Oppervlakkig gezien wel. Maar ik gaf al een uitleg en zal het niet herhalen.
[...]
Het is niet onze cultuur die ons bang maakt om dood te gaan, het zijn onze genen. Net als alle andere diersoorten zijn wij instinctief bang om dood te gaan, als dat niet zo zou zijn, zouden we heel snel uitsterven.
Natuurlijk levert de medische wetenschap ons langere levens op maar het hoofddoel is toch echt betere gezondheid, dus niet lijden.
Dieren zijn niet bang om te sterven. Als jij een docu ziet waarin een hert weg vlucht voor een leeuw dan acteert het hert vanuit instinct tot overleven. De mens en bepaalde apensoorten doen aan seks voor de lol. De meeste andere dieren niet. Seks is lekker omdat het voortplanting bevordert.
Op dezelfde manier is angst, wat orgasme is bij seks, voor overlevingsdrang. Als seks geen orgasme kende, dan kende overlevingsinstinct geen angst.
[...]
Er is geen continue ervaring, dus hoe kom je erbij te zeggen dat dat weg is, het heeft nooit bestaan. Er is geen bewijs voor reïncarnatie of vergelijkbare concepten.
Er is voor meer dingen geen bewijs, die jij desondanks zonder schroom accepteert. Groeit jouw haar in stukjes?

Of is dat een continu proces. Onze Nederlandse 'Ijsman' zou niet in staat zijn zijn eigen immuunsysteem te beïnvloeden maar kan dat wel. Jij weet niet hoe jij je haar groeit en evenmin weet de Ijsman precies welk mechanisme zorgt voor meer weerstand tegen ziekte, behalve dat het middel meditatie is. Mediteer jij je haar langer?
Klop jij je hart?

Er is geen bewijs dat jij dat doet.
Kijk naar je hand. Maak een vuist...of maak hem niet. Wat is het dat je een vuist maakt of juist niet? Wat voel je en ervaar je als je dat doet? Niemand die het weet. Ja we weten dat er een prikkel gestuurd wordt vanuit je hersens. Maar waar komt die prikkel vandaan? Is het je wil? Maar waarom 'wil' je soms een vuist en soms niet? Er is niemand die het weet, net zoals we niet weten waar je geheugen zetelt.
Als het zijn in de wereld, in het ultieme moment, het onmiddellijke nu geen verklaring kent, welk bewijs zou je dan willen voor religieuze noties als reïncarnatie, een woord dat ik overigens niet gebruikte?
[...]
Zelfbeschikking is veel breder dan alleen het recht om te bepalen wanneer je dood wilt. Het is de controle over je eigen lichaam in het leven. Zoals zelf bepalen of je drugs neemt. Het is best wel een nuttig woord.
Het is een woord ja, maar woorden zijn niet dat wat ze vertegenwoordigen. Het ding zelf is
self-evident.
Je hebt het hier de hele tijd over religieuze interpretaties, en aan het eind draai je om en geeft de wetenschap de schuld van daarvan. Het zou bevorderlijk zijn als je consistenter bent in je argumenten.
Er is geen inconsistentie. Wetenschap reduceert en isoleert en dat is een fundamentele indoctrinatie waaraan jij werd blootgesteld en het is een paradigma, dat bepaald hoe je denkt, waarom je het denkt, wanneer en waar. Het is je referentiekader en wat daarbuiten valt is welhaast onmogelijk te begrijpen. Zie dit niet als kritiek of be- of -veroordeling. Iedereen is er aan onderhevig, het is onze culturele grondgedachte.
Het enige dat ik schrijf is dat je je daarvan bewust kunt worden. Dat je dan kunt accepteren dat er andere referentiekaders zijn. En dat het zelfs mogelijk is die te begrijpen en omarmen. En als je dat doet, valt er een boel angst weg.
Religie geeft van oudsher mogelijke antwoorden op existentiële vragen. En hoe meer ik er over schrijf, hoe meer ik geïrriteerd raak door hoe vaak we in het Nederlands trema's gebruiken.

