Excuses voor de late reactie, bitterballen.
Narrative control. Dit is niet nieuw. Dit soort zaken zet je al ruim van te voren op in, cycli van 18 maanden voor invulling, de rest is netwerken en selectie van triggers en posities. Waar sommige partijen een paar maanden van te voren beginnen met inhuren van adviseurs en bureautjes, zijn andere gewoon een verlengstuk van een niet-politieke dynamiek die (in tegenstelling tot de gemiddelde burger) heel goed doorheeft dat politiek een
afgeleide is van hun gedrag. Participatie schept behartiging, zonder participatie heb je enkel op zijn best vertegenwoordiging. Behartiging is toepassen van gewicht op handeling, vertegenwoordigen is louter volgen op gewicht van her en der een gewichtje.
Begint het een beetje duidelijk te worden hoe enorm belangrijk divers gebruik en toetsing van informatiestromen is geworden tegenwoordig? We hebben het in Amerikaanse Verkiezingen topic gehad over instrumentatie beïnvloeding, het is hier niet anders. De lijn en ontwikkeling daarvan is volledig dezelfde in gericht gebruik van dat soort instrumentatie. Op rechts hebben mensen heel consistent ingezet op ontwikkeling daarvan als netwerkinstrumentatie. De effecten mogen duidelijk zijn.
Mensen zijn niet rationeel, ze zijn prikkelbaar (pun intended). Op groepsniveau is dat tegenwoordig extreem makkelijk bruikbaar. Waarom denk je dat er zoveel focus is op gebruik van de onderbuik

D-e-n schreef op zondag 5 maart 2017 @ 23:29:
[...]
Maar wat nu als Klaver hier niet intrapt? Ik bedoel: hij kan ook gewoon "nee" zeggen. Als de heren en dames van de VVD en het CDA graag machtspolitiek spelen hoef je daar niet aan mee te werken natuurlijk.
Dat zou hem in sommige opzichten sieren. Maar, let op, dit is GroenLinks. Hoeveel figureheads hebben de partijleiding weten te overleven?

De focus vanuit leiding was duidelijk: inzetten op leiderschap voor links (terwijl de echte arena heel ergens anders lag).
De rest is voor die mensen niet relevant. Klaver kan het echter uitermate relevant maken, afhankelijk van welk resultaat hij weet te bewerkstelligen met de verkiezingsuitslag. Verkeerd zou dat niet zijn (vraag het maar eens aan Halsema, zelfs in haar laatste boek was ze nog broos van de nekslag en de teleurstelling over het beschikbare potentieel maar het niet mogen realiseren ervan).
Enfin, hij kan prima nee zeggen. Dan kan hij scherpe oppositie zijn. Niet verkeerd, afhankelijk van hoeveel gewicht GL daadwerkelijk krijgt. En dat, is puur een vraag van aantal zetels. Klaver heeft hier absoluut een potentieel, maar veel zal afhangen van hoeveel van PvDA / SP naar GL gaat. Had hij nu ingezet op taalkundig gebruik van concepten en termen voor midden / neutraal conservatief / onbeslist dan had hij veel, veel meer effectieve impact kunnen hebben. Maar goed, er zijn nog tien dagen. Indien de partijleiding een dergelijke focus zou toestaan dan zou Klaver de grootste bedreiging voor Rutte zijn. Strategisch stemgedrag is zelden of nooit lonend, behalve binnen de versplinterde dynamiek op links - maar met mate en specifieke focus. Hoe marginaal ook, had men in die hoek ingezet op lijstverbinding en zich niet laten misleiden met kunstmatig drama (door de PvDA volgend op / getriggerd door VVD trouwens) van oh help splinterpartijtjes dan was dit veel makkelijker geweest. Veel meer weerstand ook tegen het zich uit laten spelen.
Kijktip in dat opzicht. Bekijk het eens, denk dan eens na over perspectief van werving / draagvlak / energetisch potentieel. Rutte sloot trouwens af met een uitermate specifieke toepassing daarvan - en als laatste moment blijft dat mensen bij. Dit terzijde.
Maar goed, dan zit hij in oppositie. Wat dan. Hoe vergaat het GL wanneer het Kabinet iets wil doorvoeren waar informatiestromen beleid koppelen aan nuttige perceptie. Dan ontstaat het perspectief dat GL dwarsligt, dat het destructief is. Klaver is slim genoeg om daar doorheen te prikken - maar de partijleiding? Met genoeg zetels zou het hem lukken om ook daar doorheen te prikken. Als margepartij echter niet.
GL zal slim genoeg zijn om zich niet in een positie van het PvDA als zelf-compromitterend te laten plaatsen. Of het in oppositie scherp genoeg kan zijn om invloed te hebben, hangt af van het aantal zetels én Klaver's vermogen om over links/progressief een eigen communicatief netwerk te bouwen. Nu is het veel te makkelijk verdeel-en-heers, ongeacht regeringspartij, gedoogpartij of oppositie. Er is echter nog één andere vereiste, zie de kijktip, grotere invloed op diverse informatiestromen middels conceptueel gebruik van gevoel, taal en perceptiemechanismsen van het midden.
