Miki schreef op dinsdag 05 april 2016 @ 17:05:
[...]
Ik denk dat je hem aardig bij de kop hebt al wil ik er wel aan toevoegen dat er ook een ontzettende segregatie in de samenleving te bespeuren is. In de vorige eeuw had je ook duidelijk de zuilvorming maar had je dat deze groepen goed vertegenwoordigd waren in o.a. vakbonden, instituties en politieke partijen. Vandaag de dag zie je dat dat soort instituten weinig invloed meer hebben op hun achterban en dat de jonge aanwas achterblijft. De hedendaagse politiek lijkt zich ook geen houding te geven hoe hier mee om te gaan en meer haar oren te laten hangen wat lekker klinkt in de oren van de grote gemene deler.
Met dat betreft is het jammer dat bijvoorbeeld Jesse Klaver van de GL zijn verhaal niet goed weet over te brengen aan de boze onderklasse want zijn verhaal en oplossingen zouden veel boosheid van de onderklasse kunnen wegnemen.
Anyway net toevallig een verkapt stemadvies gekregen van mijn werkgever(ik ben beleidsambtenaar)
Klopt, en die segregatie is niet enkel aan het toenemen, het is zich als patroon aan het verankeren in de mechanismen van zowel verdeling als participatie. Ik heb hier bij EEAS daar een flink aantal studies over tafel zien gaan bij verkenningen ten aanzien van strategische partners als de VS, maar ook de komende kwestie van het VK, maar het valt me op dat er meetbare parallellen zijn tussen de ontwikkelingen in Nederland tegenwoordig en de patronen in de VS net na de jaren '80 vorige eeuw.
Daar kan veel over gezegd worden, en veel variabelen en factoren zijn in aard en dynamiek anders, maar de componenten van emotie en overtuiging als basis voor herinrichting verdelingen op basis van vereisten als selectieve participatie zijn identiek. Segregatie is een natuurlijk gevolg. We kunnen best iets leren van huidige ontwikkelingen hier die elders reeds geconsolideerd zijn.
De Nederlandse gevestigde politiek is niet in staat om dergelijke processen waar te nemen voor meer dan functioneel ten aanzien van organisatorische afhankelijkheden.
Dit is een eigenschap van politiek, de focus is vanuit dynamiek op koehandel voor korte termijn in het zicht van afhankelijkheden. Dit soort trendmatige ontwikkelingen zijn het domein van collectief bewustzijn, maar goed, dan zijn we terug bij dat oorspronkelijke concept participatiemaatschappij. Je zou kunnen zeggen dat dit dus niet al te goed zit, maar alles is altijd mogelijk. Er zijn ook goede tekenen, zelfs in het licht van (gebrek aan) bewustzijn van de huidige situatie van dit referendum lijkt het als instrument toch nog steeds potentieel te hebben voor dat collectieve fundament (NOS:
Nederlanders zien het houden van een referendum wel zitten).
Klaver, prima, maar laten we eerlijk zijn. Acte de présence en katalysator, maar er zijn redenen waarom het gevestigde deel van eigen partij het prima vindt dat hij in de loopgraven van belastingdossiers zit. Geef hem een paar jaar koehandel en hij zal niet anders zijn dan de rest. In dat opzicht is het voor die partij misschien wel goed dat hij boodschappen niet over weet te brengen, in organisatorisch opzicht is een van de effecten het terug reiken naar eigen spreekwoordelijke parochie.
Wat dat stemadvies aangaat, dat is iets wat ik op meer plaatsen heb gezien. Nut heeft het niet, daarnaast, vanuit de huidige omstandigheden en sociale dynamiek vraag ik me oprecht af of het niet ronduit contraproductief is. Het doet me denken aan het reflexieve gedrag van lokale overheden in Nederland tijdens debatten en vergaderingen omtrent asielzoekersperikelen, waarbij duidelijk werd dat de oude methodes van "advies & opleggen" niet meer werkten, zelfs contraproductief waren, terwijl die plaatsen waar methodiek aangepast werd aan de tijd (communicatie, uitwisseling, toetsing, e.d.) en daar bewust in geïnvesteerd werd er niet enkel nuttige interactie was maar - misschien belangrijker nog - de discussies stap voor stap van emotie ontdaan werden.
