Gezien dat onderdeel van de Europese richtlijn is moet dat gewoon goed gaan. Al moet de EU "persoonlijk" het op dat moment gladstrijken. De EU kan zich die blamage niet veroorloven.
En verder is het dus simpel. Citibank is een Ierse bank onder Ierse licentie (ok: formeel is het een dochter van de Amerikaanse bank?). Vervolgens heeft Citibank Ierland een vestiging in Duitsland, die dus valt onder de Ierse bank en Ierse DGS. En TR is klant van de Duitse vestiging. Op het moment dat Citibank omvalt moet het Ierse DGS dus de klanten vergoeden. Maar de afhandeling verloopt voor de klanten van de Duitse vestiging via de Duitse DGS instantie.
En verder is het ook niet heel vaag. De Nederlandse Rabobank en ING hebben ook vestigingen in het buitenland (ING Duitsland geeft ook 4,xx% rente aan nieuwe klanten?). Maar die takken vallen nog steeds onder de Nederlandse bank en dus DGS. Dus in het geval dat ING omvalt doet DNB de afhandeling met de Nederlandse klanten en de Duitse evenknie van DNB de afhandeling met de Duitse klanten. Maar het geld is afkomstig van DNB, onafhankelijk van de vestiging waarbij de klant zat.
Daartoe ben je niet verplicht maar ik zie een leuke discussie met de fiscus. Is die 50k op een ongebruikte beleggersrekening nu spaargeld met laag rendement of zeggen ze: die 50k parkeer je op een rekening bedoeld om aan te wenden om mee te beleggen en dus verwachten we dat je meer rendement haalt.
Een spaarrekening die gekoppeld is aan beleggingen is nog steeds een spaarrekening. Waar de schoen wringt is dat bij TR je zogenaamd een spaarrekening hebt, maar TR dat geld
voor jou bij Citibank stalt. Maar je zelf dus geen klant bent van Citibank en de rekening dus ook niet op jouw naam staat. In de interpretatie van de belastingdienst leen je geld uit aan TR en vervolgens kun je die lening direct opeisen (i.p.v. dat er een periode van terugbetalen of zo is). En wat TR met dat geld doet is voor de belastingdienst natuurlijk niet relevant.