Nadruk: zijn coalitie.
Rusland, Iran. Voor Turkije al geen prettige combinatie, met vele valstrikken. Maar pas eens cui bono toe vanuit observatie.
Turkije maakt hier in essentie een overstap van verbond, ongeacht wat Erdogan zelf denkt of er van verkoopt, dit is een effectieve geopolitieke realiteit van effecten waar Turkije als middelgrote regionale actor met grote structurele uitdagingen geen invloed op kan uitoefenen..
Dat is in ieder geval in de EU een van de hoofdconclusies. Frappant, het begint zelfs in de VS te dagen, ook al leidt de Trump marketing nog steeds af.
Maar goed, de oefening.
Trump heeft gesprekken.
Erdogan begint operationele planning.
Trump geeft carte blanche.
Erdogan begint operationele inzet. Conventioneel militair én gelieerde inzet.
Lavrov duikt met zijn team in verschillende plaatsen tegelijk op.
Frappante tijdlijn als je nadenkt over vereisten en complexiteit van technische & andere middelen.
Inmiddels
Trump triggert marketing.
Erdogan triggert marketing.
Cui bono.
Het wordt pas echt pijnlijk als je gaat nadenken over de onderwerpen communicatie en coördinatie in deze, zeker ten aanzien van de Koerden, maar ook t.a.v. bondgenoten met operationele deelname. Zet het naast het de afgelopen jaren ten toon gespreide vermogen tot beheersing van inlichtingen & informatie in de regio door de Amerikanen.
Koerden wisten van niets.
Bondgenoten wisten van niets.
Wel Erdogan, ook Lavrov. Ook Erdogan's grijze clubjes in het gebied (wordt nog leuk voor onderzoek, verbindingen tussen de oliemannetjes en die clubjes).
Cui bono.
Wat mij opvalt is dat media bij alle commotie het zicht verliezen op de tijdlijn en de actoren. Vanuit de valstrik van verslaggeving, repetitie.
Terzijde, misschien meer voor een ander topic, maar er zit een frappant stuk ironie van control narrative hier. Al sinds de tijd van Bush junior is een van de grote narratives in storysharing / social narratives / talk radio in de VS het idee van de Democraten die in die regio de Koerden slachtofferen ten gunste van partijpolitiek. Er wordt op opmerkelijke geavanceerde gespiegeld met narratives.
Ik begin steeds meer de indruk te krijgen dat we naar een strategische toepassing kijken, waarbij de Koerden als inactieve actor gebruikt worden ten gunste van een fundamentele machtsverschuiving in de regio. Daarbij lijkt het alsof er verschillende actieve actoren (Assad, Rusland, Iran, Turkije) tegengestelde belangen hebben. Let je echter op de tijdlijn en de geografische locii dan valt op dat de belangen lokaal overeenkomen, operationele ervaring net als allocatie van middelen in de regio verhogen en op vrij effectieve wijze zowel Saudi als Amerikaans bereik van middelen en invloed verwijderd worden.
De geschapen chaos actoren zijn daarbij ook nog eens saillant.
Koren op de molen van populisten hier. Terwijl dat de eigen lokale actoren zijn geweest die vanuit hefboomfuncties hebben weten te voorkomen dat we rechtskaders volgden, IS actoren van eigen bodem terughaalden en zo potentieel voor escalatie naar ons zelf toe verminderden.
Nu is het altijd zo dat populisme problemen niet kan en mag oplossen, het is immers afhankelijk van aanwezigheid en voortbestaan van problematiek, maar ook hier zit wel een zuur puntje ironie waar overheen gekeken wordt. Daarbij valt op dat in de Europese landen waar de blokkades bij die kwestie zaten er sprake is van ronduit opmerkelijke verbindingen met het ene na het andere vlaggetje van Eurasië en denktanks van bedenkelijk allooi.
We kijken naar een van de grootste verschuivingen in machtsverdeling in domeinen van voor ons hier opmerkelijk strategische belangen in een wereld waar het einde van het unipolaire model van balans eigenlijk bevestigd wordt. Frappant veel daarvan geniet opmerkelijke overeenkomsten en gevoeligheden zo niet complexiteit in tijdlijn bij verschillende actoren.
Ergens voelt het als een van die historische regionale veranderingen in de marge maar daardoor aan de voet van escalaties op latere tijd. Het Midden-Oosten van nu als de Balkan van 1900 - 1914.
Ik wijs bewust even op alles wat op tafel ligt.
De discussie begint er een van detail te worden, terwijl het een arena van structuurverschuivingen is.
De volgende keer als iemand met opmerkingen of vragen in relatie tot EU en Europese lidstaten in al dit komt, de moeite waard om de big picture intact te houden, zonder die kwijt te raken in detaildiscussies.
[
Voor 4% gewijzigd door
Virtuozzo op 13-10-2019 21:16
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.