Luister, er zal geen progressief kabinet komen. Geen links, geen progressief, het wordt op zijn best liberaal-conservatief-selectief, op zijn ergst liberaal-reactionair. Dit is geen situatie van balans, wat wel vereist is wanneer je voor uitdagingen staat waar je basisstructuren en systemen moet gaan aanpassen voor veranderende omstandigheden én met een enorm potentieel aan gedragsverschuivingen zit (die jou als politiek zelf veranderen - maar al te makkelijk richting bruine hemden zoals bij VNO/NCW) én met een groeiend potentieel om (dan maar) dat potentieel eigen te maken en proberen richting te geven.
De rol van GroenLinks in deze zal er een van mogelijke invloed en toetsing op machtspolitiek zijn. Niet onbelangrijk. Afhankelijk van gewicht, en de verhouding tussen Klaver en de achterkamer van de partijleiding.
defiant schreef op zondag 5 maart 2017 @ 23:39:
[...]
Wat me dan altijd verbaast is dat dit soort analyses uiteindelijk ook een keer gemaakt moeten zijn aan de linker kant, waardoor er mogelijk het besef gaat leven waarom ze steeds meer grip op de narrative verliezen. Nu komt de strategie telkens erop neer om hetzelfde te doen, maar een verschillend resultaat verwachten.
Dat mensen omdat ze teleurgesteld zijn qua sociaal economische omstandigheden al lang niet meer automatisch op links stemmen zou toch wel tot inzicht moeten lijden dat ze controle over de narrative terug moeten vervorderen.
Maar goed, dit zal wel neerkomen op het verschil tussen een kijk van buitenaf en de interne dynamiek van de politiek zelf
[...]
Voor mezelf is de situatie nu veel duidelijker dan een decennium terug, zeker weten. Maar of ik het positief bekijk ligt er ook aan hoe dit bij andere mensen doordringt, als ik naar mijn omgeving kijk is dat toch helaas nog redelijk beperkt.
Afhankelijkheid informatiestromen. Ook dat is prikkelbaar gedrag. De echokamer kun je prima aanscherpen voor consumptief / keuzegedrag door het een speelveldje te geven á la DWDD en her en der wat mythes van "daar is links" - mensen volgen vanzelf in die richting puur omdat identificatie volgt op perceptie wat volgt op beeld.
Links is veel te versplinterd om dat door te hebben. Waar men het wel ziet heeft men geen netwerk zoals "vroeger". Het spijt me dit te zeggen, maar let eens op waar men vanuit vakbonden weggaat om waar precies te werken? Ja, dat heet coöpteren. Bewuste instrumentatie sinds eind jaren '90, ook een punt van protest geweest bij de SER - in het bijzonder bij degene die dan maar naar de ACM ging - maar opnieuw zonder draagvlak beeldvorming dus geen publiek signaal.
Het frappante in dit opzicht is dat heel veel van het Nederlandse bedrijfsleven, maar ook de academische sectoren juist heel veel gewonnen hebben, en steeds meer te winnen hebben aan economisch-zakelijk potentieel voor kansen direct gekoppeld aan wat op rechts de stokpaardjes van de geitenwollen sokken heet (of het Rode Gevaar, in sommige kringen). Maar men heeft dit door de bank genomen niet echt door, omdat in Nederland de strata van werkgeversverbanden en sectorale vertegenwoordigingen zo enorm sterk geconcentreerd zijn (informatiestroom, perceptiestroom). Hier zou heel prima eenzelfde soort netwerkfunctie opgezet kunnen worden voor toepassing van inzet gewicht. Maar goed, dit is eigenlijk al niet meer mogelijk. Zelfde trend als in de VS. Verschraling publieke netwerken, journalistiek volgt verslaggeving, marktvereisten leggen korte termijn focus als prioriteit op, nieuws wordt entertainment - uiteindelijk is er geen Waarheid meer, is het Ik bepalend en klampen mensen zich aan triggers voor symboliek vast, terwijl het spreekwoordelijke links/progressief geen eigen netwerk voor informatiestromen meer heeft. Enfin, daar is een heel ander topic voor.
Wat de rest aangaat, mensen zijn niet rationeel - opnieuw. Dat zijn we gewoon niet. Het is makkelijk om van buiten naar binnen te kijken, als je buiten kan komen. Buiten de echokamer, buiten de informatiestroom, buiten de bevestigingen van perceptie van primaire en verbonden kringen, buiten de stress van werk en leven - enzovoorts.
begintmeta schreef op zondag 5 maart 2017 @ 23:40:
[...]
Zou in zekere zin best kunnen. Die toestand is echter uiteraard sowieso een uiting van een bepaalde moraal, een moraal die niet expliciet wordt gemaakt, maar alleen door zijn implicaties zichtbaar is. Vermoedelijk is het zelfs voor mensen die aan (of door) die moraal gebonden zijn vaak onzichtbaar dat ze haar volgen.
Zeker, dat ben ik met je eens, al zie ik het iets anders: een confrontatie tussen korte versus lange termijn voelen en denken (in die volgorde). Maar goed, ik benader zaken vanuit een iets aangepaste invalshoek met voeten in de aarde van de School van Andropov. Dat is misschien koud, maar het is effectief voor perspectief. Zolang je er maar niet naar doet handelen.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.