Was niet van plan een heel verhaal op te hangen, maar volgens mij begrijpt niet iedereen me goed. Ik noem alleen P als de boosdoener die PASM nodig maakte / veroorzaakte. Waar voorheen alleen handmatige sluitertijd en diafragma bestond, kwam Program ineens opdagen toen men chips uitvond die zelf konden rekenen! jawel rekenen! Dat was hypermodern, en enigszins logischerwijs kwamen A/S/M daar achteraan die sluitertijd en diafragma volledig achter modes verbergen.
Ik zeg niks over P 'verdwijnen', en ASM blijven zeker? Dat zou absurd zijn. Er staat juist helemaal geen PASM op de X-T1, of de helemaal uitontwikkelde camera's van vóór Program. Het punt is juist dat het decennia heeft geduurd om opnieuw uit te vinden dat diafragma en sluitertijd niet achter modes verstopt hoeven worden om 'Program' mogelijk te maken. Door dus simpelweg een A'tje op beide de diafragma en sluitertijd keuze te zetten, maak je het bestaan van modes uberhaupt overbodig.
Een camera met volledig automatische belichting werkt per definitie al in Program, het slaat dus nergens op om eerst dubbel te moeten specificeren wat je wil instellen, in plaats van
direct en
altijd in te kunnen instellen wat je wil instellen! En sta ik dat weer helemaal uitleggen zelfs in het Fuji forum, zo diep zit die pasm. En niet zo gek, ironisch genoeg voor iedereen denk zo'n beetje het eerste wat je 'leert'.
Ja 'scene' modes doen meer dan alleen diafragma en sluiter, dat kan 'handig' zijn voor de beginner. Maar al die fratsen hebben naar mijn mening nou juist bijgedragen aan de perceptie dat fotografie iets heel ingewikkelds is, waar de gemiddelde enthousiaste gebruiker jaren over doet om doorheen te prikken. Of het mss wel nooit zullen vatten als ze in die scene-modes en handige hulpjes cirkel belanden.
Terwijl iemand die mss een dagje een analoge camera gebruikt dan 'ineens' doorheeft van oooh is dat nou een diafragma. Ja juist ja, verder open, meer licht. OOOh!
[
Voor 7% gewijzigd door
jesper86 op 07-02-2015 17:13
]