Twee weken geleden heb ik dus - op aanraden van o.a. @
Luuk84 - de Lee Trail gelopen. Omdat het de eerste keer in jaren was dat ik nog eens zo een aantal hoogtemeters had gelopen op een relatief korte afstand (ik doe meestal dagtochten van 25km in Limburg (BE) en omgeving) heb ik de trail opgesplitst in 3 dagen.
Overnachten deden we op Camping du Nord, waar we een klein huisje hadden gehuurd. Mijn vrouw bleef op de camping, voor haar hoeven die afstanden niet
Rond 9:20 vertrok ik op de camping naar het station van Goebelsmühle, dat een kleine kilometer verder lag. De weg ernaartoe was niet zo boeiend, maar genoeg om al een beetje op te warmen. Het was redelijk grijs weer, maar wel droog. Zo zou het de rest van de trail ook blijven, gelukkig. Na een rit van ongeveer 9 minuten naar Ettelbrück, stond ik klaar om te vertrekken. Tijdens de voorbereiding van de trail kwam ik er ook achter dat er een multi van Geocaching met de trail meeliep, dus die ging ik ook proberen te doen. Echter waren ze bij het station van Ettelbrück zo veel aan het werken, dat een paar van de hints onmogelijk waren om te vinden. Ook bij het monument van generaal Patton - de officiële start van de trail - waren ze aan het werken. Na toch een klein half uur verloren te hebben met de zoektocht ben ik dan alsnog vertrokken. Het was inmiddels al wat opgeklaard, dus al snel ging de fleece uit. De eerste paar kilometer waren leuke opwarmertjes, met vooral veel bospaden en een paar stukken asfalt. Na Erpeldange-sur-Sûre ging het meteen weer omhoog. In eerste instantie via een bospad, maar dat werd snel een breed en makkelijk pad waar ik zo goed als m'n gewoonlijk "flachland"-tempo kon wandelen. Na ruim een uurtje klimmen was het leuke liedje voorbij, en ging het quasi recht de heuvelflank op. Dit stijgen (en hijgen) ging door tot aan het stuk bij de Predigtstuhl, een bekend uitkijkpunt over het dal. Helaas was deze afgezet met lint, waardoor je er niet op kon. Om tot aan de Predigtstuhl te komen moet je over een aantal nogal steile paadjes naar beneden, waar ik niet echt heel blij om was: klimmen is zwaar, maar afdalen op losse stenen is niet helemaal m'n ding. Ik was dus ook blij toen ik weer boven was. Het stukje Predigtstuhl had voor mij dus niet gemoeten.
Gelukkig ging het daarna weer lekker verder over brede paden, langs een boerderij en wat kleinschalige industrie. Na een paar kilometer rustig dalen, afwisselend via smalle en brede paden kwam ik aan in Michelau, een van de dorpjes die ik onderweg zou tegenkomen. Omdat dit dorp ook aan de Sûre/Sauer ligt, kon dat maar één ding betekenen: klimmen, klimmen en nog eens klimmen. Het eerste stuk was nog tussen de open velden, maar gelukkig kwam daarna de aangename koelte van een bos. Met voldoende te rusten, haasje over met een paar Nederlandse dames te doen en vooral m'n eigen tempo te houden kwam ik uiteindelijk bovenaan, op de Gringlee. Hier begon het toch de druppelen, maar gelukkig was de laatste - stevige - afdaling constant in een bos, dus bleef ik redelijk droog. Eenmaal beneden in het dal gaven de twee Nederlandse dames mij nog een lift tot aan de camping, dus hoefde ik niet op de bus te wachten.
:strip_exif()/f/image/g3rXMd2cJptmMzsVG8bDFLPP.jpg?f=fotoalbum_large)
Smalle bospaadjes, heerlijk.
:strip_exif()/f/image/j789QUWFI2wVuzfCMzzFLPnm.jpg?f=fotoalbum_large)
De uitzichten liegen er niet om.
