roches schreef op zaterdag 22 maart 2014 @ 13:37:
Hebben jullie wel eens in onze gevangenissen gekeken en hoe de populatie daar is opgebouwd?
Ik wel, aan de goede kant, het is 90% allochtoon en 10% autochtoon!!!
En in nederland schijnt maar 10% allochtoon te zijn, hoe verklaren jullie dat?
Ik ben het dat met Wilders eens als hij zegt minder CRIMINELE allochtonen (in dit geval marokkanen).
Hoe je het ook draait, het blijft stigmatisering, en een hellend vlak. Test je eigen redenatie door substitutie uit te voeren. Vervang het woord Marokkanen, maar ook het woord allochtonen met andere identiteiten.
Turken. Friezen. Streng Gereformeerden. Joden. Amsterdammers. Ga zo door.
De vraag komt op zijn best neer op wat we doen met de problemen van onze samenleving. En dat is boven aan dat hellend vlak, en dat gaat al heel snel heel hard naar beneden vandaar. Makkelijk toch, stigmatiseren ter afleiding? Dat lost echt zaken op!
Ik sprak vanochtend met een nette dame, 88 jaar oud, die na haar teleurstelling in haar traditionele CDA van vlag gewisseld was, naar de PVV een aantal jaar geleden. In haar overtuiging van frustratie en desillusie was zij overstag gegaan eerst vanuit protest, vervolgens vanwege uitspraken van de heer Wilders aangaande - voor haar praktische - problematiek in thuiszorg en ouderenzorg. Ze gaf ronduit toe over stigmatisering heen ze zijn gestapt, vanwege de "redelijkheid" van die uitspraken, en de grote frustratie met de gevestigde politiek.
Totdat ze de beelden van dat bruin café onder ogen kreeg. Totdat in het gemeenschapshuis een nog oudere man in tranen uitbarstte, omdat hij ineens terug dacht aan zijn eigen verleden waar mensen ook verleid werden in onzekere en frustrerende tijden met afleiding van problematiek als oplossing.
Beide hebben ze behoorlijk spijt. Ze voelden zich misleid, maar ook een beetje dom.
Die twee hebben samen met anderen gebabbeld, hebben wat lijstjes opgesteld, hebben een andere dame (werkzaam als verpleegkundige in de zorg trouwens) gecharterd om te helpen met de ipad en online krantenarchieven. Uiteindelijk komt het er op neer dat ze hun conclusies getrokken hebben.
Misleid? Dom? Het eerste ja, het tweede .. we zijn mensen. Is het dom als we ons laten misleiden? Ik denk dat het dom is als we het kunnen zien, maar besluiten het niet te zien - en dat is iets anders. Het is steeds moeilijker om door de zaken heen te prikken, iets wat we als samenleving steeds vaker consistent onderschatten. Maar als we dan de signalen direct voor ogen hebben, als we dan besluiten er niet over na te denken (en afleiding te blijven zoeken)? Tja. Dan hebben we het over consequenties van keuzes.
Dat neemt niet weg dat de gevestigde politiek heel vaak nog steeds geen antwoorden biedt. Of oplossingen, magisch en zo. Dat is ook logisch, we weten al een langer dan dit (en het vorige) decennium dat we de consequenties van onze collectieve keuzes als samenleving moeten aangaan. Saillant in deze is dat de positie van de PVV in dat debat juist die hobbel tegengehouden heeft. Zet het eens allemaal op een rijtje, zie hoe het op scherp zetten van situaties aan de ene kant, en bestuurlijke isolementen aan de andere kant juist de zaken en discussies verlamd hebben. Pak de geschiedenisboekjes er eens bij, dit is een standaard techniek van verdeel en heers als instrument van politiek. In deze de impact van de heer Wilders, door bewust gekozen methodiek en strategie, op al onze politiek. Sommige elementen van gevestigde politiek vonden dat prima (doorschuiven van consequenties), anderen waren een beetje dom en zagen door de bomen het bos niet meer, weer anderen lieten zich in verontwaardiging afleiden van het aanpakken van consequenties die we hadden moeten aanpakken. Hoe dan ook, de trend werd gezet.
