incaz schreef op maandag 24 oktober 2016 @ 09:16:
[...]
In tegenstelling tot ... wat precies? Het idee dat handelsverdragen, als TTIP en CETA positief zijn voor de economie en werkgelegenheid is ook maar een mening, en nadrukkelijk geen feit.
Voorzichtig, dat zijn twee aparte domeinen. Daarnaast mogen we niet vergeten dat zowel TTIP als CETA in den spreekwoordelijke beginne een fundamenteel ander fundament en kader hadden dan wat er vanuit advies- en expertiserondes geworden is.
Het probleem is niet de verdragen, maar de focus die ze gekregen hebben - omdat vanuit specifieke commerciële sectoren en belangen er heel lang veel meer druk op is uitgeoefend dan door andere partijen.
Enfin, twee domeinen. Economisch nut is er zeer zeker, dat is ook prima te onderbouwen. Complicatie is enerzijds dat dit nut zeer selectief is, anderzijds dat de belangen die dat nut genieten geen geschiedenis hebben anders dan op zijn best afzijdig opereren van traditionele concepten van sociaal-economische participatie en verdeling. Het onderwerp werkgelegenheid is een non-topic, als we heel eerlijk zijn weten we dat ook best wel. De enige onderbouwingen die ik voorbij heb zien komen op de desk zijn rapportages en onderzoeken die we in de meest beleefde vorm best kunnen omschrijven als "wij van WC Eend". Zelfs VNO is het niet gelukt om op toetsbare wijze iets op tafel te leggen.
Ik moet hier wel bij vermelden, dat het een gevalletje "eigen schuld etc." is. Belangenbehartiging is een normale zaak van samenlevingen. Van elk onderdeel daarvan. Het is een proces van participatie. Zie het als een weegschaal, als slechts één partij gewichtjes aan één kant legt dan is het volstrekt logisch dat die schaal naar één kant doorslaat. De inertie die dit oplevert is groot, en best kostbaar om - wanneer mensen en bedrijven plotsklaps wakker worden - tegen te werken.
incaz schreef op maandag 24 oktober 2016 @ 09:16:
[...]
Dat mensen dat nog steeds zeggen, echt bizar. De wereld loopt over van voorbeelden waarin blijkt dat besluitvormingsprocessen nogal eens mank gaan, dat lobby's sterke invloed hebben en dat parlementsleden lang niet altijd het belang van hun land voor ogen hebben... en nog steeds zeggen we gedachteloos en kritiekloos 'als er iets aan de hand geweest was hadden ze het wel gezged toch?'
(Het is ook een bizarre standoff, de politici die schouderophalend zeggen 'zolang de mensen niet protesteren is het prima' en de mensen die zeggen 'als het fout zou zijn zouden de politici er wel wat aan doen.')
Nee, dat is niet bizar. Onze systemen van bestuur en beleid zijn weliswaar behept met een zekere neiging tot regentisme vanuit de aard van politieke organisatie gestoeld op de fundamenten van het sociaal-economische systeem (voedingssysteem), de vereisten van stabiliteit en balans zijn echter in volledigheid gestoeld op en geaard in concepten van participatie. Politiek is een afgeleide daarvan, tenzij dat proces manco's vertoond. Dan gaat de blik naar binnen, zoals bij elke menselijke dynamiek.
Simplistisch gesteld: protesteren is het punt niet, participeren wel. Of dit nu een kwestie als HRA is, pensioensystemen of handelsverdragen - zowel burger als bedrijf zijn vereist te functioneren in participatie.
Zeker, kleine complicatie is dat onze economische activiteiten veelal meer supranationaal zijn dan de organisaties waar we tegenwoordig populair op afgeven :-) Misschien is een beter woord transnationaal, problematiek ten gevolge van schaal. Minder wortels, lobby is het instrument met oogmerk op zo min mogelijk participatie. Dit staat vrijwel haaks op onze traditionele politieke en sociaal-economische systemen. Geen wonder dan ook dat samenleving en hun politiek kwetsbaar zijn daarvoor, net als bedrijven die onder de trapjes van de grote schaal zitten. Saillant in het geval TTIP is dat de meeste druk tegen het verdrag niet komt van wat we op TV zien, de burger, maar van werkgeversverbanden, MKB organisaties en sectorale vertegenwoordiging. Let wel, dat was in het begin anders, dat is zo gegroeid omdat er geen draagvlak voor algemene discussie en plein publique was. Toen met name MKB wijzer werd, ongeacht alle mooie marketing, toen draaide de wind. Niet omdat de spreekwoordelijke burger wijs werd.
Ik begrijp wat je zegt, ik heb toch nog altijd moeite met het over een kam scheren. Het is niet alsof CETA an sich slecht is, het probleem ligt bij aspecten van CETA die in hun essentie lijnrecht staan op het vermogen van de lokale (lidstaten) tot sociaal-economische behartiging van stabiliteit met continuïteit van politiek bestel.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.