De Grote GoT FG Kettingbrief - Deel 12 Resultaat

[masauri]

De Grote GoT FG Kettingbrief - Deel 12 (Spinoff) - Het Resultaat

Starttopic met info vind je hier: De Grote GoT FG Kettingbrief - Deel 12 (Spinoff) .

Zo, hier is ie dan. "Eindelijk" zullen enkelen denken.

Want deze ronde waren we met niet zoveel deelnemers.
En kwam er ook nog zo'n virusje als extra langs om het nog wat moeilijker te maken.
(ik zweer het je, ik heb er écht niks mee te maken!!! Hoewel het een leuke twist was, om er op het einde nog even een balletje voor op te gooien en te zien of er interesse was om het in zwart-wit met lego te doen ^^)
Dit heeft me wel wat ideeën voor een volgende kettingbrief gegeven.

Dit verhaal was van niemand minder dan onze beste Tweakblogger Chief.
Een onderdeel uit één van zijn vele waargebeurde verhalen die hij neergepend heeft.
De oplettende tweaker zal dit verhaal vast wel hebben gelezen, maar nu was het dus de uitdaging deze van beeldmateriaal te voorzien!
Om de verdeling van de tekst wat beter gedaan te krijgen, heb ik zelf geen foto gemaakt, maar was arnold_m dus de eerste dit keer
(Dat wist hij zelf trouwens niet ^^)
Aangezien bobcom & letatcest altijd bij elkaar buurten heb ik ze gewoon hetzelfde stuk tekst gegeven deze keer, met alle gevolgen vandien natuurlijk.

Nu we een tweede brief over een bepaalde periode gedaan hebben ipv om de 2 dagen, vraag ik me af of we dit formaat niet gewoon moeten verder nemen naar de volgende brieven.
Het maakt de uitdaging wel anders natuurlijk, maar kan er kwalitatief misschien iets beter gepresteerd worden?
Ik hou het in beraad alligzins en wacht de reacties van jullie, de deelnemers af

Dit was ie weer, deel 12, bij deze, het resultaat!

To The Moon Part 7...

01) arnold_m
Hijgend kwam ik bij het gebouw aan en zag net een aantal tuk tuks stoppen bij de ingang. Ik stopte even bij het zien van de gedaantes die uit de tuk tuks sprongen. Ging dit gebeuren, dacht ik bij mijzelf? Ging ik nou echt ons eigen gebouw bestormen met mannen die ik niet ken? Met mannen die zogezegd hoogstwaarschijnlijk geen lid waren van het kerkkoor? Had ik een keus? Ik schudde de vragen van mij af en zette het weer op een sprint. Dichtbij de tuk tuks merkten een aantal mij op en ik zag ze op hun mobiel kijken en vervolgens weer naar mij. Grappig, blijkbaar gebruikten ook de mafia tegenwoordig ook een groepschat.

In een andere situatie zou ik hier waarschijnlijk hard om lachen maar ik kon met geen mogelijkheid een glimlach op mijn gezicht toveren. Zwaar ademend stond ik nu voor die groep mannen. Een daarvan, waarschijnlijk de leider, kwam naar mij toe. “Let’s go” zei hij. “Let’s go” antwoordde ik.



Arnold_M Gear: Op de laatste dag voor mijn gedwongen terugkeer naar Nederland heb ik nog een foto gemaakt bij "eigen gebouw [bestormen]".
Mijn interpretatie hierbij is dat de hoofdpersoon een ambtenaar is die is overgelopen en nu met de Contra's het nationaal paleis in Managua gaat bestormen.

02) Pixeltje
Een stoet van een kleine twee dozijn volgde mij het moderne gebouw binnen. De toegangspoorten zorgden voor een probleem aangezien ik maar één toegangspas had

maar dat werd pragmatisch opgelost: de rest sprong gewoon over de poorten heen. Ik zag een oplettende bewaker naar ons toelopen en die probeerde ik snel af te wimpelen door te roepen dat ze bij mij hoorden en daarbij driftig met mijn toegangspas zwaaide. De bewaker draaide zich na het maken van een wegwerpgebaar weer om. Bewaking….juist.

De lift ging open en met wat proppen pasten we er allemaal in.

De lift begon haar opwaartse beweging en vanuit mijn ooghoek zag ik hoe de leider een kapmes vanonder zijn shirt haalde. Dat had ik kunnen weten, deze lui staan er nou niet bepaald bekend om dat ze bij onenigheid netjes met elkaar aan tafel gaan zitten en met steekhoudende argumenten elkaar proberen te overtuigen van hun standpunt…. Toch schrok ik er van, zeker toen de anderen hem volgen en ik dus in een lift met twintig plus getrokken kapmessen stond. Mijn enige doel was om mijn collega’s daar veilig weg te krijgen en de kans op succes werd er in mijn ogen niet groter op door met getrokken kapmessen binnen te stormen.