Vandaag ook weer op tijd weg, terug naar Bourscheid-Moulin, waar ik gisteren eindigde. Hier moet je meteen een beslissing nemen: neem je de route langs de Sûre, met risico dat je moet omkeren omdat de waterstand té hoog is, of ga je meteen langs de asfaltweg omhoog? Ik nam het risico, ookal stond er veel water in de rivier. Gelukkig viel het al bij al nog mee, en kon ik met een aangenaam tempo vlak langs de Sûre lopen. Eventjes klimmen om over het spoor te komen, een stukje vochtig pad om dan aan de eerste klim van de dag te beginnen. Vanaf kwam ik vrij veel mensen tegen, met name Nederlandse vrouwen waren veel vertegenwoordigd. De eerste paar uur was het voornamelijk klimmen, afwisselend weer over smalle paadjes en brede boswegen. Uiteindelijk kwam ik aan bij het Napoleonsknäppchen, een boom die geplant werd ter ere van de zoon van Napoleon. Het is ook meteen het hoogste punt van de dag. De komende paar kilometers zouden me weer naar beneden, het dal in brengen. Tot vlak aan de camping. M'n vrouw van plan was om pannekoeken te bakken, dus had ik een doel voor deze middag: op tijd op de camping zijn. Via nog wat smalle paadjes kwam ik uiteindelijk aan bij het hotel in Dirbach-Plage, waar de route over het terras verder liep. Hier stak ik ook de laatste keer de Sûre over, maar ik zou 'm nog wel een paar keer zien die dag. Na nog ruim een uur vloeken op de flank wegens smalle, vochtige paadjes met veel braambessen, brandnetels en omgevallen bomen kwam ik uiteindelijk aan op de camping, waar de pannekoeken net klaarstonden
Gesterkt en weer klaar om nog een paar kilometer te wandelen, ging ik weer op pad. Dit stuk kende ik al, want dat was hetzelfde als het begin van de eerste dag. Net voorbij het station van Goebelsmühle ging het pad echter weer flink omhoog, maar vlakte al snel weer af om langs de flank kalmpjes omhoog te klimmen. Vlakbij Lipperscheid daalde het pad weer naar het dal, waar ik via een kleine omweg weer kon opgepikt worden door m'n vrouw.
:strip_exif()/f/image/gmgfv7WUhIZ0OsK2qAHqjdyR.jpg?f=fotoalbum_large)
Als er geen bankje is, zal een boomstam ook wel voldoen.
Ook deze morgen werd ik weer afgezet door m'n vrouw op het eindpunt van de vorige etappe. De Lee Trail loopt hier langs een vrolijk stromend riviertje rustig omhoog, goed om de benen weer op te warmen. En dat was nodig, want na een paar kilometer kwam het stevige werk: de Morberlee omhoog. De Morberlee is één van de bekendste Lees van de trail, maar ook één van de avontuurlijkste. Over de kale, afgesleten heuvelrug ging het op een rustig tempo verder. Onderweg kwam ik nog de twee Nederlandse dames van dag één tegen. Na een kort babbeltje ging ik verder door Hoscheid, een slaperig dorpje bovenop een heuvelrug. Hier nam ik de kans om even m'n armen in te smeren, want het was inmiddels zo opgeklaard dat de zon zich zelfs liet zien. Warm was het niet, hooguit een graadje over 16,17. Maar geen probleem, de Lee Trail zorgde wel voor de nodige warmte. Na Hoscheid ging het weer naar beneden via een brede bosweg. Ik hoorde ondertussen allerlei geluiden uit het dal, bijna muzikaal. Niet zo vreemd, want de Lee Trail loopt hier een deel samen met een Klangenweg: een lokale wandeling met een paar instrumenten onderweg. Bijvoorbeeld een heel grote houten xylofoon, of een metalen knikkerbaan. Heel leuk en zorgde zowel voor de passerende wandelaars als voor de wandelaars verder in de vallei vast voor een leuke verrassing.
Zodoende verliepen de kilometers vlot, en na nog een paar keer de verschillende flanken van het dal gezien te hebben liep het pad weer de omhoog, naar een heuvelvlakte. Hier leidde het pad me naar weer een vrij open Lee, dit keer de Hoflee. Hier was duidelijk een brand geweest een paar jaar geleden, waardoor dit nu een vrij kille omgeving was. Toch gaf een een mooi uitzicht op het dal, waar alleen de spoorlijn doorheen liep. Ik nam hier ook even pauze om te lunchen en op adem te komen. De volgende kilometers kan ik alleen maar beschrijven als: afdalen, smalle paadjes, veel braambessen en hier en daar een afgrond. Avontuurlijk zeker, maar wel heel rustig. Ik nam m'n tijd om waar ik kon even van de omgeving te genieten, al was het maar om even op adem te komen. Ik begon ook te merken dat m'n CamelBak bijna leeg was, dus ik begon iets zuiniger om te gaan met m'n water. Gelukkig werd het pad weer makkelijk en had ik weer bijna m'n gewoon tempo. Dit ging vlot en na een kleine omweg om de finale van de geocache op te lossen begon ik met volle moed aan de laatste kilometers van de Lee Trail. Door een kleine misvatting van de kaart tijdens het plannen kwamen er nog wel een kleine twee kilometer bij, maar die waren gelukkig makkelijk en toch de moeite. Uiteindelijk kwam ik via de laatste afdaling van de laatste lee aan in Kautenbach. Het dorpje zelf stelt niet veel voor, maar heeft wel een treinstation. Natuurlijk had ik net de vorige trein gemist, maar geen probleem: er was een bankje, het zonnetje scheen en er was een drankautomaat.
Na een - beetje confronterende - treinrit van welgeteld 3 minuten stond ik weer in het station van Geubelsmühle, waar alles begonnen was.
:strip_exif()/f/image/cf36aIevp9BDkv61V0XVoKoz.jpg?f=fotoalbum_large)
De Morberlee is een avontuur op zich.
