Tribits schreef op woensdag 06 april 2016 @ 23:26:
[...]
Psychologisch gezien komt het er dan op neer dat ze beide op de angst van de burger in proberen te spelen. maar op een verschillende manier. Het blijkt alleen keer op keer dat het pro kamp dat de doemkaart van economische tegenspoed en recessie (gecombineerd met het argument dat pro Europa zekerheid biedt) speelt een stuk minder indruk maakt dan het anti Europa kamp dat vertrouwt op de dreiging van en misbruik door buitenlandse naties en het verlies van zelfbeschikking. Blijft hoe dan ook een vreemde situatie dat er vooral sterk op de emoties ingespeeld wordt waar je als politicus uiteindelijk toch vooral besluiten moet nemen op basis van feiten.
Waarom zou dat vreemd zijn? De arena van emotie is geschapen door het stemgedrag van de afgelopen decennia in ons omgaan met interne en externe afhankelijkheden als electoraat. Dit heeft politieke kaders vorm, richting, tempo en focus gegeven. Het is een volstrekt natuurlijk klimaat aldus.
Dat er nu dus mensen zijn die daar slim gebruik van maken voor selectief gewin is een net zo natuurlijk effect. Dat dit niet leuk is kan zijn, is begrijpelijk, maar dit is het klimaat wat geschapen is middels collectief gedrag en keuze.
We kunnen dan wel naar "de politiek" wijzen, maar het Nederlandse consensusmodel is een participatiemodel voor balans in belangen. Er is in dit opzicht nog altijd niets anders: elke samenleving krijgt de politiek die zij verdient - het is een harde uitspraak maar het is een effectieve realiteit.
Voeg daar aan toe de breekpunten in effectiviteit van traditionele kaders, methodologie en middelen ten aanzien van versnellingen en verschuivingen binnen die samenleving, hou rekening met de toegenomen druk daarop vanuit falen in omgang met afhankelijkheden en je krijgt niet enkel een versterking van eerdergenoemd klimaat, je krijgt ook een politieke dynamiek van reflexief en selectief handelen op basis van de enige instrumentatie met nog enig resultaat. Het is een zelfbevestigend en versterkend effect.
En tja, als emotie de enige arena is en dit het enige waar je op in doet zetten, dan krijg je op gegeven moment te maken met de effecten van eigen entropie en de introductie van innovatie op die inzet door anderen die niet te maken hebben met gevestigde kaders en verdelingen.
Op zich is het niets bijzonders, maar toch zou het ons tot denken moeten aanzetten.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.