Remy!!!! schreef op donderdag 2 november 2017 @ 10:43:
[...]
In hoeverre ken je iemand goed? Hoe vaak gebeurt het wel niet dat je er ineens achter komt dat je partner al 2 jaar vreemdgaat zonder dat je ook maar iets hebt gemerkt? Of dat die ene goeie vriend van je na een X aantal vrouwelijke relaties onverwacht uit de kast komt?
Ook ik/jij/wij zullen bevriend zijn met psychopaten/verkrachters zonder dat we het echt doorhebben?
Zoals eerder gezegd. Ik ken meer pedofielen of moordenaars dan verkrachters. Ik veroordeel mensen niet zo snel, veel mensen in mijn omgeving weten dat, en voelen zich vrij om opener tegen me te zijn dan ze tegen anderen durven zijn. Maar verkrachters? Aanranders? Nope, die houden nog harder hun mond dan moordenaars en pedofielen.
Hier wil ik wel even wat verder op in gaan, jij hebt helaas erge dingen meegemaakt, maar is daardoor je beeld niet veranderd van mannen? Denk jij nu niet eerder bij alles wat je aangeboden krijgt van een onbekende/vage kennis: Oh die wilt vast seks hebben nu ik zijn drankje heb aangenomen?
Dit is natuurlijk een vraag die onbeantwoordbaar is, of beter gezegd, we zijn allemaal het product van onze ervaringen. Er valt niet te zeggen in hoeverre ik anders was geweest als ik andere dingen had mee gemaakt.
Maar daar gaat het ook niet om.
Het gaat erom dat zo ontzettend veel vrouwen bedreigd zijn of zich bedreigd voelen. Dat betekent gewoon echt dat er iets mis is. En daar moeten we naar kijken.
Davidshadow13 schreef op donderdag 2 november 2017 @ 10:50:
[...]
Van die 1e groep vind ik het knap dat ze er voor uit durven komen hun verhaal willen doen en we moeten er alles aan doen om die "beesten" op te sporen en in de gevangenis te zetten. Van die 2e groep vind ik dat een goed gesprek met die collega of persoon in de kroeg en een duidelijke communicatie dat je er niet van gediend bent voldoende is. Zo iemand hoeft niet online gelynct te worden en hoeft niet helemaal kapot gemaakt te worden op social media of zijn baan te verliezen.
Dit is precies het probleen. De tweedeling die er helemaal niet is. Het is niet "het beest vs de onschuldige, verkeerd begrepen man". Zolang we dat beeld in stand houden, kan iedere aanrander en verkrachter zich in het tweede hokje plaatsen, want hey, een beest is hij niet, want hij is zo lief voor de kinderen.
Het is een glijdende schaal, en iedereen, ook ik, kan (seksueel) grensoverschrijdend gedrag vertonen. Iedereen zegt wel eens iets dat verkeerd over komt.
De cultuur is nu dat je je mond houdt. Maar dat is precies wat er fout is.
Ik weet niet hoe het tegenwoordig zit, maar ik, 46 jaar, heb tijdens mijn jeugd, mijn seksuele opvoeding, nog letterlijk (voornamelijk van vrouwen) nog echt schadelijke dingen mee gekregen (seks is voor mannen leuk, vrouwen vinden er niks aan, het is je plicht om hem z'n zin te geven, etc. etc.). Is het dan gek dat slachtoffers nauwelijks wat durven zeggen em daders niet inzien wat ze fout doen?
Nu zal ik prima een beetje raar zijn, en wat meer risico's genomen hebben dan gemiddeld, maar is het raar dat mij, als ik bij een (relatief) vreemde in de auto stap, als eerste te gevraagd wordt "Ik hoop dat je geen bezwaar hebt tegen jarretel-gordels?". En als ik dan reageer met "nou, eigenljk zie ik dat niet zitten", de reactie is "het was maar een geintje, ik bedoelde de auto-gordels."
En zo gaat het maar door. Ik zeg echt niet dat ik constant op m'n quivive moet zijn. Maar ik zeg wel dat ik veel te vaak me heb moeten 'verdedigen' terwijl ik géén enkele aanleiding heb gegeven om wat voor avances dan ook te maken.
En dan kun je prima zeggen 'hey, a man can try!' maar zeker als ik vervolgens een slet en een hoer ben omdat ik 'nee' zeg (waarvan de logica me trouwens ten ene male ontgaat, maar vermoedelijk omdat ze ontkennen dat ik het recht heb om wél tegen een ander 'ja' te zeggen), is de poging alleen al grensoverschrijdend.