Misschien dat je werkgever eens een verkenning zou moeten doen ten aanzien van concepten als communicatieprocessen, post-mortems, organisatorische innovatie e.d.

Lekkerboeie86 schreef op dinsdag 05 april 2016 @ 17:17:
[...]
Oftewel het is allemaal de schuld van Geenstijl en de PVV. Ik geloof er zelf geen barst van dat Geenstijl zo'n groot bereik heeft dat ze heel Nederland kunnen beïnvloeden. Daarnaast is dit een mooi voorbeeld hoe je niet van eigen kracht uit gaat.
Nogmaals ik ben ervan overtuigd dat als de politiek genoeg feiten en voordelen kan noemen voor dit verdrag dan zal de uitslag ook zo zijn. Maja als dat niet lukt of de argumenten weinig steek houden.. Tja dan verlies je.
Ik sluit trouwens helemaal niet uit dat een meerderheid voor het verdrag is. Het verschil zal sowieso niet heel groot zijn.
Je over- en onderschat mensen. Het is heel erg makkelijk om groepsgedrag te beïnvloeden. Ik heb het dan niet eens over de relatie tussen memes en gedrag in informatietheorie, maar over simpele mechanismen voor perceptie en beeldvorming. Daarnaast zit onze psychologie ons heel snel in de weg, bij gebrek aan bewustzijn en geïnternaliseerd gedrag ten aanzien van toetsing en uitwisseling van informatie al helemaal.
Ik gaf het eerder aan, je kan heel simpele kleine experimenten doen om daar zelf eens van te schrikken. Een van de meest gekende ten aanzien van het scheppen van groepsgedrag is het sollicitatie experiment. Nodig een hoop mensen uit die niets met elkaar te maken hebben, geef het een kader en een doel, laat ze bij elkaar komen in een grote kamer met in het midden een ronde tafel. Vervolgens gebruik je een twee- of drietal mensen als actors of agenten om ieder iemand te selecteren voor een gesprekje in het zicht van de rest. Tijdens uitvoering van die gesprekken begint men rond te tafel te lopen. Een kwartiertje later zie je iedereen dezelfde beweging in die kamer navolgen.
Instrumentatie gekoppeld aan beeldvorming maakt het niet enkel mogelijk om schaal, tempo en richting te beïnvloeden op grotere groepsniveau's, het introduceert ook de factor van focus. Oprecht, het is niet moeilijk om een samenleving te beïnvloeden. Dit is ook niet iets opmerkelijks, we wijzen wel met de vingers naar landen als Noord-Korea (het grootste zogeheten
social engineering project ter wereld) of Rusland, maar - ook weer vanuit psychologische reflex - we wijzen onze kwetsbaarheid voor dit soort zaken thuis resoluut af.
Enfin, ik denk niet dat we echt moeten spreken in termen van schuld of vingers wijzen, ik heb echter wel de indruk dat wanneer dit allemaal voorbij is en de Nederlandse samenleving zich komt af te vragen wat er ook al weer gebeurd is met dat instrument van referendum het niet onverstandig zou zijn om vragen te stellen ten aanzien van het gebruik van dergelijke instrumentatie. Elk instrument kan op meerdere manieren ingezet worden, dat kan goed zijn, ook slecht. Misschien belangrijker nog is dat ook bij vormen van gebruik we altijd
cui bono er op moeten loslaten. Wie heeft waar baat bij. Is dat nut hetzelfde als het collectieve nut.
In kaart brengen wie hier waar baat heeft bij wat is ook op dit moment niet moeilijk. Daarbij valt het op dat het niet gaat om collectief nut, maar om selectief belang. Dit is dus schadelijk voor het instrument zelf. Persoonlijk begrijp ik best de reacties vanuit - bijvoorbeeld - eigen partij om "dat referendumgedoe" te zien als iets wat niet meer geriskeerd zou mogen worden. Zelfs al hadden de initiatiefnemers de beste bedoelingen, de effecten van methodologie waren al van het begin voorspelbaar als contraproductief. Toch heeft men daar in doorgezet, heeft men geweigerd om methodologie aan te passen. Dat zegt best wel iets, en is ook iets wat we - zodra dit allemaal achter de rug is - best mee zouden moeten wegen in een post-mortem.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.