Pixeltje Gear: bijgaand twee foto's die horen bij beide paragrafen van de tekst die je me stuurde. Ik moet bekennen dat de exacte insteek me dit keer niet helemaal duidelijk is, dus ik hoop dat het goed gaat zo. Twee foto's die horen bij het stuk tekst, beiden geimproviseerd want ik kon geen gebouw meer vinden waar ik met ene groep mensen in de lift mocht staan

Lego was mijn uitkomst en hoewel het niet mijn meesterwerk is hoop ik toch een leuke bijdrage geleverd te hebben aan de fotoketting.
Beide foto's genomen met; Canon 5dmk3, 24-70 f2.8l, 25 legopoppetjes

03)Yamy_Daffy (die uiteindelijk verdeeld is onder iederen, maar arnold_m en Bobcom wisten nog een extra foto te produceren)
Ik legde mijn hand op de arm van de leider en keek hem recht in de ogen aan. “Put them away”. Hij gaf geen krimp. “Put them way and don’t pull them unless absolutely needed”.

Ik had absoluut geen idee hoe zijn niveau van Engels was maar hij gaf nog steeds geen krimp. “Put them away, safety first” zei ik op een wat indringende toon terwijl ik zijn arm omlaag duwde en God zij dank stak hij het kapmes weer onder zijn shirt.

Hij keek opzij, knikte met zijn hoofd waarna de anderen zijn voorbeeld volgden. Ik kon alleen maar hopen dat die messen opgeborgen bleven.

Eindelijk kwamen we op de 31e verdieping aan en stonden we met z’n allen voor de deuren van de zes liften die het gebouw rijk was. “We go in, you get your people and you get out” hoor ik iemand naast me zeggen. Ik draai me naar de stem en zie dat het uit de mond van de leider komt. Eén vraag is beantwoord: met zijn Engels is in ieder geval he-le-maal niets mis. Voordat ik knik zeg ik dat er enkele collega’s in een vergaderruimte zitten waar minimaal twee bad-guys bij waren. Hij draait zich om, zegt wat in het Thais en kijkt vervolgens mij aan. “Let’s go and stay close” zegt hij. “Let’s go” antwoord ik weer.

Arnold_M Gear: Ik heb een foto gemaakt bij "stak hij het kapmes weer onder zijn shirt".

Bobcom Gear: Voor de verandering heeft ditmaal mijn arm de hoofdrol op zich genomen. Omdat het batterijtje van de 3d-party remote leeg is, er nergens CR2025-jes te krijgen zijn en de remote app van de Sony het vertikte heeft mijn metgezel (die van de benen in de vorige foto) de camera bediend. Genomen met Sony A7Rii plus 28-70mm 3.5-5.6 OSS kitlens op 70mm, 1/250e @ISO 100 en f/7.1, en als caption het volgende tekstfragment:

“Put them away, safety first” zei ik op een wat indringende toon terwijl ik zijn arm omlaag duwde en God zij dank stak hij het kapmes weer onder zijn shirt.

Voor de nabewerking te rade gegaan bij Lightroom - croppen, wat roteren, beetje vervormen en wat knoeien met scherpte, contrast en saturatie van voor-en en achtergrond. Gezien de toegevoegde extra's op je verlanglijstje ook een zwart-witversie bijgeleverd - Silverefex-bewerking als grofkorrelige 3200 ASA film, met wat extra manipulatie van korrel, detail en contrast. Lego heb ik nog steeds niet, dus dat is ook ditmaal "out of the question".

04) bobcom + letatcest:
De adrenaline suisde door mijn lichaam en ik voelde mijn eigen hartslag in mijn borstkas terwijl ik voor de groep richting ons kantoor liep. Voor een groep van ruim twintig mensen waren we angstaanjagend stil. Vlak bij ons kantoor gaat ineens de deur van de buren open. Een dame die met haar ogen op haar telefoonscherm kijkt stapt eruit en abrupt staan wij stil. Dan kijkt de vrouw op van haar scherm en ziet ons staan waarna ze van schrik haar telefoon met een plof op het tapijt van de gang laat vallen.



Ik pak het toestel op, druk het in haar hand en gebaar naar haar dat ze naar de liften moet lopen. Zonder na te denken zet de dame het op een drafje richting de liften en ik kijk haar na totdat ze de hoek om is. Vervolgens zet ik nog een paar stappen naar de deur van ons kantoor die natuurlijk dicht is. Ik haal nog een keer diep adem en kijk opzij naar de leider die met zijn hoofd knikt. “There goes nothing” was het laatste wat ik dacht voordat ik met één hand de deurklink vastpakte en mijn wijsvinger van mijn andere had op de vingerlezer drukte.

