Vintage1967 schreef op vrijdag 21 augustus 2020 @ 10:27:
[...]
En dan speel ik toch even advocaat van de duivel (of anders gezegd: trap ik een open deur in), maar de vraag blijft in hoeverre het voor gewone stervelingen als ik hoorbaar is. Hier komt gewenning ook om de hoek kijken. Ik kan mij nu namelijk niet meer herinneren hoe de dropveters klonken terwijl ik wel een verbetering meende te horen na vervanging

. En de metingen met bijbehorende resultaten en uitleg liegen er echt niet om.
Ja dat is een hele moeilijke vraag, en ook al hoor je verschil: bepaal dan ook nog maar eens wat je mooier vindt klinken.
Goed, met die dropveter kan je wel zien dat die bij 9khz begint af te vallen en dat zit nog wel dik in het hoorbare gebied, dus in principe zou je met een a-b dubbelblindtest denk ik wel een verschil kunnen horen.
Uiteindelijk is het ook een som der delen. Zoals dat faseverloop. Wellicht kan je dat bij alleen een cartridge moeilijk horen, maar er zitten heel veel filters in een hifi keten, ook met name in de luidsprekers. Daarin vind ik 6dB/okt filters vaak ruimtelijker klinken. Ze hebben ook nadelen (lage flanksteilheid, dus drivers krijgen meer frequenties buiten hun ideale band). En uiteindelijk worden alle faseverlopen bij elkaar opgeteld.
Maar het staat buiten kijf dat er heel makkelijk behoorlijke verschillen zowel in fase als in frequentieverloop in het hoorbare gebied zijn aan te tonen met verschillende kabels bij MM/MI elementen. Of je dat hoort hangt 100% van de luisteraar af, maar de verschillen zijn wel zo groot dat het voor het menselijk oor onderscheidbaar zou moeten zijn op basis van 'gemiddelde specs van het menselijk oor'.
Betreffende hoe je lage capaciteitskabels kan herkennen:
Het capaciteitseffect wordt door 3 aspecten gecreeerd:
1. de afstand tussen beide geleiders; dus de afstand tussen 'hot' en 'cold' (dus niet tussen links en rechts)
hoe kleiner de afstand des de hoger de capaciteit van de kabel is.
2. het oppervlak van de geleiders. Hierbij is het oppervlak rondom bedoeld
Een mantel zal veel meer capaciteit creëren dan 2 individuele ronde adertjes naast elkaar
3. de isolatie van de geleiders: verschillende soorten plastic hebben verschillende effecten
Ik gebruik graag gebalanceerd microfoonkabel. Dat is microfoonkabel met 2 interne ronde draadjes (geleiders) en een mantel daarom heen. Ook zitten er vaak extra touwtjes in als trekontlansting/verbetering van de buigzaamheid; dat maakt de kabel dikker en zorgt ervoor dat de afstand tussen de geleiders groter is.
In sommige gevallen gebruik ik de mantel ook als 'cold', wat een hogere capaciteit geeft (als die aan 1 kant verbonden zit is de kabel semi-gebalanceerd zoals ze dat noemen), maar je kan die mantel ook gebruiken voor de aarding van de draaitafel.
De goedkope microfoonkabel die ik gebruik heeft een capaciteit van 33,6pF/m bij 10kHz tussen beide interne aders (gemeten op basis van een ruim 4 meter lange kabel), en een capaciteit van 66pF/m tussen interne ader en mantel.
En dat was kabel wat in de jaren 90 2,50(gulden) per meter oid kostte (ik kocht een rol).
Dus absoluut niet 'duur'
Heel vaak wordt er geen capaciteitsdata gegeven. Die kabel kan je dan misschien ook beter niet kopen voor je interlink.
Ik weet wel dat VDH de d-102mk3 heeft waarbij ze capaciteit opgeven (dat doen ze niet voor hun andere kabels helaas), en die heeft een capaciteit van 37pF/m tussen beide interne aderen, dus bijna net goed als mijn microfoonkabel
Die dropveter kabels kunnen wel een capaciteit hebben van 250pF/m overigens.
Als je een multi-frequency LCR meter hebt, gaat er opeens een hele wereld voor je open, niet alleen qua kabels, maar ook qua inductiviteit van elementen (want die inductie is absoluut niet frequentiestabiel, en bij het ene element is dat beter dan bij het andere)