Bullet NL schreef op vrijdag 17 maart 2017 @ 18:18:
[...]
Je bericht is niet aan mij gericht, maar toch reageer ik...
De VVD is niet een partij voor louter en alleen maar "aandeelhouders", juist niet! Dat heeft de afgelopen verkiezing wel laten zien. Mensen zien gewoon een gedegen en betrouwbaar financieel beleid, precies zoals hier boven al werd omschreven, door een PvdA-er uitgevoerd!
Je hebt het mis dat "links" het verschil kan maken hier in, dit is dom weg niet zo.
Natuurlijk worden belangen uitgespeeld, de selectieve verontwaardiging hier over doet mij ook lachen.
Politiek is dealen en wheelen. Punten en zienswijzen worden uitgespeeld, Links gaat dat niet veranderen, je krijgt hooguit een nuance verschil. Maar ook een linkskabinet zal als de tijd daar is moeilijke maatregelen moeten nemen.
En jah, specifiek over inkomensongelijkheid, ik zie dit niet als een probleem. Om het even in het extreme te trekken... Waarom zou een lopendebandmedewerker (die persoonlijk net zo gewaardeerd wordt) evenveel moeten verdienen uit iemand die leiding geeft en verantwoordelijk is?
Op een of andere manier moet het beleid van de VVD altijd door links in het negatieve worden getrokken... Dat snap ik nou niet, we zijn zeker niet allemaal gelijk, iedereen is een individu!
Het gaat heen-en-weer, waarbij mensen nogal eens vergeten dat het beeld nooit waarheid is, enkel als dusdanig gebruikt wordt. En ook dat gaat heen-en-weer.
Als je even afstand neemt van de ontwikkelingen, het interne perspectief verruilt voor dat van externe observatie dan valt er wel iets op was best frappant is. Om te beginnen dat onze labels continu van definitie veranderen, we geven er afhankelijk van verschuivingen en omstandigheden een andere invulling aan, maar we gaan er ook anders mee om. Het valt zelden op, omdat we in het moment zitten. Ook omdat we er deel van uit maken.
Iets anders wat opvalt is dat als we heel koud willen zijn er eigenlijk slechts een tweetal verdelingen vallen te maken.
- De eerste is er een van korte versus lange termijn denken.
- De tweede is er een van selectief versus collectief belang.
Die twee verdelingen vormen elk een eigen cyclus waar ook nog eens interactie tussen bestaat. Onze omgang daarmee is op basis van overtuigingen ten aanzien van wat we zien, voelen en menen te willen.
Als ik naar labels grijp, dan is het op basis van deze verdelingen. In ons politieke spectrum kunnen ze overal van toepassing zijn, en kan gebruik ervan het ene moment verruild worden voor een andere focus. Laat ik het zo zeggen, het is wat praktischer, en het haalt best wel wat punten van mogelijke beïnvloeding weg.
Het maakt het ook wat makkelijk om vragen te stellen ten aanzien van effecten op afhankelijkheden, eigen, maar ook gedeelde.
Dit laatste vergeten we nog alles, juist omdat we door de bank genomen vastzitten in labels. Als ik vanuit een overtuiging ga redeneren, volg ik de doelstelling van de overtuiging. Rationeel is het niet, het lijkt enkel zo. Op deze manier vergeten we dat in ons politieke bestel er een cyclus van balans tussen conservatie en progressief net zo noodzakelijk is als een cyclus van rechts en links.
Ik zal het even scherp stellen. De huidige opkomst van populisme, en de reële risico's die daar aan verbonden zijn (implosie van bestel, afbraak van eigen beslissingsvermogen, ga zo door) is direct te herleiden tot een toch al best lange periode van focus op korte termijn perspectieven en al te selectieve belangen - zichtbaar in bijbehorend gedrag. Of het nu gaat om twintig jaar geleden het niet kunnen/mogen benoemen van problematiek, krapte in consumptief vermogen, verplichtingen deelname kredietsystemen, perceptie van veranderingen "hier" maar niet "daar" - je kan er een hele lijst van maken maar het blijft op hetzelfde neerkomen.
Zoals ik al zei, stap even uit de dynamiek, gun jezelf de luxe van externe observatie. De toenemende druk, de toenemende voeding voor populisme is een direct resultaat van het veel te lang oprekken van traagheid van de cyclus van balans.
We kennen de consequenties van zoiets, het is integraal onderdeel van onze geschiedenis. Collectieve afhankelijkheden worden gecompromitteerd, afgebroken, de rest is ook geschiedenis. Dit is wat met name mijn deel van het politieke spectrum vergeet: de afhankelijkheden die we vanuit selectieve belangen hebben zijn direct gekoppeld aan collectieve / gedeelde afhankelijkheden. Waarbij gezegd moet worden dat dit andersom net zo is. De kern van gedeelde belangen zal dus hoe dan ook altijd behartigd moeten worden - ongeacht welk deel van politiek spectrum dominant is.
Het is - ongeacht overtuigingen - onverstandig dit te negeren. Het is contraproductief om de grotere cyclus tegen te houden. Wat veel mensen rechts/conservatief noemen breekt in toenemende mate ons vermogen - selectief en collectief - om de beheersing over afhankelijkheden te beheersen af. Zijn we slim, dan bewegen we ons weer meer naar het midden. Dit weigeren we echter.
Die weigering voedt wat Rutte het verkeerde populisme noemt. Het veroordeelt ons tot andere varianten van datzelfde populisme. Het veroordeelt ons tot een krampachtig vasthouden aan een status quo waar het voedingssysteem steeds kleiner van wordt.
Dit wil niet zeggen dat we dus ideeën of overtuigingen moeten laten vallen. Het wil enkel zeggen dat we afstand zullen moeten gaan nemen van de labels die ons i n de weg zitten. Doen we dat niet, dan blijven we op dezelfde lijn zitten. Hoe dat gaat, staat uitgebreid in de geschiedenisboeken beschreven.
Let op met aannames trouwens. Het is tegenwoordig niet meer vanzelfsprekend dat politiek gedrag een afgeleide is van stemgedrag. Die tijd is al lang voorbij. Dat mensen in een VVD solide beleid zien wil op geen enkele wijze zeggen dat de partij behartiging zoekt voor die kiezers. Integendeel. Dit is inmiddels bij elke politieke partij het geval. De focus ligt op gebruiksmatige vertegenwoordiging, dat is iets anders dan behartiging. En iedereen gooit vervolgens met labels om polarisatie van gedrag te stimuleren. Denk aan die dure stofzuiger, het is hetzelfde gedrag.
We zouden er slimmer aan doen om ons bij elke stap gewoon af te vragen welke focus speelt, welke gewenst is, welke kosten en baten er aan verbonden zijn. Ongeacht labels. Het kan nu nog.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.