Afgelopen zomer weer sinds lang geleden een topje beklommen in het kader van 'beklim dat ding'. Ik was met het gezin op Isle of Mull. Laat daar net de hoogste munro van Hebriden staan. Zoals je weet zijn munro's niet vreselijk hoog relatief gezien maar is het in de Schotse hooglanden wel aardig alpien te noemen,
Het object betrof de Ben More op Mull met een top zo rond de 970 meter. Gezien de weersomstandigheden, het was een regenachtige en winderige week met op de dag van de beklimming een window van ongeveer 8 uur droog maar bewolkt. Daarom ook maar voor de normaalroute gekozen (de snelste). Deze start vanaf de kust op zee niveau en gaat gewoon keihard dwars op de hoogte lijnen gewoon recht omhoog. Zigzaggen? No Way in Schotland, gewoon omhoog stoempen en niet zaniken met zigzagjes. Gelijk al veel bog wat door de neerslag van vorige dagen niet bepaald droog stond.
Een snelstromende rivier oversteken:
En verder met mijn oudste dochter door de bog verder omhoog (foto genomen door mijn achterblijvende vrouw en jongste dochter, die vonden het te zwaar worden):
Zicht begon ronduit belabberd te worden door de bewolking die gewoon over de flanken heen stroomden met aardig hoge windsnelheden (60 km/h). De wind en totale gebrek aan zon zorgde dat je binnen no time onderkoeld geraakt als je geen maatregelen neemt. Ergo op ongeveer 700m vol in het goretex gehesen met daaronder nog een donsjas.... Nu stapje voor stapje rustig verder omhoog want je wil ik niet oververhit geraken.
Inmiddels door het slechte zicht het pad soort van kwijt geraakt maar met GPS en het adagium omhoog, omhoog door de bog verder omhoog gestoempt. Op ongeveer 870m weer op het pad gestoten (dankzij de GPS). Dat pad was een pad van los steenslag waarbij op sommige steilere stukken iedere stap omhoog een halve stap naar beneden was. Kon je beter toch beter even naast het pad door de bog verder omhoog.
Uiteindelijk kom je via een brede graat toch op soort van bovenop bij de eerste sub top. Vandaar iets weer dalen en dan weer straf omhoog naar de tweede onder top die net wat hoger ligt. Dan nagenoeg vlak doorlopen naar de echte top:
Daar snel een zak cashews naar binnen gewerkt en weer naar beneden glijden over steenslag en remmen in de bog. Op zo'n 800m kwamen we weer uit de wolken en trok het weer open, ergo weer alles strippen.
Kort samengevat 4 uur nodig gehad om op de top te komen 3,5 uur om weer naar beneden bij de auto te komen. Daar weer snel wat noodles gegegeten in de volle zon, lekker opwarmen. Toen we in de auto stapten betrok het weer en weldra weer regen. Kortom een perfecte timing maar een loodzware klim.