Volgens mij had deze cirisis vermeden kunnen worden door Catalonië vergaanderen autonomie te geven. Als Vlaming ligt deze materie iets nauwer aan het hart omdat ook wij streven naar meer autonomie. Dit omdat Vlaanderen in 1830 verplicht werd zich los te maken van Nederland en tot het Franstalige Belgie te hervormen die er alles aan deden om de Nederlandse taal (Vlaams) te verbieden en zoveel mogelijk rechten te ontnemen. De oorzaak is net zoals bij de catalanen te vinden in de geschiedenis en daar wordt soms smalend over gedaan maar de geschiedenis ligt nog niet zo ver achter ons dan we wel denken.
Om maar enkele voorbeelden te geven:
Franco - 1975: Regeerde tot zijn dood als fascistische dictator. Franco wilde één Spaanse identiteit creëren en talen en gewoontes van de verschillende bevolkingsgroepen werden niet getolereerd. Hij verbood het openbare gebruik van de Catalaanse taal en cultuur.
Léon Degrelle - 1994: Na de Tweede Wereldoorlog was hij een vooraanstaand figuur in fascistische bewegingen en kreeg veel politieke steun van Spanje tot zelfs een nieuwe Spaanse identiteit dankzij het Franco regime: José León Ramírez Reina. Hij kon rustig uitrusten tot hij in 1994 stierf in Malaga.(
https://nl.wikipedia.org/wiki/L%C3%A9on_Degrelle)
Belgische grondwet - 1967 De Belgische grondwet werd pas in 1967 voor het eerst in het Nederlands vertaald. Wat uitsluitend het resultaat was van een opkomende Vlaamse beweging. In 1963 kwam er voor het eerst een taalgrens om de veelvuldige pogingen tot verfransing tegen te gaan op Vlaamse bodem. En van 1970 tot 2012 werden er 6 staatshervormingen goedgekeurd voor meer Vlaamse autonomie. De staatshervormingen zin in tegenstelling tot wat nu in Barcelona gebeurd relatief vredig kunnen verlopen.
Wat we nu zien in Spanje doet heel erg terugdenken aan de oktoberopstand in 1934 waarbij Catalonië zich onafhankelijk verklaarde. Deze opstand werd immers ook neergeslagen. Ook de leiders werden gevangengenomen.
Spanje mag dan wel van Franco verlost zijn maar er het ideeëngoed is wel blijven voortleven of op zijn minst voortsluimeren. In tegenstelling tot de Duitse oorlogsmisdadigers die na de Tweede Wereldoorlog tijdens het proces van Nürnberg voor hun daden veroordeeld zijn, is nooit ook maar één franquist voor zijn wandaden tijdens de Guerra Civil (1936 tot 1 april 1939) veroordeeld. (
https://nl.wikipedia.org/wiki/Spaanse_Burgeroorlog)
Na de bombardementen op Barcelona nam Franco na hevige gevechten (tegen zijn eigen volk) in 1939 het roer over als fascistisch leider die zeer goed kon vinden met de ideologie van Hitler en Mussolini.
Antwerpen is jaren nadien net zoals andere steden hevig gebombardeerd door bevriende Duitse nationalisten. Het enige verschil is dat wij in Vlaanderen net zoals de rest van Europa bevrijd zijn geweest van de fascisten door een geallieerd leger in 1945 terwijl dictator Franco rustiger verder kon regeren.
Dat voel je nu erg hard had de elite klasse in Spanje nog steeds erg nationalistisch is en geen tegenspraak duld. Het agressieve optreden van de Spaanse Guardia civil (Spaanje politie) in Barcelona is daar nog een heel duidelijk restant van. Zowel de rechterlijke macht, de wetgevende macht en de uitvoerende macht zijn nog erg verweven met elkaar.
Spanje heeft nooit de harde ondergang van het fascistische regime gekend. Franco had zijn opvolging immers goed voorbereid. Al in 1973 had hij de dagelijkse leiding van de regering overgedragen aan een premier, Carrero Blanco. Maar dankzij de politieke moed van regerende koning van Spanje, Juan Carlos I werd een democratie op poten gezet en kwam er voor goed een einde aan de dictatuur en won van het anti-fascistische gedachtengoed.
Ondertussen is Spanje omgevormd tot een moderne democratie maar het is een publiek geheim dat het neofascistische gedachtengoed toch nog blijft nazinderen. Mede in de vorm van het Falangisme.
Ondertussen heeft Spanje na het recente geweldadige optreden tegen het referendum de vooraanstaande politieke leiders in de gevangenis gestoken in afwachting van hun proces. Er hangt 30jaar gevangenis straf boven hun hoofd en vele onafhankelijken beklemtonen dat dit politiek gevangen zijn = gevangenn op basis van hun politieke overtuiging.
Spanje probeert dit te weerleggen door de Catalaanse leiders te beschuldigen van corruptie en misbruik van overheidsgelden.
De voormalig Catalaanse leider Puigdemont is naar Belgie 'gevlucht' en heeft zich overgeleverd aan het Belgische gerecht die moet oordelen over zijn overlevering aan Spanje.
De Vlaamse advocaat van Puigdemont probeert nu de overlevering tegen te gaan en ervoor te zorgen dat het Belgische gerecht te overtuigen dat Spanje geen garantie kan bieden tot een eerlijk proces en dat de mensenrechten worden geschonden. Vooral de zware beschuldigingen van corruptie zijn een punt van discussie omdat corruptie een heel andere betekenis heeft in het Belgische recht.
De uitspraak zal vermoedelijk midden december gebeuren en tot die tijd is Puigdemont in tegenstelling tot zijn Spaanse collega's vrij onder voorwaarden.
Indien de Belgische staat oordeelt dat het Spaanse gerecht niet legitiem is een eigen gerechtelijk proces start kan leiden tot een stevige diplomatieke rel met Spanje. De vraag is of de gerechtelijke macht onafhankelij kan oordelen onder politieke druk. Europese leiders hebben al meermaals hun steun aan Spanje geuit. Indien België onder politieke druk komt te staan (door bijvoorbeeld Europese instellingen te verhuizen) kan men niet meer spreken van de scheiding der machten en kan een nieuwe Europese crisis ontstaan op het hoogste niveau.
Ik ben van mening dat doorgedreven autonomie perfect moet kunnen in een Europese context. Vlaanderen is een uitstekend voorbeeld van hoe het wel kan. Zonder geweld maar met praten en in bijgevolg samenspraak met de rest van het land.
In mijn ogen is de Catalaanse eis tot onafhankelijkheid en te harde stelling in een moderne economie/democratie. De recente ontwikkelngen zijn in mijn ogen het resultaat van politieke onkunde van zowel Madrid als Catalonië die te harde standpunten innemen. Ik sluit wel niet uit dat regio's in Catalonie op termijn volledig onafhankelijk kunnen opereren maar in acht de EU niet samenhangend genoeg om een Unie te vormen met jonge nieuwe staten. Daarvoor de de rivaliteit tussen andere Europese landen nog te groot. Om maar te zwijgen over Brexit.
[
Voor 8% gewijzigd door
Coolstart op 08-11-2017 01:43
]