De crux daar is dat veel mensen met een hoger inkomen een duurdere auto rijden met vaak duurdere reparaties. Iemand met een laag inkomen rijd een klein goedkoop autotje met ditto onderhouds- en reparatiekosten. Zo zijn er meer voorbeelden, maar die auto is net een voorbeeld waarbij een lager inkomen in de regel wel degelijk invloed heeft op zaken als reparatiekosten.ebia schreef op zaterdag 1 december 2018 @ 10:53:
[...]
Het belangrijkste lijkt me bovenal dat een buffer toereikend moet zijn aan de situatie.
In veel scenario's zou de minimale buffer gelijk moeten zijn ongeacht je inkomenspositie. Immers, veel onverwachte kosten zijn voor iedereen hetzelfde ongeacht je inkomen. Eenzelfde reparatie aan eenzelfde auto is voor jou even duur als voor mij als voor iemand in de bijstand.
Ook is een kleinere, goedkopere auto goedkoper in wegenbelasting, afschrijving, etc, etc, etc.
De écht lage inkomens hebben weer allerlei toeslagen zoals zorgtoeslag. Ook kan ik me voorstellen dat ze een lagere stroomrekening hebben of kiezen voor enkel de goedkoopste energieleverancier ipv een duurdere. (Wij kiezen bewust voor een die érg groen is en nemen eventuele extra kosten voor lief. Het is onze bijdrage aan een beter milieu, hoe klein ook.)Idem voor een wortelkanaalbehandeling. Idem voor het moeten betalen van het eigen risico voor de zorg. Een naheffing bij een hoog uitgevallen stroomrekening. Eén van je koters die uit baldadigheid z'n fiets heeft gemold of een ruit heeft ingegooid. Een opdracht tot een uitvaart moeten geven voor een onverzekerde. Enzovoorts.
Die 70% halen wij ook. Nja, we zitten er iets boven. 70% betekend dat we niet meer kunnen sparen én ergens zullen moeten bezuinigen maar het zal niet heel ingrijpend zijn. Als het écht moet, kunnen we rondkomen van 1 inkomen. Dat betekend consessies, het betekend snijden in de uitgaven en bijvoorbeeld de VT weer per maand doen, maar het kán. Als het moet.Maar dan heb je ook nog potentiële tegenslagen die een wat dieper spoor zullen trekken. Denk aan arbeidsongeschiktheid. Onverwacht ontslag. Opgeschort pensioen. Stijging hypotheekrente. Wegvallen toeslagen. Overlijden partner.
Hoe goed je dit kunt nemen hangt erg af van het percentage je nu afhankelijk bent van je huidige inkomen om van te leven. Dat staat dus in principe los van het inkomen zelf. Om maar een voorbeeld te geven: ik heb zelf maar ongeveer 70% van mijn netto inkomen nodig om van te leven. Als mij dus nu iets overkomt waardoor ik ineens 30% van mijn inkomen kwijtraak, is dat dus nog niet direct een aanleiding tot paniek. Daarnaast zou ik mijn levensstijl verder kunnen aanpassen zodat ik met nog minder door het leven kan.
Bij mensen met een lager inkomen liggen die marges veelal lager, en zij zijn dus veel kwetsbaarder. Als je in absolute zin al niet veel hebt om van rond te komen, dan zal het heel moeilijk zijn om nog zuiniger te gaan leven.
Een lager inkomen zal mogelijk minder reserve hebben en het niet met 50% kunnen redden. Beiden zie je in dit topic. Mensen die per maand meer sparen dan anderen uberhaupt aan netto inkomen hebben en de mensen die dat netto inkomen hebben dat voor een ander diens spaargeld per maand is.
Maar houd het NIBUD daar niet al rekening mee? (Ik heb de calculator wel eens ingevuld, maar enkel voor mijn eigen situatie, niet voor compleet andere situaties.)
Die tophypotheek zijn hier op Tweakers de meningen over verdeeld.Jammer genoeg komt dit aspect totaal niet aan de orde bij de berekening van het Nibud, terwijl de 'participatiemaatschappij' toch al echt een tijdje in volle gang is. Men moet meer bewust worden gemaakt van het feit dat steeds meer zelf bekostigd moet worden. Dat je je moet indekken tegen hoge risico's als arbeidsongeschiktheid. Dat je geen tophypotheek moet nemen want op een dag gaat die rente weer omhoog. Dat je zelf in staat moet zijn eventuele omscholing te bekostigen, zeker voor die werken in de middenklasse. Etc.
Maar inderdaad, idealiter moet je de klappen kunnen opvangen.
Ná Scaoll. - Don’t Panic.