hoevenpe schreef op woensdag 02 november 2016 @ 08:29:
Wat je beschrijft is een wereld van spelletjes, kille berekening, belangen en beeldvorming. Nergens lees ik idealen, het daadwerkelijk luisteren voor het eigen electoraat (juist als dat electoraat iets anders vindt dan jij zelf). Het politieke handwerk lijkt het doel geworden in plaats van het middel.
Voor idealen moet men aan de andere kant zijn. Dat laatste zijn we als partij duidelijk over (ik heb persoonlijk mijn bedenkingen bij deze insteek, maar goed), wil een partij overwicht kunnen bereiken dien je het aanwezige politieke spectrum in zijn geheel als mogelijke instrumentatie bezien. Dat vereist een insteek van segregatie, wat in psychologisch opzicht best slim is, aangezien het mensen die geen focus op strikt selectief belang hebben op subtiele wijze dwingt tot relatief onbewuste aanpassing naar jou toe. Een prachtig voorbeeld in deze is de interactie tussen bestuur en menecae van VVD en PvDA. Beiden komen van oorsprong uit dezelfde koker, en dat is ook iets wat helpt om de PvDA zich naar de VVD te laten richten, bijvoorbeeld waar het aankomt op interactie met de PVV. Voor de VVD is die laatste onderdeel van mogelijke instrumentatie, de PvDA ziet dat als zwaktepunt vanuit kaders van principes en andere sokjes, werpt zich dan ook op om de VVD spreekwoordelijk te beschermen tegen wat zij zien als verleidingen. Het resultaat is er ook naar geweest: fragmentatie binnen de PvDA, consistent compromis naar de VVD toe. Dit als kleinschalig voorbeeld.
Ik besef volledig dat het hard over kan komen, maar dit is Nederlandse politiek aan de voet van de 21e eeuw, gestoeld op inspiratie ten aanzien van dualiteit en netwerkbehartiging uit de V.S.. Maar de essentie is niets nieuws, dit is altijd al zo geweest. Het grote verschil zit hem niet eens in randverschijnselen als media of ontwikkelingen in economie of technologie - de VVD heeft simpelweg erkend dat wat de burger omschrijft als kloof ook instrumentatie is. Die innovatie van perspectief zorgt voor veel meer ruimte tot planning en handeling dan ooit tevoren. Belangrijker, het schept ruimte om meer flexibel om te gaan met vereisten van en middelen voor het traditionele scheppen van vereist electoraal draagvlak.
Als partij richten wij ons niet op het belang van samenleving of maatschappij. Wat "vroeger" de ideologie en het fundament van principes was (voor het sturen vanuit de zijlijn op basis van invloed en netwerk zonder overwicht) is nu louter instrumentatie. De banale term is marketing. We mogen hier best eerlijk in zijn, we zijn geen partij voor algemeen belang, dat zijn we nooit geweest. Er zijn echter heel veel dingen veranderd in het sociaal-economische bestel, het is verklaarbaar dat zowel burger als bedrijf zich laten leiden door beeld en emotie, ongeacht dat er geen focus is op behartiging van de daar door voorgestelde belangen.
Politiek is een afgeleide van menselijke interactie binnen een dynamiek van gedeelde afhankelijkheden en blootstelling. Wat mensen omschrijven als de "kloof" tussen politiek en samenleving is als term te begrijpen, is als observatie ook te verklaren. Maar we moeten hier eerlijk in zijn, de kloof is gegroeid ten aanzien van vorige periodes in eerder verleden. Vraag is dan ook waarom? Ik zie vaak reacties dat dit zijn oorsprong heeft in politiek, toch is dit op zijn best geen volledig antwoord of zelfs maar wijzen met de vinger. Die politiek is immers een afgeleide van interactie, en daar zit de kern van het verhaal. Nederland heeft tijden gekend waar zowel burger als bedrijf actief participatie zochten in politieke processen. Dat gaat van bijeenkomsten van politieke partijen via het sturen van brieven en informeren van coryfeeën tot verenigingen, discussiegroepen, verticale integratie van burgerlijke participatie in processen van bestuur tot helemaal aan de andere kant zaken als vakbond, VNO, instellingen van balans en op het uiterste einde het Malieveld.
