RagingPenguin schreef op vrijdag 25 september 2020 @ 08:41:
[...]
Hangt ervan af hoe je tot dat vermoeden komt. Als je dat doet op basis van godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht, nationaliteit, hetero- of homoseksuele gerichtheid, burgerlijke staat, handicap, chronische ziekte of leeftijd dan is discriminatie.
Vertel mij eens hoe bovengenoemde, direct invloed heeft op de arbeidstermijn die je van iemand verwacht.

[...]
Sorry, maar de betekenis van nederlandse woorden veranderd niet als je dat beter uitkomt. Discriminatie is "mensen anders behandelen, achterstellen of uitsluiten op basis van (persoonlijke) kenmerken". Niets meer en niet minder. Woorden met een negatieve lading van betekenis proberen te veranderen zodat wat jij negatief vind er ook onder gaat vallen is gewoon een hele flauwe discussietechniek.
Volgens de letter van de wet lijkt het niet te vallen onder discriminatie. Klopt. Maar is het in alle gevallen fair dat formele opleiding een rol speelt bij sollicitaties? Ik vind van niet. In the end gaat het om of iemand geschikt is voor de baan, die skillset heeft die noodzakelijk is voor de uitvoering van het werk. Opleiding is daar vaak, maar niet altijd een zinvolle indicatie voor.
Nee. Niet waar.
Ook als ik die papiertjes wél zou hebben zou ik daar, hopenlijk, waarschijnlijk, precies hetzelfde over denken. Ik vind dat je iemand moet aannemen op basis van wat iemand kán, niet op wat voor papiertje iemand ooit heeft gehaald. (Daar is genoeg grijs. Ik snap dat er voor bepaalde beroepsgroepen opleidingen zijn vereist. Een hartchirurg zonder diploma lijkt mij geen goed idee. Maar er zijn genoeg takken van sport, waaronder de ICT, waar papiertjes van oudsher en nog steeds, minder relevant zijn.)
Maar sure, vrouwen niet accepteren omdat je niet kan uitleggen aan je team dat ze over 3 maanden een tijdje uit de running is.

