@
Roenie Dat is precies waar ik voor pleit, een overheid die scheidsrechter speelt en er zorg voor draagt dat de randvoorwaarden zo zijn dat je met eigen inzet en werk ook inderdaad vooruit komt. Dat is nu niet zo, of in ieder geval steeds minder. Het is steeds meer de illusie en geen werkelijkheid. En daar behoort het idee dat onze vangnetten luxe zijn ook toe. Was het maar een trampoline.
Ikzelf behoor tot de gegoede middenklasse , en heb ik een periode van ernstige ziekte te maken gehad met de vangnetten en heb geluk gehad zelf heel veel te kunnen investeren in revalidatie en extra tijd. Als ik het van de 'luxe' hangmatten had moeten hebben zat ik er nu heel anders bij.
Ik heb zelf meegemaakt hoe je vanuit een riante positie in een kort tijdsbestek aardig kan vallen in zekerheid en inkomen. En ik had de enorm luxe positie dat ik mij alleen kon focussen op mijn herstel. Anderen waren minder gelukkig en moesten het doen met de meer standaard oplossing. En hadden in hun financiele huishouding veel minder ruimte. Met heel grote gevolgen.
En dat waren echt mensen die zelf jarenlang keihard gewerkt hadden maar de wissel die gezondheidsproblemen trokken op hun financiele situatie en keuzemogelijkheden was zodanig dat de uiteindelijke problemen nog groter waren. En dat waren zeker niet alleen mensen met lage of middeninkomens.
Toegegven dat gebeurd niet iedereen, maar als je echt gaat kijken houden steeds minder mensen een baanverlies lang vol, of hebben veel te weinig constant inkomen. Die groepen worden steeds groter.
En dat komt door het versoepelen van regels, en inperken van collectieve verzekeringen. Om nog maar niet te spreken van zaken als de woningmarkt. Al de versoepelingen hebben geleid tot een grote groep mensen die voorheen prima ruimte hadden of kunnen hebben in hun inkomen om problemen het hoofd te bieden. Nu is het steeds meer stukje maand over aan het eind van het salaris. Dan was je dus net aan zelfredzaam , hoera , maar 1 variabele die veranderd en je valt in de groep niet zelf redzaam en je zit op de snelweg om je plek in de maatschappij te verliezen. Door de snelheid en impact van een nadelige situatie als ziekte, echtscheiding, langdurige werkloosheid van iemand die onderverzekerd is. Bijvoorbeeld mensen in tijdelijke contracten , of met minder opgebouwde ww rechten.
Waar je voorheen met een beetje verstand van financiële zaken, een gedegen opleiding en wat werklust een heel eind omhoog de ladder op ging , zit je nu al snel vast. Je kan je geen misstap veroorloven als door pech langdurig geen werk hebben. En ja dat kan door simpelweg pech hebben. De regels zijn in het voordeel van de mensen met vermogen en bovengemiddeld veel bezit. (renderend bezit) waar je dus niet 'hard' meer voor hoeft te werken.
Voor de mindere goden, die ook hard werken maar geen echte mogelijkheden hebben om vermogen op te bouwen is werken de regels enorm in het nadeel.
Het gaat er ook niet over of de gemeenschap alles regelt , het gaat om toegang tot betaalbare en goed dekkende verzekeringen. Een basisinkomen is een verzekering, net zoals nu de werkloosheidswet en de arbeidsongeschiktheidsverzekering (collectief nog betaalbaar, individueel niet of nauwelijks), alleen dan zonder de aflopende termijn en voorwaarden, op straffe van korting, boete enzovoorts.
We leggen nu heel veel risico bij het individu zonder daarbij de mogelijkheden aan te bieden om afdoende te verzekeren. Dat ben je als je een vaste baan hebt en al jaren werkt wel, maar als je start , steeds vaker als tijdelijke contract medewerker, zzp; er of een andere flexibele vorm hebt van arbeidscontract niet of nauwelijks.
Gekoppeld aan hoge vaste lasten en geen mogelijkheid tot opbouwen van vermogen is dat een enorm gevaar.
Het leven is immers niet maakbaar, je kan er alles aan doen , hard werken , gezegend zijn met een goed stel hersens en veel gestudeerd hebben in de juiste sector zitten en ga zo maar door, als je onderverzekerd bent en er gebeurd iets, sta je binnen een paar jaar gewoon op nul.