Flink wat eigen ervaringen...dat stukje van de scheiding, maar dat is al heel lang geleden. Ik heb nu wel een LAT relatie. Dus ik bel wel degelijk als ik daar heen ga, het is op zijn minst handig om te weten of ze thuis is

De huwelijken die ik verder beschreef waarbij ieder zijn/haar eigen leven leidt daar ken ik er meerdere van. Gelukkig is mijn relatie niet zo. Als wij elkaar min of meer zouden negeren dan zou ik er gewoon niet heen gaan. Dan hoef ik de schone schijn niet op te houden
Dat stuk over de gouden kooi is wel ervaring en ook wat ik met grote regelmaat om me heen zie. Je loopt haast ongemerkt een soort eenrichtingsverkeer in. Je krijgt een functie aangeboden die beter betaalt, die voor het grootste deel leuk is en waar wat minder leuke dingen in zitten. Nu ja, dat is niet erg, niets is 100% leuk. Je krijgt er handigheid in en je leert er mee omgaan. De betaling is immers prima. Je kan eindelijk die nieuwe keuken of die mooie reis met je vrouw maken of je kinderen kunnen nu beter voorbereid aan hun studie beginnen. Dat is ook veel waard
Dan komt er een reorganisatie...je kan kiezen: Het ongewisse in of een zo mogelijk nog beter betalende baan met nog iets meer minder leuke dingen in...nu ja...dat is tenminste iets enz enz
Het is een glijdende schaal en plotseling zie je heeeeee het was iedere keer maar 10% minder leuke dingen er bij, maar het waren wel 6 stapjes en nu is het grootste deel van mijn werk niet leuk. Ben je dan niet FO dan zit je muur vast. Ik was in de gelukkige omstandigheid dat ik bij de zoveelste reorganisatie kon zeggen: Ik speel niet meer met jullie. Ik ga mijn eigen gang.
Heb ik nu minder geld dan vroeger? Ja! Is dat erg? Nee! Juist omdat ik niet werk kan ik een fors deel goedkoper leven en mijn vrijheid is ook veel waard. Ik ben nog in Nederland omdat mijn partner haar eigen baan heeft en die werkt gewoon nog een tijdje door.
Bij haar kan je trouwens zien waarom FO belangrijk is. Ze werkt in de verpleging. Toen zij ging werken werd dat als een zware baan gezien. Nog steeds trouwens. Verpleegsters (Zo was de naam toen) Konden na 40 jaar werken met pensioen. Ze begon te werken met 17. Ze ging er van uit dat ze dus met 57 'klaar' zou zijn. Dat is dus begin volgend jaar. Dat werd aangepast, de meeste vrouwen gingen met 60 met pensioen en dat ging ook voor haar gelden. Nu ja, vervelend, maar het is niet anders. Vervolgens werd dat 62, 63 65 en nu 67. Mensen die zeggen dat er 'maar' 2 jaar langer gewerkt moet worden en dat ouderen daar niets van merken hebben het gewoon mis er zijn er die tot 10 jaar langer werken dan dat ze eerst dachten. Dan heeft ze dus 50 jaar full time gewerkt. Zelfs al trekken ze de pensioen leeftijd op naar 70, dan nog zullen er heel wat die nu 40- zijn die dat niet gaan halen.
En je kan je er ook nauwelijks tegen beschermen. Toen ik mijn baan vaarwel zei, was mijn pensioenleeftijd 65. Die tijd kon ik overbruggen. De volgende 3 jaar gebeurde het volgende: Het werd opgetrokken naar 65 jaar en 3 maanden. Daarna naar 66 jaar en nu ligt bij de eerste kamer het voorstel om dat op te trekken naar 66 jaar 8 maanden. In 3 jaar tijd 3 aanpassingen en 20 duizend euro inkomen verdwenen. Levert het de staat geld op? Nauwelijks, want nog niet de helft van de 60+ mensen werkt. Dus die mensen krijgen nu langer WW, of langer bijstand of langer IOW of langer IOAW. Alle weduwen/weduwnaars die onder de 65 en boven de 59 zijn komen in de problemen. Hun nabestaandenpensioen loopt af met 65. Daarna hebben ze botweg geen enkel inkomen meer. Die mensen konden prima voor zichzelf zorgen, maar nu gaan ze de bijstand in. Het financiële voordeel voor de staat is dus zeer beperkt. Waar dan nog bij komt dat als ze wel een baan hebben ze er voor zorgen dat een jongere geen baan heeft en die moet dus nu WW of bijstand ontvangen.
Een bijstandsuitkering is ongeveer even hoog als een AOW uitkering. Dus netto maakt het geen ruk uit voor de samenleving. Het enige enorme voordeel voor de rijksbegroting is dat AOW uit de rijksbegroting komt en bijstand/IOAW uit de gemeente pot. Het rijk kan zeggen dat ze goedkoper uit zijn, maar de gemeenten betalen de rekening.
Je kan je tegen dit soort dingen alleen beschermen door er van jongs af aan van uit te gaan dat het rijk een onbetrouwbare partner is en dat je voor jezelf moet zorgen. Ik heb bv ieder jaar tot op de cent mijn jaarruimte gebruikt om een privé pensioenregeling op te bouwen. Het is voldoende geworden om een jaar van te leven. Daar kan je leuk gaten mee dichten. Ze hebben de regeling inmiddels ook veranderd, ik mag het pas opnemen als ik 67 ben. Gevolg? Ik heb plotseling recht op IOAW. Hoezo besparing?
Maar goed het maakt me zelfs meer FO