Die processen van participatie zijn vanuit een tijd van relatieve luxe en iets tussen rust en glorie in niet enkel tot relatieve stilstand gekomen, ze zijn lang genoeg verwaarloosd om functionaliteit te hebben verloren. Politiek als afgeleide is afhankelijk van participatie, het is een proces van interactie. Valt dat weg, dan volgt op uiterst verklaarbare wijze dat er ruimte komt binnen welke politieke dynamiek dan ook voor menselijk gedrag op eigen instigatie. Het is alsof het vacuüm ooit gevuld en onder druk gezet werd door het vat er om heen, nu moeten de paar moleculen die er in zitten zelf in beweging blijven. Het is volstrekt natuurlijk, ongeacht wat we er van vinden (en van de effecten), dat een menselijke dynamiek die op zichzelf staat uiteindelijk ook enkel naar zichzelf kijkt en zichzelf voedt.
Dat schept uiteindelijk een wisselwerking opnieuw. Welke kant dat opgaat is ook opnieuw een proces van interactie op basis van omstandigheden, afhankelijkheden en de ruimte voor participatie in die processen toegestaan daardoor. We zien dan ook in de menselijke geschiedenis dat het altijd moeilijker is voor samenlevingen om a) objectief te zijn ten opzichte van wat men ziet als de spreekwoordelijke kloof (versus enkel de perceptie van effecten ervan) en b) genoeg energie momentum te geven om de ontstane inertie een andere beweging te geven.
Ik denk dat het van wezenlijk belang is om onze perceptie van beeld wat meer te toetsen. Tevens om eens na denken over de verschuivingen die hebben plaatsgevonden. Politiek zonder participatie vorm logischerwijze fundamenten voor continuïteit van eigen voedingssysteem. Voeg toe regulier menselijk gedrag (waar we ook best wat eerlijker over mogen zijn) en het resultaat is volstrekt natuurlijk. Dat mogen we best koud, kil en vreemd vinden, maar het is geen onbekende menselijke dynamiek. Een te vaak niet erkende, dat klopt. Maar dit is de realiteit.
hoevenpe schreef op woensdag 02 november 2016 @ 08:29:
Ik was 1 van die 450.000 Nederlanders die getekend heeft voor dit referendum en heb uiteindelijk ook 'nee' gestemd. Niet zozeer om Oekraïne, wel om de politiek duidelijk te maken dat de eurofiele trein tot stilstand moet komen. Dat de politiek het Nederlandse belang weer moet laten prevaleren boven dat van Brussel, dat ik een democratie het volk altijd het laatste woord dient te hebben ongeacht de gevolgen. Uiteindelijk is het geworden wat we allemaal al van veraf zagen aankomen: de totale ontmaskering van de gevestigde orde, het einde van de illusie van democratie...
Had Mark na een paar weken gezegd "ik leg het naast me neer, we ratificeren gewoon" dan had ik daar nog best begrip voor kunnen hebben. Wees gewoon eerlijk, stop met liegen en draaien. We zijn geen kleine kinderen, het internet vergeet niets meer!
Vanuit het gevestigde publieke (en algemene) perspectief op politiek had men daar inderdaad begrip voor kunnen hebben. Sterker nog, indien de politieke dynamiek in zijn aard ook tegenwoordig was zoals mensen het zien dan was de mogelijke actie van het van de hand wijzen volstrekt natuurlijk geweest.
De realiteit is echter dat mensen heel veel moeite hebben met erkennen dat de politieke dynamiek anders is dan in het verleden, dat de methodiek van strategische oriëntatie gebaseerd is op omstandigheden en voorwaarden heel anders dan in de periode waarin mensen hun perspectief gevormd hebben.