Ik hoorde de welbekende piep en trok meteen de deur open. De mannen die zojuist nog achter mij stonden stormden langs mij heen en er leek geen einde aan de rij te komen. Ik hoorde alleen geschreeuw, van wie, dat kon ik niet zeggen. Als laatste rende ik het kantoor binnen al was het maar twintig stappen naar de vergaderruimte. Toen ik snel mijn hoofd draaide richting de grote ruimte, zag ik verschillende mannen tegen een muur staan, omringd door andere mannen. Ik kon ze met de beste wil niet van elkaar onderscheiden maar zolang ik niet tegen werd gehouden rende ik door.

Bobcom: Gelukkig biedt de tekst een klein lichtpuntje. Als die geschrokken bewoonster haar telefoon niet op het gangtapijt had laten vallen was ik de klos geweest, maar nu gaf ze me de kans om te laten zien hoe geschrokken ze was. Met een passende wallpaper op een telefoon en de welgevormde voeten van mijn metgezel op het kamertapijt hoop ik mijn fragment van een passende illustratie te hebben voorzien, al had ik natuurlijk liever een eskadron carabinieri en het dichtstbijzijnde gemeentehuis gerekruteerd. Zat er even niet in.

Als bijlage twee bewerkingen van mijn foto (geschoten met een Canon Fd
35mm 2.0 op mijn Sony A7Rii, 1/125e @ f/2.0 en ISO 3200). De een bewerkt
in Lightroom, de ander in z/w conversie in Silverefex 2 met wat extra
gruizigheid en korrel.

Letatcest: Tjessis, wat lastig in tijden zonder kantoren.. Uiteindelijk toch de 'makkelijkste' gepakt, de telefoon.
Achteraf had ik misschien toch iets moeten laten wegfaden van het scherm, maar dat was best lastig om dat goed te timen. Deze geeft wat extra drama met de barst in het scherm, op het tapijt, net naast een houten vloer. Ietsje kleurcorrectie naar blauw toe voor wat dramatisch effect, verder geen bijzondere acties uitgehaald.
Software: Darktable
Camera: Canon 6D, EF 50mm f/1.8 II @F/2.8

05) Kwintessens:
De vergaderruimte was open. Een paar mannen hielden twee mannen tegen de grond en ik zag de verschrikte gezichten van mijn collega’s die zowaar blij leken om mij te zien. Buiten de angst zag ik geen verwondingen en ik droeg ze op te vertrekken. “Go home now and don’t come back until we tell you to”. Snel stapten mijn collega’s de ruimte uit. Ze aarzelden toen ze al die mensen in de grote ruimte zagen. Weer wat geschreeuw en nu zag ik iemand zijn vuist in het gezicht van een ander planten.

De ontvangende partij klapte met zijn hoofd tegen de muur, viel om waarna het geschreeuw verstomde.

Ik zag mijn collega’s twijfelen. “Get your stuff and get out!” zei ik. In mijn hoofd ging dat op een beheerste manier maar in werkelijkheid kwam dat als geschreeuw uit mijn mond. Snel pakten mijn collega’s hun persoonlijke spullen en maakten dat ze wegkwamen. Dave kon ik nergens bespeuren en ik nam dan ook aan dat hij van de verwarring gebruikt had gemaakt en met de noorderzon vertrokken was. Het leek erop dat al onze collega’s veilig weg waren.

Kwintessens Gear: Geen foto, maar een tekening. Ik kon niet zoveel met de tekst en fotografie zat er even niet in thuis.

06) Wormaap:
De leider kwam nu naar mij toe en zei dat ik kon vertrekken. Ik vroeg me niet eens af wat er met die andere lui zou gebeuren en stak mijn hand uit. Handen werden geschud, ik bedankte hem en ik liep het kantoor uit alsof er niets was gebeurd maar buiten leunde ik toch nog even de muur en slaakte een diepe zucht. De telefoon in mijn broekzak bleef vibreren en na de korte pauze pakte ik het toestel uit mijn broekzak en liep naar de liften. Op Slack vlogen de berichten over het scherm maar ik registreerde ze nauwelijks behalve het bericht van Mark dat ook hij met zijn admin account niet meer bij de servers kon.