:strip_exif()/f/image/IZ5y3RCkbprDY8fnD7eqGXa7.jpg?f=fotoalbum_large)
De Morberlee na een halve dag wandelen.
Conclusie:
Dank je voor de tips allemaal, de Lee Trail is een klein pareltje in Luxemburg. Het is heel goed bereikbaar, mede door het gratis openbaar vervoer. Ik heb een paar keer geprofiteerd van een persoonlijke taxidienst, maar als die er niet was, dan was het hooguit een beetje meer plannen.
De trail zelf is redelijk uitdagend, met meer afwisseling dan de Mullerthaltrail. Zoals elke wandeling in Luxemburg is ook deze zeer goed gemarkeerd, en voorzien van veel bankjes om te genieten van het uitzicht. De paden zijn bij momenten wel redelijk overgroeid en er ligt wel eens een boom in de weg. Niet storend (behalve één keer, vlak bij camping du Nord), en dat kwam dus niet al veel voor.
Zeker een aanrader dus. Je kan 'm ook in twee dagen doen, maar ik voor mij was drie dagen ideaal.
:strip_icc():strip_exif()/u/210761/hopjesvla.jpeg?f=community)
/u/5091/crop61ea61f79e935_cropped.png?f=community)
:strip_exif()/u/42138/IpodFoetusAvatar.gif?f=community){kind=avatar}
/u/546284/adrielhernandez-tux-nokia60.png?f=community)
:no_upscale():strip_icc():fill(white):strip_exif()/f/image/F3kvLV6LpqvONGJqXsGqRor3.jpg?f=user_large)
:no_upscale():strip_icc():fill(white):strip_exif()/f/image/RRU6n6zjxBzfLORjBFgcipTK.jpg?f=user_large)
:strip_exif()/u/87698/avatarline.gif?f=community){kind=avatar}
/u/60597/crop5e56eb57d66d4_cropped.png?f=community)
:strip_exif()/u/165291/Beholder60.gif?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/405546/crop564af46129310.jpeg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/54503/oogmoon.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/152513/Bart-klein.jpg?f=community)
:strip_exif()/u/316566/crop570109b769a18_cropped.gif?f=community)
:no_upscale():strip_icc():fill(white):strip_exif()/f/image/g3rXMd2cJptmMzsVG8bDFLPP.jpg?f=user_large)
:no_upscale():strip_icc():fill(white):strip_exif()/f/image/j789QUWFI2wVuzfCMzzFLPnm.jpg?f=user_large)
:no_upscale():strip_icc():fill(white):strip_exif()/f/image/gmgfv7WUhIZ0OsK2qAHqjdyR.jpg?f=user_large)
:no_upscale():strip_icc():fill(white):strip_exif()/f/image/cf36aIevp9BDkv61V0XVoKoz.jpg?f=user_large)
:no_upscale():strip_icc():fill(white):strip_exif()/f/image/IZ5y3RCkbprDY8fnD7eqGXa7.jpg?f=user_large)
:strip_icc():strip_exif()/u/338586/crop61f9716dbb141_cropped.jpg?f=community)
:no_upscale():strip_icc():fill(white):strip_exif()/f/image/1pbrOM9pAknj8NZ2J97rAqRt.jpg?f=user_large)
je komt toch niet vanuit buiten de EU?
:strip_exif()/u/47330/ava.gif?f=community)
:no_upscale():strip_icc():fill(white):strip_exif()/f/image/NEIna5ivZZrScn30y8RBDR5W.jpg?f=user_large)
:strip_exif()/u/93800/hft_lumpy.gif?f=community)
. Al m'n spullen maar vast onder de tarp verzameld en maar wat eerder aan het eten begonnen dan ik eigenlijk van plan was. De ketel op t vuur om water aan de kook te brengen voor de rijst. Ondertussen groentes snijden (ui, paprika, knoflook) met de MKM Normar, zeker geen keukenmes maat hij gleed echt overal doorheen als boter.
:strip_icc():strip_exif()/u/178794/Iron_Maiden_klein.jpg?f=community)
/u/53007/DustPuppy.png?f=community)
):strip_icc():strip_exif()/u/105486/crop570f76e2c528c_cropped.jpeg?f=community)
:no_upscale():strip_icc():fill(white):strip_exif()/f/image/K69C9MKLmVMyRyeMtoz4wOX5.jpg?f=user_large)
:no_upscale():strip_icc():fill(white):strip_exif()/f/image/5VcPFGu8ISKXxGuFE4ndq9vP.jpg?f=user_large)
:no_upscale():strip_icc():fill(white):strip_exif()/f/image/v61XOwWVCiY6xi67PaquWrc4.jpg?f=user_large)
:strip_icc():strip_exif()/u/90610/avatar1.jpg?f=community){kind=avatar}
:strip_exif()/f/image/hf9stV80baGpIGu34OnE2mEZ.png?f=user_large)
