betaald) te hebben.
En bedenk dan hoeveel VRH een sparende ondernemer (die nu 55-67 jaar oud is) heeft moeten betalen vanaf het moment dat de rente zo is gekelderd. Gewoon als tegenhanger voor het idee dat (zoals jij zegt 'de meeste' van) deze mensen al hun risico's afwentelen op de maatschappij.