Even los van de perceptieproblematiek van Eurofilie :-) Het is een discussie op zichzelf om uit te werken hoe weinig daarvan überhaupt bestaat, welke agenda's er aan welke kant zijn en hoe groot het verschil is de afgelopen twintig jaar tussen wat gepresenteerd is geworden als komende uit of voor de koker van Europa versus de politieke realiteit van instigatie van besluitvorming en ontwikkeling (van kledinglabels tot de framework programs, de onderliggende realiteit is heel anders dan zowel burger als bedrijf gepresenteerd krijgen - het is ook geen wonder dat men allergisch geworden is voor Europa i.p.v. de nationale politiek aan de voet van wat als Europees in beeld gebracht wordt) :-)
Ik begrijp het smaakje wat je bij het draaien gekregen hebt, ik hoop echter dat het wat duidelijker is geworden dat de aard van het spel anders is dan we als samenleving menen, verwachten of aannemen. Dat is absoluut niets nieuws onder de zon. Wat wel nieuw is, dat komt neer op de strikte focus van belangenbehartiging die niet langer een oefening van balans is (zoals inmiddels gevestigd in zowel algemene Nederlandse mentaliteit en cultuur met het poldermodel nog achter de oren en de voeten in de aarde van het consensusmodel voor balans uit de tijd van voor de Grote Oorlog. Ik begrijp absoluut hoe moeilijk het is voor Nederlanders om de verschuivingen in politiek gedrag te erkennen, ook al ziet men het wel - maar verwijst men er naar als kloof, zonder te wijzen naar de veranderingen in politieke focus van gedrag.
hoevenpe schreef op woensdag 02 november 2016 @ 08:29:
Dit verdrag gaat gewoon geratificeerd worden, alle krabbels in de kantlijn hebben geen enkele juridisch bindende waarde. Waarom dan nu dit 'spel'? Waarom je eigen kiezers als domme kleine kinderen behandelen, interpreteren wat ze bedoeld zouden hebben met 'nee'?
Omdat kiezers emotioneel zijn. Ongeacht onderwerp, dit is een ontwikkeling van groepsdynamiek die niet valt te ontkennen. Dat geeft voor politieke visie een keuze: je gaat er tegen in, of je maakt er gebruik van. Het laatste is het makkelijkst, het vereist echter wel dat je de dynamiek versterkt door het perspectief consistent te bevestigen.
Begrijp me niet verkeerd, maar ik ben soms verbaasd ten aanzien van de verbazing die mensen op tafel leggen voor hun frustratie en emotie in dit soort zaken. Het is echt niet zo dat dit nieuw onder de zon is. Zeker voor Nederland, waar een aspect van regentisme een fundamenteel onderdeel van zowel periodes van verzuchting als organisatie van continuïteit is. Hou jij ze bezig / arm / dom - en tegenwoordig nieuw: boos (als vervanger voor bang, wat gezien de recente recessie in de koelkast moest). Het is ook niet zo alsof dit een louter politiek concept is, als dat zo zou zijn dan zouden mensen elkaar niet ook zo bejegenen in clubs, verenigingen, scholen en bedrijven. De menselijke aard is complex, een oefening in balans, rust op basis van aangeleerde stimuli uit een verleden heel anders dan het moderne geschapen (modern is goed, toch?).
hoevenpe schreef op woensdag 02 november 2016 @ 08:29:
Dit is de kloof tussen politiek en kiezer, heel mooi beschreven in jouw stuk. Ik heb de afgelopen 25 jaar altijd VVD gestemd, in goede en slechte tijden. Inhoudelijk ligt het programma het dichtste bij me maar dit jaar zal het echt een andere partij worden. Ik wil graag een partij zonder spelletjes, die niet eerst waarschuwt voor het rode gevaar om er binnen 2 dagen mee te gaan regeren (en nivelleren ook een feest vindt totdat Spekman te opzichtig ermee ging koketteren).
Met grote weerzin stem ik anders ook al weet ik nog niet goed wat. Er zijn geen echt goede keuzes meer, het liegen en draaien is helaas geen exclusieve VVD eigenschap...
Als je de hedendaagse politieke realiteit zoals omschreven kil ervaart, dan is het volgende nog harder. De enige keuze is en blijft VVD. Er is immers geen alternatief realistisch krachtig genoeg om continuïteit te garanderen. Zeker, daar kan, mag en moet veel over gezegd worden, maar de effectieve en praktische realiteit is eigenlijk heel simpel: de partij is de enige met voldoende gewicht om de status quo van zaken die gezien worden als belangrijk in stand te houden.
Even los van alle marketing (en los van het subtiele maar grote verschil tussen dat en daadwerkelijke belangenbehartiging - of zelfs maar onderhoud en aanpassing van systemen), als het er op aankomt kiezen mensen voor datgene wat in hun perceptie (!) hun primaire en secondaire basisbehoeften garandeert.
alexbl69 schreef op woensdag 02 november 2016 @ 09:41:
[...]
