hoevenpe schreef op dinsdag 24 juli 2018 @ 08:58:
[...]
Overdrijven is ook een vak...
Blok zijn uitspraken waren ongenuanceerd, populistisch en voor een minister van BuZa niet handig maar het heeft niets met extreemrechts te maken.
Hij heeft hardop gezegd wat een groot deel van Nederland denkt, niet meer en niet minder.
Het spijt me oprecht. Maar je zit hier héél erg fout. No pun intended.
1. Je moet in politiek altijd rekening houden met effecten van normaliseren.
2. Je moet in politiek altijd onderscheid weten te maken tussen wat je voor eigen parochie preekt en waar je in positie voor moet staan.
3. Je moet in politiek héél goed uitwerken of je volgt op iets wat enkel een vorm of variant van puntdruk is, of vlakdruk - zet in op het eerste, dan instigeer je ongeacht intenties en loon van korte termijn of afstand zonder uitzondering singulier negatieve termijneffecten.
4. Het excuus, want dat is het, dat een groot deel van Nederland denkt conform zijn uitspraken is niets meer of minder dan het individuele equivalent van falen op exact dezelfde wijze.
Je mag best eens een keer gaan onderbouwen dat een groot deel van Nederland zo denkt. Maar ben gewaarschuwd, je zal een minderheid vinden van affiniteit, een aantal segmenten dusdanig beïnvloed door beeldvorming dat waar geprikkeld wordt men reageert conform die beeldvorming, maar je zal ook exact dezelfde resultaten krijgen als de onderzoeken van SCP et alii. Te weten, het overgrote deel van Nederland denkt of voelt zelfs niet zo. Beeld /= realiteit.
Wat je nu doet is - zo cru als het mag overkomen - iets wat heel dicht in de buurt ligt van Quisling gedrag. Nee, dat is geen Godwin, ik verwijs naar de gedragsreflex van het doorschieten in associatie en generalisatie voorafgaand aan de stap van passief geloofsgedrag (happen) naar acceptatie van disproportionele invloed van minderheid op kantelpunten van groepsgedrag.
Ja, ik besef dat ik je hier even hard aanspreek. Maar dat mag ook wel. Je zou zonder heel veel moeite zelf je eigen uitspraken kunnen toetsen aan realiteit, maar die oefening krijgt in ieder geval veel minder energie dan het happen en volgen. Hier zit een keuze, zo vervelend ook, zo moeilijk ook, maar er zit een keuze.
En laten we nu eens héél eerlijk zijn. Het happen op die lijn ligt niet in het verlengde van eigen belang. Klaar en simpel. En ook dat valt heel makkelijk te toetsen. Sterker nog, dat hebben we, jij ook nota bene, in verschillende topics de afgelopen jaren hier herhaaldelijk gedaan.
Dus: het is niet correct, het is niet juist, het is contraproductief, het is ongefundeerd, het hangt aan een marginaal perspectief, het is gericht op selectief belang - en als puntje bij paaltje komt compromitteert het zowel belangen van organisatie vanuit termijneffecten als die van diegenen die daar aan verbonden zijn.
Zelfs het excuus van "ja maar het voelt zoals ik voel want het is wat ik zie en hoor en zo" gaat hier van geen kanten op. Zelfs niet met perverse generalisaties, minimaliseren, afwijzen, blind houden en zo meer.
En ja, dit heeft alles te maken met ons oude Europese spook van autoritarisme / fascistisch denken. Niet omdat het intentie was of is. Niet omdat dit het gedachtegoed is. Niet omdat daar doelstellingen liggen. Maar wel omdat het hier gaat om het normaliseren van denken en voelen wat exact de voedingsbodems en conditionele variabelen schept van dat altijd weer terugkerende spook. Dit is in termen van politiek een enorme rode vlag. In termen van termijneffecten normalisatie idem. Doe je checks & balances, doe de oefening van cui bono, zet je sociale psychologie erbij, en het is vrij snel duidelijk hoe dit soort banale (en domme) zaken deuren openzetten voor wat uiteindelijk een rekening op tafel gooit waar iedereen in stikt.
Puntje van eerlijkheid, in tegenstelling tot politieke stromen als socialisme of andere kent het neo-liberalisme geen ingebouwde weerstand tegen de verzuchtingen van autoritarisme of fascisme. Waar andere stromen kunnen doorslaan in eigen extreme equivalenten is het grote ingebouwde risico bij neo-liberalisme te vinden in de grote component afkomstig uit het oude ordo-liberalisme, wat een enorme inherente factor van enablement vormt. Dat is iets om tegen te waken, omdat het nu eenmaal altijd om menselijk gedrag gaat.
Blok is geacht precies dit te weten. Het is onderdeel van zijn verantwoordelijkheid, zijn aansprakelijkheid, van het fundament van zijn functioneren in positie.
Elke politicus die in een positie als deze terecht komt of geplaatst wordt dient zich bewust te zijn van de grens tussen partijpolitieke functionaliteit en de kaders van opdracht en mandaat. Net zoals ze zich bewust dienen te zijn van respectievelijk potentieel van gevoelsmatig perspectief invloed laten uitoefenen op ideologisch fundament.
Politiek
volgt. Als je als politiek gaat
bankieren op dat wat zoekt om vanuit perceptieproblematiek en beeldvorming kantelpunten van groepsgedrag te bewerken dan wordt je op gegeven moment gewoon genomen en kun je enkel nog maar meedoen en versterken. Als politicus is dat iets wat je zou moeten weten. Of dat nu een spook van extreem links, rechts, boven, onder of wat dan ook is, dit is een historisch gegeven wat je niet enkel in de politieke wetenschappen tegenkomt, maar ook in andere domeinen. Opnieuw, menselijk gedrag. Weinig perfect.
Ik heb het eerder opgemerkt. Dit zou gewoon niet voor moeten komen. Het maakt hier eigenlijk helemaal niets uit om welke minister of welke partij het gaat, ze zitten allemaal, stuk voor stuk, met exact dezelfde cumulatieve kwetsbaarheid van eenzijdige marketing voor gebruik van kopstukken in dienst van partijpolitiek belang. Dat is allemaal heel verklaarbaar, maar het is gewoon contraproductief. Op zijn minst in verhouding tot anderen in de politieke arena, je schept immers kwetsbaarheden en daar let men op, of erger, omdat je gaat struikelen. En dan maakt het allemaal niets meer uit wat wel of niet gezegd werd, hoe dat bedoeld werd, wat de intentie was of niet, je zit dan gewoon met een verlies aan beheersing en een toename van kwetsbaarheid in perceptieproblematiek.
Die politieke traditie in Nederland, van politiek Nederland, daar zou men echt korte metten mee moeten maken. Dan kom je niet eens aan dit soort struikelen toe, dan kom je ook niet in valstrikken waar je als politiek zaken normaliseert die nota bene in termijneffecten haaks staan op functionaliteit van die politiek. Zet maar een tandje bij, werk maar eens voor positie, macht en belang. Zet die schouders er maar eens echt onder, en doe eens echt werk, en niet marketing.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.