Lyca schreef op vrijdag 26 april 2019 @ 08:11:
Hardware is niet onfeilbaar inderdaad, maar men kan wel iets zeggen over de koppigheid dat Apple hier heeft getoond in heel die affaire met dat toetsenbord.
Initieel leken ze zelfs doof toen veel meer mensen ineens met hun 2016 model problemen kregen.
Waar Apple gewoon de mist is ingegaan is gewoon niet ingrijpen op dit probleem, het duurde een tijd voor er een repair programma was.
Dan heb je bar weinig inzicht in hoe troubleshooting in zijn werk gaat. Laten we wel zijn, zeiken op Apple (en ieder ander merk) is vandaag de dag eerder de norm dan de afwijking (jammer genoeg). Dat zien bedrijven zelf ook wel. Gevolg daarvan is wel dat het behoorlijk lastig inschatten is of iets daadwerkelijk een groepje mensen is die onterecht lopen te zeuren of dat het echt een probleem is. Dat is hier ook het geval. Een toetsenbord is nogal persoonlijk dus dan weet je als fabrikant bij voorbaat al dat er mensen gaan lopen zeuren. Iedere wijziging van toetsenbord van welke fabrikant dan ook is tot dusver altijd beantwoord met enorm veel geklaag van gebruikers.
Daarnaast moet je, als je achter het probleem wilt komen, wel een analyse uitvoeren. Een goede analyse is daarbij van belang. Soms heb je die met een paar minuten omdat het probleem heel duidelijk is en soms duurt dat gewoon heel erg lang. Heb je de oorzaak dan zul je daar nog een passende oplossing voor moeten zien te verzinnen. Driemaal raden...kost ook allemaal weer tijd.
Apple is dus niet de mist in gegaan, jij gaat hier de mist in omdat je veel te kort door de bocht gaat en allerlei aannames maakt. Als je dagelijkse werk het oplossen van problemen bevat zul je veel sneller begrijpen dat dingen nou eenmaal hun tijd kosten. Niet iedereen lijkt dat te snappen en dat levert vandaag de dag agressie op die nergens voor nodig is. Het maakt werken met klanten in ieder geval steeds onaantrekkelijker. Wie laat zich nou dagelijks uitschelden? Zie de huidige SIRE spotjes.
Ingrijpen op het ontwerp van de laptop zat er niet in, maar ook weer hier heeft Apple gewoon zitten volharden tot het 2018 model, dan hebben ze er maar een plastieken membraan tussen gestoken die het probleem moest oplossen of mitigeren.
En dit is de volgende misser die je maakt. Dit is iets wat je jezelf wijs hebt lopen maken, waarschijnlijk op basis van onzin artikelen van andere "techsites". Apple heeft nergens iets gezegd over het probleem en nergens vermeld dat het membraan daar de oplossing voor is. iFixit heeft zelf ook al geconcludeerd dat het niet de oplossing is en inmiddels zijn heel veel mensen ook weer met beide benen terug op de grond beland. Die hebben zelf mogen ervaren dat het probleem er nog steeds is (iets wat je verder in je reactie ook zelf al aangeeft). Er is echt niets opgelost.
Dat reparatieprogramma is een handigheidje. Als je niet weet wat het probleem is en/of je tijd nodig hebt voor een goede oplossing dan is dit eigenlijk het enige wat je kunt doen. Je repareert de defecte toetsenborden wat je meteen de kans geeft om ze te bekijken en dat terug te rapporteren. Daardoor verzamel je data waarmee je de gemene deler kunt vinden. Helpt weer bij het vinden van een oplossing.
Mijn 2 cent mening is dat Apple het design al te ver "flushed out" had om nog wijzingen te doen, dit resulteerde in een Macbook die niet betrouwbaar was, 3 jaar lang.
Dat is inderdaad een mening aangezien de cijfers die er zijn het tegenovergestelde beeld laten zien. Kennelijk werkt het voor het gros prima en voor een selecte groep niet. Waarom zou je dan de boel totaal anders maken? En hoe kom je er bij dat het überhaupt mogelijk is om dat te doen? Het is niet zo dat je oneindig andere designs hebt waar je uit kunt kiezen. Auto's, fietsen, jassen, broeken, etc. zien er allemaal voor 90% hetzelfde uit omdat het gewoon niet anders kan.
Dat heeft het imago van de Macbook een serieuze deuk gegeven.
