Verwijderd schreef op woensdag 24 februari 2016 @ 12:20:
[...]
Maar dan kunnen we in het kort toch gewoon de import heffingen gewoon verlagen...
En als je welvaart creeert moet het spelveld eerst eerlijk zijn.
Met belastingregels, loon..
het enige wat ik zie dat het gewoon makkelijk wordt om voor amerikaanse producten de de europese markt te overspoelen omdat er andere regels worden gesteld aan veiligheid, natuur, loon en mens.
Andere regels? Heh. Ik vraag me af en toe oprecht af in hoeverre Europeanen geïnformeerd zijn over de realiteit van regels en bepalingen in de VS. Let wel, dan heb ik het niet over de verdelingen van federale niveau's versus staten of lokale kaders, maar over de gatenkaas van preferente ingangen voor beleidsbepaling die ontstaan is juist vanwege de bescherming voor zakelijke prioritair belang versus algemeen belang. Ik denk dat we best eerlijk mogen zijn, het centrale onderwerp is veel minder gebruik dan dat het toegang is. En zoals we in eerdere verdragen van deze aard en samenstelling tussen de VS en andere economische zones hebben gezien is er altijd de valstrik van primus inter pares. Bedrijven uit bijvoorbeeld ASEAN hebben in theorie dezelfde toegang tot de Amerikaanse markt, in de realiteit zijn hun belangen in lokale regelgeving altijd ondergeschikt aan gebruik ervan door Amerikaanse partijen. Tot dusverre dus de marketing van "ja maar wij kunnen dan ook daar van alles doen" - controleer het eerst maar eens.
Zeker, het rechtswezen daar valt niet te vergelijken met de stand van zaken hier - vooralsnog niet. Belangrijke aspecten van bepalingen in het verdrag zijn echter volledig verankerd in Amerikaanse concepten van wet- en regelgeving. Dat alleen al is een fundamentele verschuiving. Uitermate afwijkend ten aanzien van traditionele en historische verdragen. Een verdrag van samenwerking heeft altijd basis in compromis, van beide kanten. Ik lees veel marketing uit de koker van het echelon D'66 in Brussel de laatste tijd, maar de realiteit van de notulen is heel simpel: er wordt een singulier eenzijdig perspectief genomen, toetsingen naar systemen aan beide kanten van het water worden resoluut afgewezen - het is een non-topic.
Nu is er de laatste tijd veel gesproken over prachtige initiatieven uit diezelfde hoeken tot buffering en zekering van de verschillende implementaties van ISDS onderdeel van de verdragsteksten (de algemene noemer van ISDS is er slechts een van een behoorlijk breed scala geïntegreerd in de verschillende secties), maar telkens komt dat juist van de mensen die in de onderhandelingen telkens voor besloten overleg en gemaskeerde notulering kiezen. Nu is dat niet iets opmerkelijks in vroege stadia van onderhandelingen van deze aard, maar de consistentie is in het licht van tempo en doorgang ontwikkelingen opvallend. Nog pijnlijker is het verschil tussen wat men hier versus daar beweert, de verschillen zijn structureel. Dan heb je het eigenlijk niet meer over marketing of politieke agenda, maar over een strategie - van misleiden.
Nu is dat laatste ook niet iets uitzonderlijks. We zien vaak dat met name op hogere niveau's van zowel partij- als nationale politiek men snel verstrikt raakt in de algemeen gedeelde valstrikken van de maakbaarheid van de mens. Voortouw dient genomen te worden, wij hebben inzicht, het grotere belang, ga zo door. Toch zie je dan ander gedrag dan wat in deze kwestie zichtbaar is. Dat maakt het nog pijnlijker.
Maar goed, het is en blijft jammer dat de oorspronkelijke inzet van het verdragsconcept gekaapt is door extreem selectieve belangen en processen van beïnvloeding van onderhandelingen in dienst daarvan. Mij steekt dit, en ja, dat is een perspectief wat in de wandelgangen gedeeld wordt. Dat is eigenlijk ook een van de grote factoren van frustratie: deze onderhandelingen zijn geen kwestie van de Instellingen, het informatiebureau mag nog niet eens verslag doen van de agenda (nadat een commissie van afgevaardigden van een lidstaat dat wist door te duwen), het is het speelveld geworden van nationale afvaardigingen aan kamers van adviserende partijen. Wie dat zijn, dat valt prima op te zoeken.
Die oorspronkelijke doelstellingen zijn prima te behalen met de oorspronkelijk bepaalde middelen en mechanismen. En ja, dan hebben we het inderdaad over heel normale en historisch niet afwijkende voortzetting van handelsverdragen op basis van samenwerking en overbrugging.
Dat is iets heel anders als wat het nu is.
Misschien is datgene wat mij persoonlijk nog het meeste stoort de opmerkelijke informatiecampagne naar onze zakelijke sectoren en ondernemers in het kielzog van partij en overtuiging toe. Je kan ze er zó uitpikken, de sporen van copycat campagne, zelfs de gebruikte terminologie en woordenkeuze is zo tekenend voor de indringendheid van vereiste volgzaamheid. Ondernemers vragen zich nauwelijks nog af of de informatiestroom wel klopt. Waar men dat wel doet klopt men vervolgens aan op deuren die gesloten blijven totdat men zich weer wat beter weet te gedragen.
Regels? Procedures? Bepalingen? Zeker, allemaal onderwerpen al pijnlijk genoeg. Maar laten we het gewoon heel simpel houden: een verdrag is een samenwerking van partijen die in dat verdrag partner worden. Dit vereist evenredigheid van belangen, balans van belangen alsmede evenredigheid en balans in zowel punten van oriëntatie als oorsprong en de geschapen of gekoppelde mechanismen ter uitvoering dan wel implementatie.
Dat is niet langer aanwezig. Enkel om die reden is het ongezond om er op in te blijven gaan. Het gaat tegen elk stramien van samenwerking in.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.