Het vak waar dat werd uit gelegd is BIOLOGIE

Toch. Leg jij het je team uit dat je 2 kandidaten hebt die beiden even geschikt zijn, en je diegene aan neemt waarvan je wéét dat diegene over 3 maanden een tijdje uit de running is? Neem je iemand aan waarvan je weet dat diegene over 3 maanden een zware operatie met een hersteltijd van 3 maanden ondergaat? Zo kan ik nog wel even door gaan.
bwerg schreef op vrijdag 25 september 2020 @ 11:02:
[...]
En als blijkt dat iemand in de eerste één of twee jaar waarschijnlijk nog niet erg productief is? Bijvoorbeeld omdat er voor de positie veel extra opleiding of het opdoen van domeinkennis nodig is? Of omdat de sollicitant een overstap maakt naar een andere richting? Bij een jong iemand kun je dat zien als een investering, bij iemand die volgend jaar met pensioen gaat is het voor beide partijen duidelijk dat er na die investering gewoon niets gaat komen, en dat een overstap naar een andere richting gewoon niet zinnig is.
Je zegt "Hangt ervan af hoe je tot dat vermoeden komt". Ik heb bij sollicitaties ook wel de vraag gehoord hoe ik mijn carrièrepad zie. Als ik antwoord dat ik gewoon een jaartje wil sparen om daarna een wereldreis te maken dan wordt ik geweigerd. Wat als je iemand gewoon die vraag stelt, en diegene gaat over twee jaar op pensioen? Impliceert dat dat de vraag niet gesteld mag worden? Had de vraag mij als 30-jarige dan ook niet gesteld mogen worden?
Dat dus.
Mag je wél iemand afwijzen die over een jaar op wereldreis gaat, maar niet iemand die over een jaar met pensioen gaat?
[...]
De verwoording van artikel 1 in de grondwet doet vermoeden dat er geen enkele nuance is maar als ik 65-plus-korting eis dan lacht een rechter me vierkant uit. Voor een snackbar is het waarschijnlijk verboden om een klant te weigeren op basis van opleiding, precies vanwege het verbod op discrinatie, maar bij verzekeringen is dit schijnbaar legaal (zie promovendum - al ben ik het daar niet mee eens). Bij een sollicitatie is het duidelijk ook een legaal criterium.
"Niets meer en niet minder" klopt dus niet, als het gaat over of discriminatie ongewenst en verboden is. Context, staan er redelijke argumenten tegenover en is het schadelijk voor de persoon of voor de maatschappij, dat zijn toch echt gewoon factoren.
Zoveel blijkt ook wel uit het fenomeen "positieve discriminatie". Weigeren van een vrouw voor een directiefunctie vanwege haar geslacht? Ongehoord. Weigeren van een man voor een directiefunctie? Prima, want we zoeken een vrouw. Sterker nog, we moeten een vrouw hebben. Weiger je echter een man voor een kappersfunctie, dan is het wel discriminatie, want die hebben geen quota en geen mannenoverschot. Context, argumenten, kansen voor de persoon. Gewoon factoren.
En nee, ik impliceer daarmee niet dat het weigeren van zwangere vrouwen mag, of dat maatregelen voor positieve discriminatie verkeerd zijn. Enkel dat "het is gewoon zwart/wit dus je hebt het fout" weinig toevoegt.
Er is heel veel grijs en heel veel nuance.
Daarbij heb ik persoonlijk enerzijds moeite met positieve discriminatie, tegelijkertijd juist ook niet. Bedrijven hebben diversiteit op de agenda staan. Een van de middelen om diversiteit te bereiken, is het toepassen van positieve discriminatie. "Bij gelijke geschiktheid geven we de voorkeur aan een X, Y of Z". Dat mag. Maar je moet er, vind ik, wel enorm mee oppassen.
Plus, heb ik inmiddels ondervonden, ligt dat onderwerp heel erg gevoelig. Toch ligt diversiteit dusdanig dicht bij mijn eigen kernwaarden, dat ik het zeker mee neem in mijn afweging of ik iemand wel of niet aan neem. Alleen, diversiteit is breed. Diversiteit kan óók betekenen dat ik iemand aan neem, wiens persoonlijkheid goed past in het team, omdat die ánders is dan wat we al hebben. Of omdat ik kenmerken zie, die nuttig zijn voor de groep. Het lastige is, waar ligt de grens. Want zodra je over diversiteit begint en bewust diversiteit wil toepassen, loop je de kans dat het gevolg is dat je positief gaat discrimineren. Mag dat? Mag je wél positief discrimineren, maar niet negatief?
[...]
Als opleiding discriminatie is, wat dan niet? Jaren werkervaring? Daar worden in de praktijk veel starters en jongeren op afgewimpeld, en die kunnen daar niets aan doen. En er is inderdaad wat voor te zeggen dat het in sommige gevallen niet eerlijk voelt om iemand op opleiding of werkervaring af te rekenen, maar als we dat niet toestaan is het gevolg dat je een 16-jarige VMBO-uitvaller moet gaan aannemen op een managementfunctie als hij maar gemotiveerd is.
Of anders gezegd, als opleiding geen criterium tot afwijzing mag zijn, welk deel van je CV dan eigenlijk wel?
Dat is de andere kant van het verhaal. Ook dat is grijs. Enerzijds vind ik het logisch dat er op geselecteerd word, daarbij is opleiding iets dat je vrij makkelijk uit een CV haalt en skills juist veel moeilijker. Anderzijds vind ik ook dat mensen kansen moeten krijgen op basis van wat ze kunnen, van wie ze zijn, wat ze in hun mars hebben, niet enkel op welke papiertjes ze hebben.
Ná Scaoll. - Don’t Panic.