Ik ga waar nodig selectief knippen.
nst6ldr schreef op donderdag 15 april 2021 @ 14:31:
[...]
Waarom zou ik dat doen? Tweakers doet dit prima en je kan altijd zelf open solliciaties sturen. Met name dat laatste heeft voor mijn eerste baan goed gewerkt, en vanaf daar bouw je gewoon zelf een netwerk op als je ook maar een beetje serieus met je werk bezig bent.
Om mijn punt bevestigd te zien dat vacaturesites vaak drama zijn. Die van het UWV spant wel de kroon. Zelfs vergeleken met de pagina's van sommige recruiters. (Die het in gevallen marginaal beter doen.)
[...]
Als je ook maar een second denkt dat een recruiter wél weet wat een bedrijf nodig heeft, dan kan je wel een koude douche gebruiken. Als je als bedrijf geen tijd hebt om te kijken naar potentiële kandidaten dan moet je niet gek kijken als je steeds de verkeerde kandidaat krijgt. Daarom de domeinkennis: een HR of P&O figuur kent de organisatie en de mensen, en een chef of senior op afdelingsniveau kan hier ook al een heel geïnformeerde gok naar doen. Die heeft niet alleen inhoudelijk verstand van het werk, maar kan ook kijken of een persoon een goed past in zijn team. Één medewerker kan shortlist maken van de eerste 50 brieven en interviews afnemen in een halve werkweek. En dan nemen we voor het gemak even alleen de ochtenden zodat je als senior of chef ook nog een middag werk kan verzetten. De investering is het achteraf sowieso waard, anders had je geen nieuwe medewerker nodig.
Voor een werkzoekende: Een goede externe recruiter kent én de organisatie én de hiring manager én nog tientallen andere organisaties.
Voor de werkgever: Een goede recruiter heeft toegang tot een flinke pool potentiële kandidaten die jij als potentiële werkgever niet zomaar gaat vinden.
Als ik dit even vertaal naar het in-house recruitement waar ik mee te maken had, zij deden de intakes, hunten actief, schreven de vacatureteksten, zaten bij het 1e of 2e gesprek, etc. Uiteraard allemaal in overleg en in samenwerking, maar op meerdere punten hebben ze mij het werk een stuk makkelijker gemaakt. Nu deden ze dat voor een organisatie van een paar honderd man, maar tel al die uren op die zij de hiring managers en andere mensen niet hoefden te belasten en je hebt dikke winst.
Nu was dit in-house, maar het maakt voor deze context niet heel veel uit of het nu in-house is, een ingehuurde ZZP'er of een externe. Het gaat om de invulling. In een kleinere organisatie waarbij er gemiddeld maar een paar uur per week recruitment nodig is, kan ik me goed voorstellen dat externe recruitment nuttig is.
[...]
Ik snap even niet waar dit zo ineens vandaan komt. Volgens mij zei ik vrij duidelijk dat vacatureteksten te troebel geschreven worden. Niet concreet, vaag, veel cliche's en kortom niks waar werkzoekenden wat mee kunnen.
Een vacature zou concreet de lijst moeten zijn die ik in mijn vorige post aandroeg, en als vacaturetekst een korte uitleg over het bedrijf en de functie:
"Wij van InDeWolk zoeken een webdeveloper die ervaring heeft met het bouwen en onderhouden van e-commerce platformen."
"Wij zijn Hacksteen B.V. en onze nieuwe security afdeling heeft een pentester nodig voor externe klanten."
"De Huisnummerloterij zoekt voor de uitbreiding naar meerdere kantoorpanden een ervaren netwerk engineer."
Misschien nog opgevolgd met "Interesse? Bekijk onze arbeidsvoorwaarden en solliciteer hier (clicky)". Dat inclusief de genormaliseerde lijst arbeidsvoorwaarden zou meer dan genoeg moeten zijn. Eventueel neem je als vacaturesite nog een twee of drietal mensen aan in een onboarding ploeg die vacatureplaatsers helpt om te conformeren aan de no-frills stijl van de vacaturesite. Ja, dan kan het voorkomen dat je als bedrijf minder te bieden hebt dan een ander, je moet dan genoegen nemen met starters of mensen die heel graag in de buurt willen werken.
Ik twijfel.
Als ik alleen een vacaturetekst onder ogen krijg, vind ik het prettig wat context te krijgen. As in, ik vind het belangrijk ook zonder de website van het bedrijf af te moeten graven, al iets te vinden over cultuur, werksfeer, etc.
Tegelijkertijd, het gaat primair om de inhoud van de vacature. Die moet op orde zijn. De rest is in de basis optioneel.
[...]
