Het "vreemde" is dat in tegenstelling tot schoenen, mensen het nog wel eens opmerken als je een maand lang dezelfde broek aan hebt

Daarom, als ik iets qua kleding op kantoor laat liggen zijn schoenen een goede optie. En een broek en shirt kan ik vrij makkelijk in m'n zadel/tanktas duwen, of desnoods in een kleine rugzak.
Nog even een reisverslag? Hoop dat jullie er nog niet moe van zijn...
Vanochtend vertrokken uit Malmo, met een goede zeshonderd kilometer te gaan en zowaar een lekker zonnetje erbij. Na een uurtje hou ik de eerste tank-pauze, op een mooie heuvel vlak naast de zee:
Op dit moment ontdek ik ook het Probleem van de Dag: mijn USB oplader doet het niet meer. Of de regen van de afgelopen dagen hem toch teveel is geworden, of dat het puur toeval nu niet meer werkt weet ik niet, maar ik had uiteraard net gisteravond besloten de opladers maar te laten zitten "want ik ben toch morgen thuis, en de telefoon laad onderweg wel op".

Als positief karma hier tegenover hoor ik wel ineens een klik als ik de benzine schakelaar overzet op reserve: ik heb het nog niet getest, maar het zou zomaar kunnen dat mijn reserve-tank het spontaan weer doet!
Aangezien ik volledig op mijn telefoon vertrouw voor navigatie, maakt dit het een klein beetje spannender om half Zweden door te komen. Ik kijk dus nog even snel waar ik eraf moet en zet mijn telefoon vervolgens uit. Ergens rond Halmstad moet ik van de snelweg af, "het is een provinciale weg, dat staat vast wel aangegeven". Zo'n zestig kilometer verder bedenk ik me dat ik Halmstad toch al een tijdje voorbij ben, ik zou toch niet de afslag gemist hebben..? Nouja, dan maar de eerste de beste afslag nemen, er staat zowaar een benzinestation, dus maar weer een paar liter benzine in de motor en een kleine koffie met kanelbullar in mij:
Met nog tien procent batterij te gaan weet mijn telefoon mij te vertellen dat ik natuurlijk veel te ver langs de kust omhoog ben gereden, maar dat ik ook prima
de weg kan volgen waar ik nu aan sta. Prima, doe ik dat! Geluk bij een ongeluk, het is een prachtige weg, leuke bochten, heerlijk vlak asfalt, een best werkbare snelheidslimiet van 90km/u, en bijna geen andere weggebruikers. Het zonnetje schijnt, mijn Virago rijdt lekker, dus ik pauzeer even naast een meertje voor een fotomoment:
Mocht iemand hier nog plannen hebben om naar Zweden te rijden, ik kan'm aanraden! Vol goede moed heb ik zelfs mijn regenpak maar uitgelaten:
Dat was achteraf gezien mijn tweede fout van de dag. De donkere wolken komen steeds dichterbij, dus na een kilometer of honderd op de kleine weg gezeten te hebben besluit ik om bij het eerstvolgende benzinestation mijn regenpak aan te trekken.
Vijf kilometer verder begint het dan ook echt te regenen. Helaas ontdek ik hier dat er toch nog iets negatiefs te zeggen valt over deze binnenwegen: er zijn verdraaid weinig benzinestations. Ik blijf vol goede moed maar doorrijden, hopen dat het buitje snel overgaat, maar veertig kilometer verder ben ik compleet doorweekt, verkleumd tot op het bot, en is er nog steeds geen benzinestation te vinden, of uberhaupt veel gelegenheid tot beschutting. Dan draai ik heel voorzichtig een iets grotere weg op richting Jonkoping, laat de koppeling weer opkomen, en prompt glibbert m'n achterwiel onder me vandaan. Met voeten aan de grond weet ik'm nog net rechtop te houden, maar het moge duidelijk zijn dat dit niet langer te doen is. Dan zie ik het verlossende bord: nog 2 kilometer tot een benzinestation! Gelukkig kom ik er heelhuids aan, gooi'm vol terwijl de regen van het blok af stoomt, en parkeer'm onder het afdakje terwijl ik ga opwarmen:
Zowaar komt er dan ook blauwe lucht aan, en een minuutje of twintig later is het zelfs weer aardig droog en zonnig! Enfin, met mijn pak aan en ietsje warmer rij ik verder, en al snel ben ik Jonkoping voorbij. Voor wie Jonkoping niet kent, de snelweg gaat langs een
adembenemend mooi meer. Er hangt een felle regenboog voor me, maar tegen de tijd dat ik een afslag gevonden heb is die helaas wat vager geworden, en staan er uiteraard bomen voor het meer - dan krijg je dus dit ietwat teleurstellende zelfbeeld
Op dit moment houdt mijn telefoon het helemaal voor gezien, maar niet getreurd: inmiddels staat Stockholm op de borden! Ik pak nog een klein regenbuitje mee, maar verder is het eigenlijk wel prima rijden. Er speelt een raar probleem waarbij ik af en toe veel minder kracht heb dan normaal, en niet harder kan dan ~120 wat de snelweg vrij saai maakt (maximumsnelheid 110km/u) aangezien ik slechts met moeite vrachtwagens in kan halen, dat ga ik de komende weken nog uitzoeken. Met verder weinig te beleven (en sowieso geen camera meer om het vast te leggen) kom ik dan uiteindelijk om half acht weer thuis aan, waar mijn ouwe trouwe Virago na > 3000km in een week eindelijk weer even kan uitrusten!
Leuk zo'n tocht, maar volgende keer doe ik'm iets eerder in het jaar als het nog niet zo koud en nat is
Voor de geinteresseerden,
dit was zo ongeveer mijn route; uiteindelijk vijf dagen aan het rijden geweest, dus zo'n zeshonderd kilometer per dag. Achteraf zou ik liever wat kortere afstanden hebben gedaan (maarja ik had maar 1 week vrij, en wilde ook nog even in Nederland zijn), nu had ik eigenlijk net wat te weinig tijd om nog onderweg leuke dingen te zien of mooie achterafweggetjes te pakken in plaats van bijna alleen maar snelweg. Enfin, voor een eerste motortocht ben ik er wel tevreden over!