Het zijn met name de mensen die het ding niet hebben die zich dat imago zelf hebben lopen aanmeten. Nogmaals, aan de cijfers te zien is er geen imago probleem, die notebooks verkopen prima.
Ook al heb ik het toetsenbord maar 1 keer moeten laten vervangen, moet je de hele tijd in een soort angst leven dat het op elke moment kapot kan gaan en niet alleen dat;
Dat zie je vandaag de dag heel veel: mensen praten zich allerlei angsten aan. Wij Nederlanders waren daar al goed in getuige onze rijke collectie aan verzekeringen. Men is steeds meer op zoek naar zekerheid die het leven je niet kan bieden.
De kabel die naar je display gaat vertoond ook problemen na een tijd.
Dan ga je wel voorbij aan het feit dat dit bij een aantal mensen is gebeurd en niet massaal bij iedereen. De nuance in het verhaal ontbreekt omdat je alleen maar oog hebt voor het probleem of dat er überhaupt een probleem is. Die focus op het probleem zorgt voor die angst en vice versa. Het is een vicieuze cirkel.
Wat men vandaag de dag vooral moet leren is de aloude wijsheid dat er in het leven maar 2 zekerheden zijn: belastingen en de dood. Alles kan stuk gaan: je computer, je auto, je lichaam, je geest, etc. Dat kun je tot in den treure gaan lopen verzekeren maar daarmee koop je het niet af. Het enige wat je doet is de pijn wat verzachten.
Prijskaartjes scheppen geen verwachtingen, mensen scheppen verwachtingen. Als jij voor snelheid gaat dan verwacht je voor dat prijskaartje een snelle machine. Ga je voor degelijkheid dan verwacht je juist degelijkheid. Als de machine dan degelijk is maar niet snel of juist snel maar niet degelijk dan voldoet de machine voor maar 1 van de 2 aan de verwachtingen. Zoals eerder uitgelegd is kwaliteit niet het enige wat het prijskaartje bepaald.
Nou is het vandaag de dag ook zo dat nuance in een verhaal schittert in afwezigheid. Mensen moeten helaas weinig tot niks weten van de andere zijde van de medaille. Gevolg is dat ze in een bubbel leven en vaak vrij onrealistische verwachtingen/eisen van iets of iemand hebben. Als vroeger iets stuk was dan liet je het repareren, als nu iets stuk is dan dreig je met de rechter als je niet direct een spiksplinternieuw exemplaar krijgt aangeboden. Zoals hier boven ook al uitgelegd is dit iets wat leidt tot onnodige agressie. Reden waarom ik met servicedeskwerk gestopt ben. Op een gegeven moment ben je al dat ondankbare volk en gezeik gewoon zat.
Goedkoop is duurkoop is iets wat over het algemeen opgaat. Het is echter niet zo dat het in alle gevallen opgaat. Sommige zaken zijn gewoon duur en bagger. De prijsklasse noch het prijskaartje zeggen dan ook iets over de kwaliteit die je mag verwachten.
Wat ik me trouwens wel afvraag is indien je product gerepareerd of vervangen wordt door Apple (of via de verkopende partij) heb je dan weer de volledige 2 jaar garantie? Als hij nieuw vervangen wordt neem ik aan van wel toch?
Nee. Je hebt garantie vanaf de verkoopdatum (in 9 van de 10 gevallen is dat de datum op je factuur). Wat je wel kunt krijgen is een bepaalde hoeveelheid garantie op de reparatie zelf en moet je vooral zien als garantie voor schade die is ontstaan bij de reparatie. Of dat ook nog zo is bij een nieuwe exemplaar weet ik niet zeker, dat zou jij eens kunnen informeren bij iets als ConsuWijzer.
Waar het mij omgaat is de nuance in het verhaal. Apple is geen magische eenhoorn waar alles goed gaat. Ze zijn heel menselijk en maken zoals ieder ander fouten. Dan kun je heel hard gaan brullen op het internet en naar de concurrentie overstappen maar dan kom je van een koude kermis thuis. Het is allemaal 1 pot nat. Dat zie je ook terug als je naar de historie kijkt. Mensen hebben namelijk op
alle modellen MacBooks sinds het begin van die naamgeving lopen zeiken op die dingen en ze bestempeld als "het allerslechtste model die Apple ooit heeft uitgebracht". Hoe komt het dan dat die MacBooks ze geen windeieren heeft gelegd? Doen ze het dan echt zo fout als men hier beweert? Is je eigen verwachtingspatroon nog wel realistisch?