Ben het volledig met hoevenpe eens, had dit woord voor woord zelf op kunnen schrijven.
---
Dat zie je nu overal in Europa (en nu dus ook in de VS) gebeuren. En het is evident dat de politiek aan zet is om weer richting de burgers te bewegen.
Is dat ook zo? Ik ontken niet de observatie, ik wijs wel even naar de perceptieproblematiek in je opmerking. Politiek is een afgeleide van, weet je nog? Waar komt dan het idee vandaan dat politiek er is voor? Dat politiek op magische wijze voerend is?
Ik begrijp waar je naar wijst, maar er zitten aannames in die weliswaar verklaarbaar zijn, echter nog nooit realistisch zijn geweest. Wat is de kloof, waar men naar wijst? Is het louter de afstand tussen politiek versus burger & bedrijf, of is het de afwezigheid van interactie daartussen. Het is iets om over na te denken. Immers, in het eerste geval moet de mens rustig blijven zitten wachten op politiek die over de kloof bruggetjes slaat (alsof de menselijke aard dat mogelijk of zelfs maar wenselijk maakt voor een besloten dynamiek), het tweede scenario komt neer op het herstarten van individueel en groepsgedrag gericht op participatie in wat men tegenwoordig als iets volledig gescheiden van normaal menselijk gedrag beschouwd.
Nederland als constructie kent geen mechanismen die participatie garanderen of zelfs maar stimuleren, niet zoals dat bijvoorbeeld gekend is in buurlanden als Duitsland.
Maar terug naar de kern van het topic, een laatste opmerking, onderschat nooit de aard van de mens in al dit soort zaken. Door de bank genomen (in de recente geschiedenis zelfs vaak letterlijk) volgt de mens vrij makkelijk. Onderschat dus niet de reflex om juist datgene te volgen wat geen focus heeft om meer dan louter de perceptie van het garanderen van genoemde basisbehoeften.
Ik blijft het grappig vinden in dit opzicht dat een PVV gezien wordt als nieuwe politiek, of zelfs maar "tegen" politiek. De PVV is instrumentatie, sluit zich aan bij het bestel en gevestigde verdeling binnen het ontstane voedingssysteem van politiek. Als gegeven is het zelfs meer conservatief dan een VVD, als we alle beeldvorming los zouden laten en nuchter zouden kijken naar handelingen en keuzes in interactie met welke delen van het politiek bestel zouden mensen dat ook zien. Het compromis van schisma en het convenant van de boerderij van Hans werkt nog steeds op uitermate bestendige wijze. De "andere kant" is er door betroffen, voor de VVD is de rest een oefening in gebruik van beschikbare instrumentatie.
Dat schept een politiek-maatschappelijke realiteit waar er weinig keuzes zijn, waar het spel kil mag overkomen maar waar keuzegedrag zonder veel moeite aansluiting heeft bij eerdergenoemde oefening in gebruik van. De rest is menselijke psychologie. Misschien smakeloos, maar het werkt.
Of het verstandig is, dat is een heel topic op zich. Het is de aard van dit soort voedingssystemen dat er altijd een omvorming plaatsvindt tot wat gekend is als gulzige systemen. Dat dit proces reeds actief is, dat is zichtbaar in de casus van het monsterministerie wat af en toe in beeld opduikt. Dat baart zorgen, maar het is niet iets waar de gemiddelde burger naar kijkt voor meer dan dat beeld. Symptoom is niet hetzelfde als ziekte. Dat gezegd zijnde, het is gekend dat dit soort systemen van organisatie weinig tot geen energie overlaten uiteindelijk voor aanpassing van systemen. Daar zit nu precies mijn persoonlijke zorg, aangezien het Nederlandse systeemdenken veel moeite heeft met het erkennen van verschuivingen in afhankelijkheden en de vereisten van continuïteit van behartiging daarvan.
Bot gezegd, er zijn redenen waarom er de afgelopen periode weinig echt gedaan is, het heeft immers geen focus ook als is er nog energie daarvoor beschikbaar. Het loont zich niet.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.