Maar dat soort cult achtige dingen horen ook niet in een vacature. Je zou het als secundaire voorwaarde kunnen noemen, maar je valt voor het gros van werkzoekenden dan gewoon af tussen alle bedrijven die dat geld in opleidingsbudget en andere relevante zaken steken. De marktwerking van de arbeidsmarkt gaat dan gewoon spreken.
Ik heb het idee dat het bij een aantal bedrijven heel bewust word gedaan én het daadwerkelijk personeel aan trekt dat daar gevoelig voor is. Als dat is wat je zoekt in een bedrijf, relatief jonge mensen die het fijn vinden dat een deel van hun sociale leven zich op hun werk af speelt, fair. Ik durf niet te zeggen of het een meer- of minderheid is die juist een al te grote nadruk op sociale activiteiten op de werkvloer, eerder afstotelijk dan aantrekkelijk vind.
[...]
Als je als bedrijf van een formaat bent dat het geen eigen HR of P&O organisatie heeft, dan kan een senior medewerker op een zoekende afdeling die vacaturetekst ook wel opstellen.
Dat dacht ik ook. Tot genoemd voorbeeld waarin ik een tekst waarvan ik dacht dat 'ie zeker ok-ish was, eens extern liet reviewen.

[...]
Alle hinder van telefoon/linkedin cowboys terzijde, volgens mij maak ik vooral een betoog dat het werk nutteloos is en prima door een goedwerkende vacaturesite kan worden opgevangen. Dat die mogelijk niet bestaat is bijzaak wat mij betreft, dat heeft de markt ook zelf in de hand. Als bedrijven transparant zouden zijn over hun vacatures en vooral niet mooier maken dan het is, dan sta je al 1-0 voor op een concurrentie die de vele artikelen heeft gemist over hoe cliché en afgezaagt vacatureteksten van de laatste 2(?) decennia zijn.
Dat ben ik dus niet met je eens.
Mijn ideaal is juist dat ik géén vacaturesites nodig heb, maar met één goede recruiter bel, uit leg wat ik zoek, mijn CV stuur en dat diegene vervolgens met een paar passende vacatures aan komt waarvan er 1 een dusdanige match is dat er een contract voor langere tijd uit voort vloeit.
Scheelt een hoop tijd én de stress van "kijk ik wel op de juiste plaats, zoek ik wel op de juiste termen".
Zelfs LinkedIn is een compleet woud waar je echt uren en uren in kunt ronddolen en dan nóg het gevoel hebt dat je mogelijk toch nog een passende vacature over het hoofd hebt gezien. Er zijn honderden van dat soort sites.
En dan kom je terug op een punt dat jij maakt: Vacatues zijn vaak shit geschreven.
Dus dan zit je én met een compleet woud aan vacaturesites (waarvan sommigen, zoals werk.nl echt volslagen idioot zijn) én met vacatures die lang niet altijd duidelijk zijn.
Dat begint vaak al bij de functietitel. "Teamlead" kan echt alles betekenen van "senior voor 2 functioneel beheerders" tot "manager van een afdeling van 25+ FTE met een laag managers er onder", om maar even 1 niet geheel willekeurig voorbeeld te noemen.
Reisafstand is ook een ding. Je kunt vaak wel het aantal kilometers aangeven als maximale afstand, maar ik ben nog geen vacaturesite tegen gekomen waarbij je een maximale reistijd kunt opgeven. Het boeit mij echt totaal niet of ik 20 of 50 kilometer moet rijden, maar 30 minuten of 45 minuten vind ik wél een relevant verschil.
Precies in dat soort situaties zou in mijn beleving een goede recruiter uitkomst bieden. (Tegelijkertijd is onderliggend probleem van beiden, dat er bizar veel vraag en aanbod is. Alleen al in de ICT zijn er duizenden vacatures en duizenden mensen die open staan voor een nieuwe uitdaging. Recruiters en vacaturesites hebben beiden dezelfde uitdagingen.)
[...]
Hangt er maar net van af, toevallig heb ik bij zo'n bedrijf gewerkt waar het eigenlijk helemaal niet gezellig was. Het management trok een fles open maar de werkvloer moest vooral blijven buffelen. Drie keer raden hoe dat in de vacaturetekst staat.
Uiteraard, daarom speur ik met dat soort kreten wat verder op de website van het bedrijf en kijk ik naar de uitstraling. Maar ik heb het oprecht een keer nagevraagd. Mijn ideale vrijdagmiddag is om 3 uur stoppen met werk, patatjes halen en een biertje open trekken. Thuis. Niet op mijn werk. Een keer een vrijmibo, prima, hardstikke gezellig, maar ik heb absoluut geen behoefte mezelf iedere vrijdagmiddag laveloos te zuipen met mijn collega's.
Ná Scaoll. - Don’t Panic.