Ik zou moeten leren minder woorden te kiezen met trema's. Op dezelfde manier kun je leren bepaalde mind-traps te vermijden, en dan bedoel ik die stelselmatig met de paplepel ingegoten zogenaamde vaste realiteiten, zoals die welke zegt dat alleen wetenschap een juiste voorstelling geeft van hoe de realiteit is.
Een kind in ons land vraagt zijn ouders 'Waar kom ik vandaan?' Een kind in China vraagt 'Hoe groeide ik?' In ons land kom je vanuit ergens in de wereld. In China groei je uit de wereld. Wat ik een beter concept vind. Appels groeien UIT de appelboom, niet vanuit een vreemde ongezien leegte, dan door een soort geboortekanaal die uitmond op een tak.
Euthanasie is vanuit ons perspectief daarom lastig omdat je als mens niet ergens in kan terug kruipen, zoals een bloesem zich s'nachts opvouwd, zie je?
Als wetenschap zorgt voor een referentiekader dat angst veroorzaakt waar dat onnodig is, dan is het logisch dat zelfbeschikkingsrechten een zaak worden en in het verlengde daarvan euthanasie ook. Daarom heb ik als het gaat om medische technologie ook altijd de positie dat het niet erg is te sterven als indiaan in een jungle zonder toegang tot medische technologie.
De meeste mensen raken verontwaardigd hierover, of boos, zeggen dat ik hypocriet ben omdat ik zelf ook wel eens een aspirientje eet en je wordt gedownmod in discussies. Omdat iedereen toch graag een MRI scanner wil, en genezen van ziekten, toegang tot medicijnen wil? In de jungle sterf je toch zinloos aan een simpele bacteriële (daar istie weer, fucking trema) infectie die je met een simpele injectie had kunnen redden van een dood op je 33ste?
Maar als je sterft, omringd door je vrienden en familie op je 33ste, betekent dat dan dat je al die virtuele jaren mist? Wel, waarom zijn we hier dan enthousiast over VR? Van zodra je een VR set opzet, mis je een heleboel echt leven, die je net zo lief blijkbaar verruilt voor een artifici....kunstmatige (got you now, bastard) ervaring.
Je kunt niet missen wat er nog niet was. Nog schokkender, kwaliteit van leven is belangrijker dan kwantiteit van leven. M.a.w., als je diep in je hart der harten weet, vanwege je referentiekader, dat je
per definitie, intrinsiek altijd deel uitmaakt van de cosmos, omdat dat wat jou animeert zich eindeloos herhaalt in de natuur, de cosmos zelf, dan is sterven niet zo eng.
Angst is een illusie, net als het leven en de dood. Hoe meer je het vast klampt, hoe erger het wordt. En dus bouwen we grandioze machines vanuit spectaculaire kennis over ons organisme, kennis die blijft toenemen maar nooit de illusie van angst wegneemt.
Onze maatschappelijke discussie over de ziektekosten, die alsmaar hoger worden... oh mijn god...
Onze technologie gaat niet gelijk op met onze wijsheid. Om die reden beargumenteer ik altijd dat ik meer inspraak wil op wat wetenschap onderzoekt.
"The object of the superior man is truth."
-- Confucius
“Truth can never be told so as to be understood and not be believed.”
-- William Blake
"Science has promised us truth. It has never promised us either peace or happiness."
-- Gustave Le Bon
En dus koppel ik wetenschap aan de euthanasie discussie omdat wetenschap vrijwel alle andere beschouwingen van de realiteit marginaliseerde en aldus irrationeel gedrag omtrent sterfelijkheid in de hand werkt, wat zich uit in een ziekelijke zucht naar overdrachtssymboliek, wat het wetenschappelijk paradigma veroorzaakte vanwege de wetenschappelijke revolutie, wat ongekende kennis voortbracht op medisch terrein, wat als gevolg heeft dat ons leven langer wordt en tegelijkertijd dus meer lijden veroorzaakt en de optie om er op basis van zelfbeschikkingsrecht uit te stappen tot een moeilijke moreel-ethische discussie maakt omdat we vanwege dat paradigma vrijwel geen toegang nemen tot een levenshouding- of visie die sterfelijkheid op natuurlijke wijze incorporeert en haar niet als vijand van de natuur bestempeld.
Zo. En dan nu, een cappuccino.