Da's dus degene die ik hierboven beschreven heb met een link naar de brochure:
Cap schreef op donderdag 28 februari 2019 @ 16:46:
Ter illustratie hieronder de modellen uit de Technics brochure van 1992, begin jaren 90 dus. Uiteraard de SL-1200.
Daarnaast 2 eenvoudige maar niet slechte direct drive draaitafels met T4P armpjes en 4 echte budget belt drive draaitafels. Allemaal vrij licht gebouwd, in de 4 Kg categorie. Kosteneffectief en echt niet slecht hoor, maar om nou te zeggen bijzonder?
[Afbeelding]
[Afbeelding]
Een vrij lichtgewicht (4,5 kg) draaitafel uit 1992 met T4P armpje. Dus geen volwaardige S-arm waar je alle elementen op kwijt kunt maar je zit vast aan de beperkte verkrijgbaarheid van T4P naalden. Origineel zijn die niet meer te koop en dan heb je geen andere keuze dan de goedkope kopie naaldjes.
Ik ben het met je eens dat de draaitafel ok is hoor. Je kunt er echt prima plaatjes op draaien en het is een door Technics op basis van jarenlange ervaring kosteneffectief ontworpen product gericht op "plug-and-play" gebruiksgemak (geen element uitlijnen, naalddruk instellen, laat staan dwarsdrukcompensatie) met een verrassend goed geluid, en voor omstreeks de 50 euro heb je er echt geen slechte koop aan.
Maar het is in niets beter dan een betaalbare Technics draaitafel met S-arm plus een zwaarder gebouwd chassis en plateau uit de periode 78-85. Zoals de eerder aangehaalde -D en -Q serie, maar ook de oudere SL-3200, SL-5200, SL-1500, SL-1700, SL-1900 etc etc. Dat, plus het feit dat je nauwelijks tot geen elementkeuze (meer) hebt bij een dergelijke arm, is de reden dat deze jaren 90 draaitafels goedkoper weg gaan dan die oudere draaitafels.
Wat de jaren 90 betreft zijn er naast de SL-1200 (die overigens eind jaren 70 op de markt kwam) slechts een paar draaitafels die het niveau van de eerdere draaitafels aankunnen of ontstijgen, en dat zijn zeldzame (en daarom te dure) modellen SL-M1, SL-M2 en SL-M3, en eventueel nog de betaalbaardere SL-QX300. Maar die laatste twee hebben dus weer zo'n lastigere T4P arm.
Niet verwonderlijk: de jaren 90 was bij uitstek een "vinyl is dead" decennium. De CD was het helemaal.
Je moet het alleen niet puur op specs baseren. De specs zijn bij zowat elke Technics op orde maar vertellen niet het hele verhaal. Voor de fabrikanten was het meer en meer een sport om de specs zoveel mogelijk op te pompen maar ondertussen allerlei besparingen op de materialen en bouwwijze van hun producten toe te passen. Zeker in de loop van de jaren 80 en 90 was er een ware "spec-war" gaande.
Je moest daarom de specs meer en meer met een flinke korrel zout nemen, want wat heb je bijvoorbeeld aan een fantastische gelijkloop van de motor als de behuizing goedkoop hol plastic is of er een matige arm in zit met rammelende lagers? Dat vertellen de specs je niet.
Een andere voorbeeld. Wat betreft de rumble waarden is het zo dat er op een gegeven moment een nieuwe standaard voor rumble metingen in zwang is gekomen waardoor alle draaitafels er opeens vele dB's beter uit kwamen. Gezien de "spec-war" kwam dat de fabrikanten natuurlijk niet slecht uit dus al snel ging men massaal over op die gunstiger ogende waarde. Dat was ergens rond de wisseling van jaren 70 naar jaren 80, de precieze datum zou ik zelf ook weer via google moeten zien op te sporen... Het leidde tot verwarring en een korte periode specificeerden enkele fabrikanten zowel de oude als de nieuwe rumble waarden bij hun platenspelers. Je kan de rumble spec van oude apparaten (de jaren 70 Hitachi) in ieder geval niet vergelijken met de nieuwere (de jaren 90 Technics).
Op zich ben ik nog steeds voorstander van specs hoor, teveel is altijd nog beter dan te weinig. Dat laatste lijkt nu wel het geval, bij veel spelers kan je weinig vinden over de opbouw en gelijkloop van de motor, de massa van het plateau, zelfs het gewicht van de hele speler is soms nog teveel gevraagd. En een specificatie als de effectieve massa vd arm of de wrijving van de armlagers, dat kan je tegenwoordig al helemaal vergeten...
[
Voor 33% gewijzigd door
Cap op 01-03-2019 16:36
]