Destiny schreef op dinsdag 3 oktober 2017 @ 09:16:
[...]
Inderdaad. Bij ST is het vaak wel zo dat de eerste twee seizoenen niet de beste zijn (TNG, DS9) en het pas in het derde seizoen op gang komt. Ik krijg toch steeds meer een Stargate Universe gevoel bij deze serie.
En hoe lang gaat het nog duren voor we Burnhams 'stiefbroer' te zien krijgen

Is hij de cliffhanger van seizoen 1 of kunnen ze het niet zo lang ophouden?
Virtuozzo schreef op dinsdag 3 oktober 2017 @ 10:58:
[...]
Met een kapitein met ontaard karakter, frankenstein complex en gecorreleerd conflict.
In dat opzicht is Discovery een flinke verschuiving ten aanzien van traditionele concepten van Star Trek. Van de discussie voor balans tussen "needs of the many / needs of the few" naar een strijd à la veiligheidsdiscussies in een samenleving onder druk.
offtopic:
Discovery is gemaakt voor het cultureel bewustzijn van de Amerikaanse samenleving, dat mogen we niet vergeten. Het is een domein afkomstig uit tijden waarin media als TV en film gebruikt werden om een richting te geven aan ontwikkeling daarvan. Aan deze kant van het water kennen we dit al niet meer van eigen bodem sinds het einde van de jaren '30 vorige eeuw.
[...]
Dat wordt een gevalletje "Omega Directive", dat is nu wel duidelijk. Al vraag ik me ergens af of hier niet een stuk opzet zit naar de daadwerkelijke reden van beëindiging van vijandelijke relaties tussen de Federatie en de Klingons, omdat dit technologisch pad erg lijkt op een pad naar de vermogens van de Iconians, en dat is destabiliserend op een veel hoger niveau - en dus uiteindelijk de interventie van het Verdrag van Organia.
Stargate Universe was juist ijzersterk door niet een herhaling van zetten te doen, maar de setting dusdanig te veranderen dat het nieuw bleef; anders en toch interessant. Als ze van de Melkweg en de Pegasus Galaxy, naar Andromeda waren verplaatst, waren de facties en locaties nieuw, maar was het SG1 en SGA all over again. Door de Destiny te gebruiken, de achtervolging door die robotschepen en de enorme tijdsdruk werd er een nieuw verhaal gecreëerd. Daarnaast vond ik de persoonlijke en interpersoonlijke conflicten van grote toevoeging. Zonde dat dit nooit is afgerond en MGM wel plannen heeft voor een reboot, maar niet voor een bevredigend einde van de huidige franchise. Zo vond ik bijv. ook de verschillen tussen CSI Vegas, Miami en NY erg fijn.
Ik vind het gelinkte artikel en de post maar een beetje mwah... Sommige mensen kunnen gewoon niet tegen verandering. Star Trek gaat over een utopische toekomst, maar wel eentje waaraan gewerkt moet worden, ook door mensen-met-fouten en niet enkel door moeder-Theresa's. In First Contact zat de wereld in de nadagen van de Derde Wereld Oorlog; in Enterprise bestond de federatie nog niet in de toestand die we van de latere Star Treks kennen en was er vooral onmin tussen de Vulcans en Andorians. Picard is lang niet altijd een lieverdje geweest; Sisko zat met de Dominion-war en hoe vaak heeft Archer niet in gewetensnood gezeten rondom de Xindi-war, hoe hard heeft hij moeten werken voor diezelfde Federatie? Zonder donkere oorlogen met de Klingon Empire, The Romulan Star Empire; de Xindi. de Dominion en de Cardassians was het allemaal een stuk zoetsappiger geweest. We hebben Khan en de eugenetics wars en het terrorisme gehad, übervijand de Borg, de Hirogen, de Suliban en de temporal cold war en nog veel meer extreem gevaarlijke rassen als de Tholians, Breen, Iconians en species 8472. De grillen van Q; de confrontatie met V'Ger, inderdaad ook The Omega Directive, enz, enz, enz.
Als ik de enige 3 karakters met al een beetje diepgang in de eerste 3 afleveringen bekijk, dan hebben we Lorca die koste wat het kost niet wil verliezen van de Klingons, maar ook kapitein is van Starfleet en dus de Prime Directive hoog in het vaandel zou moeten hebben staan. Hij lijkt me niet perse slecht, maar hij is wel bereid om desnoods een lichtjaar over de rand te stappen als dat de mensheid kan redden. Mogelijk zien we dus nu een kapitein in conflict afdrijven naar de verkeerde kant. Saru is de andere kant van deze medaille. Hij heeft gezien dat Burnham te ver is gegaan en walgt daarvan, maar ziet ook het goede in haar. Ik verwacht nog wel een of meer conflicten tussen Saru en Lorca waarbij de parallellen met Georgiou en Burnham waarschijnlijk niet aan hem voorbij zullen gaan. Hij lijkt me angstig en voorzichtig en daarmee prima tegenover Lorca te staan. Michael Burnham is een beetje van allebei. De combinatie van Vulcan-opvoeding en logica en de menselijke emoties en handelen passen mooi in het midden tussen de Captain en zijn Number One. Als we geen conflicten en liefde tussen de karakters hadden, was er ook minder opbouw en diepgang. Dan was het ook niet goed geweest.
We gaan nu een oorlog zien die we alleen kennen uit verhalen en overleveringen; het noemen van feitjes en allerlei verwijzingen. Ik vind het wel mooi dat we met Discovery een donkere tijd ingaan. De hoop van Star Trek is niet weg; we weten namelijk al dat het Archer lukte om de Vulcans en Andorians te verenigen en dat de Klingons in de tijd van Picard steeds meer bondgenoten werden, ipv vijand. De hoop van ST DSC bestaat uit het opstaan en herrijzen uit deze donkere periode van Star Treks geschiedenis. Star Trek is altijd al de conflictueuze weg naar een utopie geweest.
Ik ben fan én hooked