Lekker belangrijk, dacht ik bij mezelf. Iedereen is veilig, althans voor nu. Weer beneden aangekomen keek ik om mij heen en zag geen van mijn collega’s. Ik hoopte maar dat ze van dit alles niet teveel geschrokken waren maar één ding wist ik wel zeker: de komende dagen zouden er gegarandeerd collega’s hun baan opzeggen en dat kon ik ze moeilijk kwalijk nemen. Ik belde Uncle John die snel opnam. Snel lichtte ik hem over de situatie in en dat iedereen dankzij hem veilig was. Daar was hij blij mee maar tegelijk gaf hij mij een waarschuwing: pak je spullen, ga naar het vliegveld en neem de eerste de beste vlucht het land uit. Nu.


Wormaap Gear: EXIF: Canon 80D met Canon 24-70 f/4L. ISO 100, 1/250, f/13. Een Godox AD200 met paraplu camera right in d'r gezicht. Een Godox TT685 met een softboxje iets camera left voor wat fill op de rugzak.

Nawoord

Tja, de volgende kettingbrief zullen we nog een tijdje bewaren?
Tenzij er nood is aan een bezigheid gedurende deze Corona tijden?
Dan wil ik nog wel een challenge bedenken

[Chief]

Heel gaaf gedaan allemaal!!

[letatcest]

Ha, ja, inderdaad, zelfde stukje als @bobcom gepakt, niet zo gek ook. Jammer, ik had toch een retake moeten doen met wel het scherm aan of wegfadend. Nou ja, maakt ook niet uit.

[Pixeltje]

Ik vind het voor zo'n korte reeks en een rare tijd best aardig gelukt eigenlijk! Ik zat best in mijn maag met het stuk verhaal omdat er zoveel mensen in voorkomen maar toen ik gevraagd werd om een antieke bult lego af te staan aan mijn nichtje heb ik dat verzoek een dagje doorgeschoven en ben ik zelf nog even aan het knutselen gegaan. Was best weer vermakelijk!

Met de volgende zou ik even wachten tot iedereen weer gewoon bier mag drinken op het terras, dat maakt foto's maken buiten ook weer wat makkelijker

[arnold_m]

Ik vind het ook een mooie serie geworden.

De eerste foto in de reeks heb ik gemaakt met een Nikon D90 en de 18-105mm kitlens op 18 mm. Minimale nabewerking met Darktable en schaling met Digikam of Gimp. Wel jammer dat het verhaal ergens anders bleek te spelen.

De foto's met Lego van @Pixeltje zijn leuk geworden en passen uitstekend bij het verhaal.

De foto's van bobcom en mij vullen elkaar aardig aan, een vervaarlijk mes dat weer in een T-shirt verdwijnt. Die van mij is gemaakt met de zelfontspanner van de D90 en de kitlens op 52, rechtgezet en uitgesneden met Darktable. Het is ook de eerste kettingbrieffoto die ik in Nederland gemaakt heb sinds De Grote GoT FG Kettingbrief - Deel 7 – Het Resultaat .

Bonuspunten voor @bobcom die niet alleen de telefoon, maar ook de schrik vast heeft weten te leggen.

@Kwintessens heeft een paar regels gebroken, maar de tekening past prima bij het verhaal.

[bobcom]

Fotokettingbrief nr. 12 is af, en zowel het meedoen als het resultaat waren weer een bron van plezier. Toch blijven behalve een "het is volbracht"-gevoel bij mij ook wat gemengde reacties. Grotendeels het gevolg van de "lock down met social distancing" waar we in zitten en waardoor niemend voluit kon gaan (kan iemand me trouwens uitleggen waarom dit soort maatregelen ons altijd in een soort steenkolenmanagersengels door de strot gedouwd moeten worden?).

Het heeft echter ook te maken met de aanpak die @masauri heeft gekozen. Geen kritiek, alleen maar lof voor het ontembare enthousiasme waarmee hij de zoveelste kettingbrief in de jas steekt. Maar door alle deelnemers alleen een stukje van het verhaal toe te sturen miste bijna iedereen wel een stukje contekst. @arnold_m, in Managua verzeild, zet het Palacio Nacional als crime scene neer (de tuk-tuks hadden hem een hint naar het andere halfrond kunnen geven). Ikzelf noch @arnold_m konden weten dat de kapmessen in een lift getrokken c.q. teruggestoken werden.Had het complete verhaal met voor iedereen een markering van het te illustreren fragment passender beelden opgeleverd? Misschien geeft een volgend experiment het antwoord - voor nu ligt er weer een fraai resultaat.

@Pixeltje en @Kwintessens hebben beiden een slimme workaround om de uitgaansbeperkingen heen gevonden, Wanneer kunnen we de eerste Legoland-expositie c.q. galerie-vernissage tegemoet zien? Applaus voor beiden:

[superblaag]

Super leuk weer!

Hulde!