Wil dat zeggen dat zonder hem alle "problematiek" al magisch opgelost zou zijn door andere partijen? Nee. Eenieder die meent dat problemen opgelost worden door politiek maakt zichzelf iets wijs. Namelijk inzake de definitie van politiek, en de rol van ons allen in onze samenleving. Je gaat namelijk uitdagingen aan als samenleving, of niet. Het delegeren aan een bureaucratie heeft nooit nut op dat niveau. Je kiest samen voor iets, maar ook tegen iets. Als je niet kiest, geeft je die macht uit handen. Als je je keuze niet toetst op wat er achter de beeldvorming zit (mensen, alles is marketing), geeft je ook je macht uit handen.
Simpel gesteld, als je afleiding van frustratie als oplossing ziet, tja. Dan mis je al heel snel dat het mensen die van gevoelens en overtuigingen gebruik maken, daar heel snel misbruik van maken - en geen belang hebben bij oplossingen.
Uiteindelijk komt het er gewoon op neer dat het kanaliseren van frustratie een instrument van populisme is. Als Geert nou een track record had van bestuur, praktische aanpak, uitvoeren van oplossingen e.d., dan kon er nog een zaak gemaakt worden van "hij pakt deze of gene problematiek aan".
Saillant is echter dat hij consistent juist alles doet om dat te vermijden. Neem het niet van mij aan, doe wat eigen onderzoek zoals die oudere dame. Zet zijn uitspraken in een kolom, zet daarnaast de stappen in de praktijk (en dat is iets anders dan uitspraken en speeches). Netto resultaat: de eerste kolom staat vol, de tweede is leeg. Maar serieus, prik zou eens door de beeldvorming heen! "Deze man zou wel eens burgemeester kunnen worden voor de PVV!" Ja, maar dan moet je meedoen. En wat zien we? Net zoals de vorige keren waar de heer Wilders op dat punt aankwam - mooie uitspraken, vervolgens scherpe uitspraken, gevolgd door interne zuivering en hernieuwd politiek isolement van de partij.
Dat is geen kwestie van PVV'ers op lokaal niveau of in de kamer à propos. Die hebben niets te zeggen binnen de organisatiestructuur van de partij. Geert's wil is absoluut. Dus of die lokale PVV'er nu oprecht een probleem wil aanpakken of niet is niet relevant. Het is immers niet in het belang van de heer Wilders dat de PVV onderdeel van het systeem kan worden, dan moet je immers meedoen, en dan loop je het risico dat je uitspraken waar moet maken. En daar komt het probleem: dat ondermijnt zijn eigen continuïteit. Hij wordt dan "gewoon" politicus, en loopt dan risico. Met de huidige methodiek niet. Integendeel.
Feit is dat politiek gebruik maakt van mensen. Feit is dat alles wat je ziet nu eenmaal eerst marketing is (alles heeft en dient een belang, maar wiens belang), en dat je altijd zelf zaken moet controleren. Politiek dus ook. Dat is essentieel juist bij democratie, omdat dit systeem nu eenmaal structureel kwetsbaar is voor beeldvorming en selectief gebruik van informatie. Simpel gesteld, het is een systeem waar je wel mee moet doen (anders verlies je de controle over zaken die jou zelf aangaan, hoe ver van je bed ook) en een systeem waar je nooit op je lauweren kunt rusten of mensen kunt vertrouwen. Je geeft tenslotte jouw macht, jouw leven, uit handen.
De PVV is slechts een voorbeeld van hoe dat mis kan gaan, en hoe mensen gebruikt kunnen worden. We kennen allemaal nog wel de kwesties "de hypotheekrente aftrek staat bij ons als een huis" of "nivellering en het rode gevaar" en "de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten". Welkom in de politiek mensen, alles is beeldvorming, en alles dient een doel. De vraag is altijd echter wiens doel, onder welke voorwaarden. Prik er eens doorheen, ook al vereist dit dat je er vaak bezig mee moet zijn.
Even heel bruut gesteld, deze kwestie van PVV valt niet los te zien van de trend op niveau's van samenleving en cultuur van scheiding tussen politiek systeem en samenleving de afgelopen veertig jaar. We hebben geen draagvlak meer voor politieke activiteit van burgers, het houdt zo ongeveer op bij het niveau van de wijk - als we al geluk hebben. Dat is te beperkt.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.