niek_nijmegen schreef op dinsdag 24 augustus 2021 @ 10:03:
Dan ben ik daar vermoedelijk radicaler in dan jij. Ik zou het raar vinden om bijvoorbeeld 'boterhamworst' eufemistisch te omschrijven als 'broodbeleg' of 'boterhamworst'. Ik ervaar het ècht als een dood dier, en ik keur inderdaad de culinaire hobby van vleeseters af.
Het is niet erg om het er niet mee eens te zijn, maar het onnodig aanzetten van de discussie met sneren en verwijten verhard de boel alleen maar. Het is vergelijkbaar met atheisten die door sommige religieuze mensen weggezet worden als 'afvalligen', veganisten die tot 'boomknuffelaars' worden bestempeld en tesla-eigenaren die hun neus ophalen naar mensen die nog op 'gemalen dino's' rijden.
Worst is gewoon worst. Vlees is gewoon vlees. Het is niet incorrect om te stellen dat vlees een dood dier is, het geeft alleen wél een ondertoon mee elke keer dat je de term gebruikt. En net zoals met heel veel dingen: teveel is niet goed. Op een gegeven moment raken mensen de ondertoon zat en willen ze niet meer met je in gesprek.
Nogmaals, we zijn het over de kernzaak niet oneens, jij en ik. Ik vind ook dat mensen mogen inzien dat dieren eten niet meer nodig is, in ieder geval in de welvarende westerse wereld waar we meer dan voldoende alternatieven hebben en we letterlijk in het voedsel zwemmen. We hoeven niet een dag lang over de steppe te rennen met een gammele boog om ons gezin eens in de 2 dagen te voeden, in welk geval ik totaal begrip heb voor de situatie.
Ik stoor me echter wel aan de sneren en ondertonen jegens (in dit geval) mensen die onze mening niet, of niet volledig delen. Ze dienen alleen om jouw frustratie te uiten en geen enkel praktisch nut voor de discussie of de maatschappij.
Jij vraagt mensen om de beheersing te tonen geen vlees meer te eten, terwijl je het zelf niet eens voor elkaar krijgt / op kan brengen je woordkeuze in toom te houden. Ironisch, niet?
Wat mij betreft zou het immers geen hobby mogen zijn, en zou het eten van dieren per onmiddellijk verboden moeten worden.
Maar ik snap dat dat nog geen meerderheidsstandpunt is...
Tja, mensen komen er van verschillende hoeken in, die discussie. De abortusdiscussie is ook beroemd om diezelfde reden. De één noemt het moord, de ander roept dat ze 'pro keuze' zijn. Gaat compleet langs elkaar heen, want het één sluit het ander niet uit.
Als mensen een BBQ houden met vrienden en daarbij stapels hamburgers, worst, saté en dergelijke op tafel gooien zien zij de BBQ als hobby: het bakken zelf, bijgerechten maken, gezelligheid, drankje, enzovoort. Zij zullen het feest op de uitnodiging niet omschrijven als een 'ritueel slachtfeest' waarbij ze 'vermoorde dieren' gaan opeten. Ik durf te zeggen dat veel mensen er niet eens bij stil staan (wat jammer is, maar dat is nu even niet mijn punt) dat dit er wel voor nodig is om die BBQ mogelijk te maken.
Jij maakt een verbinding die zij niet leggen, en wijst dáár dan met een vermanende vinger naar. Dat komt voor veel mensen uit een blinde hoek en de natuurlijke reactie is dan vaak om daar gebeten op te reageren. Je zult eerst een gezamenlijk referentiekader moeten opzetten waarbinnen je elkaars ideeën kunt uitwisselen, en zeer regelmatig tonen mensen in zo'n gesprek begrip voor elkaars standpunten. Maar dat gesprek komt er niet of zelden als je met een gezicht op half 7 de BBQ binnen komt vallen en iedereen voor moordenaars uitmaakt (of gewoon wegblijft met dezelfde redenering).
Mijn eigen ommezwaai is heel geleidelijk gekomen. Het begon met 'twijfels' en 'signalen' dat er dingen niet juist waren. Na eigen onderzoek kwamen de (morele) bezwaren (o.a. richting de industrie. Daarna kwam de overstap naar bio-vlees, de schok en aanpassingsperiode in verband met de hogere prijs (wat meer richting de echte prijs gaat uiteraard, ik was gewoon gewend aan té goedkoop vlees) en na twee 'turning point events' in mijn leven ging ik pas om. Eentje was een boek dat ik las (
https://www.goodreads.com/book/show/2222947.Meat) - waarvan ik de spoiler niet weg zal geven, dat mag je zelf googl'en - die me al in een andere mindset drukte (meer bewustzijn en open voor verandering). Ik had ondertussen al tijden het besef dat ik het hypocriet vind dat ik zelf geen dieren kan doden (ik moest een keer een vogel uit zijn lijden verlossen nadat de kat hem gesloopt had en was er niet toe in staat, gelukkig legde hij het loodje al binnen enkele minuten waardoor het een moot point werd) maar ze wel graag eet. Maar daarna kwam, een lange tijd daarna, het moment waarop het dier in kwestie zelf erg ziek werd, en niet meer verder kon zonder veel medicijnen en, waarschijnlijk, pijn. We besloten dus tot laten inslapen bij de dierenarts om verder lijden te voorkomen. En dát moment, waarop ik zelf de opdracht gaf om dat beestje om te leggen, hoe humaan ook, begeleid door knuffels van het hele gezin en compleet pijnloos, toen brak ik. Ik heb wekenlang met een knoop in mijn maag rondgelopen en kwam tot de conclusie dat ik niet wil dat een ander opdraait voor een klus die ik zelf ook niet wil klaren. En daarom besloot ik dat ik mezelf een plezier doe door vlees gewoon weg te laten. Pluspunt: veel minder keuzestress in de supermarkt, ik kan 4/5 enorme schappen simpelweg links laten liggen.
Het was dus intrinsiek proces (dus niet onder invloed van iemand die mij vermanend toesprak - ik ken wel vegetariers maar die hebben mij nooit het evangelie proberen verkondigen) en het was een láng proces, gekenmerkt door veel geisoleerde ervaringen.
Wat ik hiermee wil zeggen: Je gaat een persoon die zichzelf op dat moment geen vragen stelt bij eten van vlees niet 'om' krijgen met een vermanend woordje, en al helemaal niet door ze voor moordenaar uit te maken of ze vervelende opmerkingen om de oren te smijten. Het beste waar je op kan hopen is een zaadje planten, een idee aan de hand doen, en vooral laten zien hoe natuurlijk de vega(n) levensstijl voor jou is. Verkoop het niet als het redden van de wereld, als het nieuwe goud, als het sparen van je ziel of andere bullcrap. Gewoon een andere levensstijl die ook erg gezond is, waar jij persoonlijk heel gelukkig van bent geworden en die toevallig niet vertrouwt op het eten van vlees.
Mensen volgen geen baasjes. Mensen volgen leiders.