Mijn eerste console was de Atari 2600. Ik heb nooit een NES gekregen/kunnen kopen wegens te duur en het non-argument: "je hebt al een spelconsole" (die Atari 2600 dus). NES heb ik enkel voornamelijk bij vriendjes van school gespeeld. Wel een handheld gekregen: de allereerste game boy eind jaren 80.
Begin jaren 90 dan zelf gespaard voor een SNES, wat wel niet evident voor een 12/13-jarige jongen. Bij een goed rapport dan uiteindelijk het missende bedrag gekregen van mijn ouders voor een SNES met Street Fighter II. En toen begon het pas goed.
Ik wil eigenlijk niet weten hoeveel uren ik op de SNES heb gespeeld. Het was ook de hoogdagen van de huurmarkt voor console games. Het was wel een wekelijks ritueel om op vrijdagavond een nieuwe game te gaan huren en deze over het weekend uitgespeeld te krijgen zodat deze maandag terug naar de winkel kon. Ik heb echt letterlijk honderden games (uit)gespeeld op de SNES. De toppers spaarde ik voor en kocht ik aan.
Wegens de nostalgie MOET ik gewoon zo'n SNES mini hebben. Nog meer dan de NES mini die eigenlijk nu gewoon stof staat te happen. Maar met die SNES mini ga ik meer aan de slag met mijn kinderen. Mario Kart is denk ik best nog goed speelbaar in 2017. En persoonlijk zie ik me wel (nog) eens Zelda: A Link to the Past uitspelen.