mark-k schreef op maandag 1 februari 2021 @ 19:05:
[...]
Voor niks gaat de zon op, het is niet echt vreemd dat als je in je levensonderhoud wordt voorzien je ook iets terugdoet toch? Of moeten we allemaal maar gewoon thuis kunnen gaan zitten niks doen en anderen laten betalen voor jouw leven, anderen die wel hard werken. Als die nou ook eens thuis gaan zitten, lekker niemand die iets doet want iedereen krijgt gratis geld, oh wacht....
Als iedereen geld krijgt, wie ben jij dan om te zeggen wat een ander wel of niet moet doen?
Wie weet is het zelfs een duurzame manier van leven: mensen die niet dagelijks naar hun werk hoeven te reizen en die minder consumeren in plaats van de eindeloze werk/consumeer cyclus waar de meeste mensen in zitten.
Maar wil je niks terugdoen en alleen maar thuis zitten te zitten en teren op het harde werk van anderen? Dan mag je ook zelf zien hoe je je levensonderhoud fixt.
Drie keer raden hoe dat soort mensen dan aan geld zullen komen

. Al die sociale vangnetten zijn er natuurlijk ook gewoon voor de werkenden, want ik heb liever dat een werkloze geld krijgt voor wat voedsel, dan dat het ineens aanlokkelijk wordt om een ruitje in te tikken.
Roepen dat iets dwangarbeid is is heel simpel, maar het feit is dat als niemand uit zn bed komt er ook bij niemand iets te eten valt. Werken is deel van het leven, altijd al geweest. Dat begon met de hele dag zoeken naar iets om uiteindelijk op te kunnen eten en inmiddels zitten we zo ver dat je ook wat anders kan doen om uiteindelijk je brood op de plank te krijgen. Een samenleving waarbij iedereen kan kiezen om niks te doen is een utopie.
Mensen zijn allemaal verschillend, de meeste mensen willen helemaal niet thuis blijven. Het gros zal gewoon z'n dagelijkse leven lijden, alleen dan met wat extra opties, zoals misschien wat extra tijd besteden aan je kinderen in plaats van ze 5 dagen per week in de opvang te duwen. Of misschien zouden ze graag vrijwilligerswerk willen doen, maar is het gat nu te groot. Of misschien hebben ze een ander briljant plan. Als programmeur zou ik bijvoorbeeld best willen bijdragen aan open source oplossingen en maatschappelijke zaken. Maar nu verspil ik alle mentale energie aan midden/kleinbedrijf dat mij beter kan betalen omdat ik direct ze tonnen per jaar bespaar.
Verder is het natuurlijk onzin om iets te doen omdat het altijd zo is geweest. Meer en meer wordt gewoon geautomatiseerd. Zelfs cassières verdwijnen, vroeger had je altijd zo'n oude vrouw achter de kassa die dat al deed voordat je was geboren..
Als ik 4 dagen per week achter een computerscherm zit, dan heb ik niet het idee dat dat de meest waardevolle manier is van m'n leven inrichten. Daarnaast sta je als werkende natuurlijk al een flink deel van je salaris af, dus waarom zou je niet even een tijdje geen drol mogen doen? Tijd voor jezelf is belangrijk en als je net klaar bent met een stressvolle baan, dan zou ik het helemaal niet gek vinden als iemand een break pakt zonder dat hij zich druk maakt om de sollicitatieplicht.
Geen idee wat jij doet als je niet werkt, maar bij mij is niks doen niet niks doen. Ik beweeg dan meer, ik kook gezonder, ik heb meer aandacht en tijd voor mensen om me heen. M'n brein kan zich even focussen op zaken die echt belangrijk zijn in het leven in plaats van te bedenken wat je tijdens de daily stand up gaat zeggen en of er wel genoeg issue sin een sprint gedaan zijn(newsflash: het is nooit genoeg).
Zo lang mensen meer willen hebben dan een ander zullen er altijd mensen bereid zijn om flinke arbeid te verrichten.
Daarnaast is het ook niet zo dat werken persé beloond wordt. Je hebt mensen die meer dan fulltime werken voor een hongerloontje. Vaak zijn dat ook nog eens mensen die zeggen dat werken bij het leven hoort, maar als ze met pensioen gaan dan zitten ze met een versleten lichaam. Basisinkomen zou het gat iig procentueel kleiner maken.
In m'n jonge jaren heb ik ook krankzinnige werkuren gedraaid, heeft me nul opgeleverd. En als we helemaal eerlijk zijn: de meeste mensen zijn niet eens zo goed in het werk dat ze doen

.
We hebben werk hier echt veel te belangrijk gemaakt. In Nederland zelfs ten koste van warme familiebanden.